เมื่อทานอาหารเช้ากันเสร็จช่วยกันเก็บสัมภาระขึ้นรถเรียบร้อย พวกเราจึงมุ่งหน้าไปที่พระวิหาร พระคุณเจ้านั่งรออยู่แล้ว หลังจากไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบกันแล้วเราเข้าเรื่องเลย “ ได้ข่าวว่าพระคุณเจ้าจะไม่อยู่แล้วโยมขอทราบสาเหตุ ” “ อาตมา …. จะไปสร้างบารมีต่อ ” ( หมายถึงจะออกจากพระธาตุดอยนก ) ทั้งๆ ที่เรารู้ๆกันอยู่แล้ว ว่าสถานที่นี้เป็นถิ่นเก่าของท่าน ท่านเคยมีสัญญาเก่าอยู่ตรงนี้ ตรงนี้เป็นเมืองเก่าของท่าน ท่านเคยเป็นอดีตเจ้าเมือง เราจึงตอบพระคุณเจ้าว่า “ การสร้างบารมี อยู่ตรงนี้ก็สร้างได้ พระคุณเจ้าไม่ใช่จะไปเพื่อต้องการไปสร้างบารมีหรอก แต่เพื่อจะหนีปัญหา ” ท่านสะดุ้งมองหน้าเราด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ เราจึงพูดต่อ “ จะหนีพระรูปนั้นที่มาใหม่ จะหนีปัญหา จะไม่ยอมจบกันชาตินี้ จะชวนกันไปต่อชาติหน้า แทนที่จะใช้กันให้หมดๆ เก็บภพเก็บชาติกันให้จบในชาตินี้ ” พระคุณเจ้าทำท่าตกใจคิดออกยกมือยกไม้ให้วุ่น  เราไม่ปล่อยให้ท่านพูดรีบชิงพูดต่อ ว่า “ พระคุณเจ้าอายุเท่าไหร่แล้ว ไม่ใช่ 30 – 40 ” ท่านตอบตลกๆ ว่า “ 40  สองหน ” เราพูดต่อว่า “ 60 กว่าแล้ว ยังจะต้องธุดงค์ ไปหาเรื่อง หาปัญหาเข้าตัวอีกเหรอ แล้วพระคุณเจ้าก็ทราบดีว่า ที่จะไปต่อนะ มีแต่อุปสรรคปัญหารอพระคุณเจ้าอยู่ หยุด หยุดได้แล้ว ตรงนี้เขาอุตส่าห์จัดใส่พานจัดเข้ามาให้  พรั่งพร้อมไปหมดแล้ว พระคุณเจ้าเพียงแค่ติดต่อกับทางการเสนอให้สถานที่นี้เป็นวัด ให้เป็นทางการไปเลย ” “ ทำแล้ว อาตมาเดินเรื่องแล้วกำลังรออยู่ ” “ ดีแล้ว พระคุณเจ้าก็เป็นเจ้าอาวาสอยู่ตรงนี้เสียเลยไม่ต้องไปไหน ” “ นี่อาตมาก็รู้นะว่า ข้างนอกนั่นหากอาตมาไปจากที่นี่ จะเจอปัญหา ” “ ใช่ นี่พระคุณเจ้ารู้ตัวหมดแล้วนะ ยังจะไปอีก ปัญหาที่จะเจอจะหนักกว่าเดิมๆ ที่เจอมาทุกที่ ยังจะไปอีก กับขอให้พระคุณเจ้ามีเมตตากับพระอีกรูปที่มาจำวัดอยู่ด้วยมากๆ จะได้ ขันติบารมีมาเพิ่ม กับเขาก็ไม่ใช่ใครอื่นใด ก็เป็นข้าเก่าเต่าเลี้ยงในอดีต ที่พระคุณเจ้าเคยเป็นเจ้าเมืองเก่าอยู่ที่นี่นั่นเอง คนๆ นี้จะมีปัญหากับท่านมาตลอด …. พอมาชาตินี้เพื่อ “ ใช้กันไปให้หมด …. จบๆ กันไปซะ ”  “ แล้วเทวดาที่มาปรากฏตัวให้อาตมาเห็นที่บันไดหน้าวัดล่ะ เขามาบอกล่ำลาอาตมาเรียบร้อยแล้ว ” “ มารมาทำให้แน่ใจว่าพระคุณเจ้าตัดสินใจถูกแล้ว ที่ตัดสินใจจะจากสถานนี้ไป …. แต่จะไล่อออกไป เพื่อให้ไปลำบาก ร่อนเร่เหมือนนกไร้รังหาที่ลงไม่ได้ พอจะย้อนกลับมาตรงนี้ก็สายเสียแล้ว คนอื่นจะมาชุบมือเปิบ เหมือนครั้งก่อนๆ ที่พระคุณเจ้าเคยโดน ตรงนี้เป็นของพระคุณเจ้า โยมขอยืนยัน …. เทวดานั้นคือมารปลอม มารจะล่อให้พระคุณเจ้าทิ้งที่นี่ไปลำบาก ” ท่านหงายผึ่งหลังพิงฝาถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ โยมมาปลดล็อคให้อาตมาอีกแล้ว สว่างเลยทีเดียว …. สิ้นสงสัยแล้ว ดีแล้ว …. อาตมาจะได้ดำเนินการสานตรงนี้ต่อ อาตมาจะสร้างพระวิหารอันใหม่ …. ” เราตกใจมาก เพราะเทวดามากระซิบข้างหูเราในบางเรื่อง …. “ นี่ไงๆ สร้างทำไม พระคุณเจ้าคิดได้ไง …. หากสร้างศาลาใหม่จะต้องตัดต้นไม้ อีกตั้ง 4 – 5 ต้น ” “ ใครว่า ต้องใช้ที่มากกว่านั้น เป็น 10 สิบต้น ” ท่านพูดขึ้นมา เราไม่พอใจขึ้นเสียงทันที “ คิดได้เท่านั้น แล้วศาลาที่เรานั่งกันอยู่นี่ละ ยังกว้างไม่พอหรือ จะต้องไปถากถางล้างผลาญป่าให้เทวดาฟ้าดินโกรธอีกทำไม ยังไม่พออยู่หรือ จำไว้ว่าถ้าอยู่ต่อ อย่าได้ตัดต้นไม้แม้แต่เพียงหนึ่งต้นทีเดียว นี่มีพร้อมทุกอย่าง ทั้งเจดีย์ ทั้งพระวิหาร ทั้งห้องน้ำ ทั้งกุฏิพระ ตรงนี้เป็นยอดดอย หากจะล้มล้างถากป่า จะไม่เหลือเนื้อที่อะไรเลย แต่ที่ท่านให้ทำคือ รักษากวาดใบไม้ ดูแลสถานที่ของเดิมให้สะอาด ทะนุบำรุงอย่าให้ชำรุด หากจะสร้างกุฏิพระให้สร้างในพื้นที่ระหว่างต้นไม้ ซึ่งพอจะแทรกได้ กุฏิพระเล็กๆ ใช้พื้นที่ไม่มาก อย่าได้สร้างอะไรให้รกยุ่งยากอีก เทวดาท่านจะไม่พอใจอย่างมาก ที่ท่านจะให้สร้างคือให้สร้างคน พระคุณเจ้าเข้าใจไหม รับปากกับโยมด้วยว่าอย่าคิดทำอะไร โดยไม่ปรึกษาโยม ” พระธุดงค์ทำคอหด หัวเราะแบบยอมสิโรราบต่อทุกคำพูดของเรา “ โยมขอสัจจะวาจาจากปากพระคุณเจ้าตกลงไหม ” “ ตกลง ”

ท่านบอก “ พอโควิด 19 ผ่านไป อาตมาจะระดมคนกันมาตรงนี้ เปิดคลาสสมาธิให้โยมมาเป็นผู้สอน ” เมื่อกลับลงดอยมา เรามาคิดอีกทีว่า เราหมดกิจตรงนั้นแล้ว แม้ท่านจะเชิญเราไปแสดงธรรมให้ชาวบ้านแถวนั้นเราก็จะไม่ไป เพราะมันจะทำให้ท่านดูแย่ คนจะพากันแห่มาทางเรา สู้เราออกจากชีวิตท่านไปเลยดีกว่า เดี๋ยวท่านก็เทศน์ของท่านได้เอง ตามประสาของท่าน อีกอย่างเราได้มอบหนังสือ จาก 0 สู่ดับ 0 ไว้ให้ท่านแล้วหนึ่งเล่ม ว่างๆ ถ้าท่านนั่งอ่านไปปฏิบัติตาม จนได้อาการปฏิเวธ อันเกิดขึ้นที่จิตอันเป็นผลจากการปฏิบัติแล้ว ท่านจะนำความจริงทั้งหมดจากประสบการณ์ของตัวท่านเอง มาสอนชาวบ้านได้ ดูจะถูกต้องและสง่างามมากกว่าให้เราไปทำหน้าที่ของท่าน เมื่อคิดได้เช่นนี้ จึงรู้เลยว่า ตนเองหมดกิจตรงนั้นแล้ว  ติดอยู่ตรงที่วิญญาณแถวนั้นเขาอยากให้เราไปปลดพวกเขา แสดงธรรมให้พวกเขาฟัง ตรงนี้ก็สุดแท้แต่วาระเวลาว่าถ้ามาถึงเมื่อไหร่ เรายินดีจะไปทำให้ อีกทางหนึ่งคือ ถ้าพระธุดงค์รูปนี้ปฏิบัติจนถึงขั้น ท่านก็อาจปลดพวกเขาเหล่านั้นได้ แต่ต้องแสดงธรรมให้เขาฟังก่อน ให้เขาเข้าให้ถึงธรรมกันด้วย จึงจะปลดปล่อยเขาได้