เปิ้ลเลขารีบควักโทรศัพท์มาอัดเสียงกับเก็บภาพไว้ เช่นตอนคุยกับแม่กาลี “แม่กวนอิมส่งเรามาช่วยดาวใช่ไหม?” “ใช่ …. ภัยพิบัติมันจะเกิดขึ้นมาเร็วๆ นี้แล้ว ข้างบนเขามีปัญหาที่แก้ไม่ได้ แม่อยากจะมาขออะไรลูก” เสียงร่างผ่านพูดแผ่วเบามาก “แม่อยากขออะไร ขอมาเลย ชีวิตลูกยังให้แม่ได้” “แม่จะขอให้ลูกขึ้นไปช่วย ไปช่วยแก้ไขอะไรบางอย่าง แม่จะมารับเอง เร็วๆ นี้ ลูกจะไปกับแม่ไหม?” เราตอบตกลงอย่างไม่ลังเลหรือไตร่ตรองให้เสียเวลา “ตกลงลูกไป ลูกจะละขันธ์ที่ไหนดีแม่” แม่ตอบพร้อมน้ำตาแห่งความปิติที่เรายอมยกชีวิตให้ได้ “ลูกเลือกได้ทุกที่”  “ขอเลือกละขันธ์ที่สกลนคร ที่ของหลวงปู่มั่น แต่แม่จะมารับใช่ไหม” “แม่จะมารับเอง” น้ำตาเราก็ซึมออกมาด้วยความปิติ รักเคารพแม่สุดหัวใจ ผู้ปฏิบัติที่ถึงขั้นเขาทิ้งชีวิตกันได้ง่ายๆ เขาไม่กลัวตาย  เจ๊แดง เจ้าหน่อย เจ้าเปิ้ล คุณเล็ก ” เป็นพยานหูพยานสายตาตรงนั้น เราลั่นวาจาไปแล้ว หมายถึงเราจะไปก่อนอายุขัย เมื่อเสร็จธุระพากันกลับบ้านบุญรักษา ในรถทุกคนเงียบด้วยความช็อคในข่าวที่กะทันหันทำตัวกันไม่ถูก แต่จู่ๆคุณเล็กถามขึ้นมาว่า “อาจารย์ รู้ไหม เมื่อไหร่” “รู้แต่พวกเอ็งไม่ต้องรู้กันหรอก อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย กันทุกคน” คืนนั้นเราเข้านอน ก้มตัวลงนอน ความรู้สึกแว๊ปหนึ่งวิ่งขึ้นมาว่าเราจะตายเร็วๆนี้ เราจะตายก่อนกำหนด  ความรู้สึกมันวิ่งเข้ากระแทกจิต แต่เสียใจจิตดวงนี้ไม่กระเทือน จะตายเมื่อไหร่ช่างมัน ไม่ช้าก็เร็ว เราก็ต้องตายอยู่ดี เพียงแต่คืนนี้ขอตูหลับก่อน พรุ่งนี้ต้องพาเด็กไปทำบุญกับเด็กด้อยโอกาสที่แม่ฮ่องสอนให้เรียบร้อยก่อนก็แล้วกัน แล้วเราก็หลับไปจนเช้า เราจองรถตู้กันที่อาเขต เที่ยว 7 โมงเช้า ทุกคน ต้องรีบตื่นกัน ตลอดเวลาที่อยู่ที่แม่ฮ่องสอน 2-3 วันทำตัวปกติ และยังพาเด็กไปเที่ยวหมู่บ้านรักไทย ไปซื้ออาหารให้เด็กด้อยโอกาส มีโอกาสสนทนาธรรมกับพระที่มูลนิธิ ก็ไม่ได้พูดเรื่องตัวเองจะต้องตาย แถมตอนไปเที่ยวลงเรือล่องแพกัน เรายังร้องเพลงขณะนั่งอยู่บนแพอย่างสบายอารมณ์ มันคงทำให้ท่านพญามัจจุมารผิดหวังอยู่ไม่น้อย เมื่อมองไม่เห็นความสะทกสะท้าน หรือความกลัวแม้แต่นิดเดียวปรากฏออกมาให้เห็นจากคนๆ นี้ ตอนไปไหว้พระธาตุดอยกองมู เราก็ไม่ได้อธิษฐานขออะไร ใจคิดแต่ว่า แม่ให้เกียรติมารับเองเลย จนกระทั่งถึงวันเดินทางกลับ นั่งรถตู้จากแม่ฮ่องสอน – เชียงใหม่ ถึงประมาณ 6 ชั่วโมง ปรากฏว่าระหว่างทางที่อยู่บนรถเรากำหนดจิตทำสมาธิ ปัญญาเกิดทันที ว่า “ 1) แม่จะเอาเราไปช่วยแก้ปัญหาข้างบนที่ไม่มีใครแก้ได้ อันนี้เป็นไปไม่ได้ เบื้องบนยังมีมือดีๆ ระดับขั้นเทพที่จะช่วยได้มากมายหลายท่าน  2) แม่จะมาเอาชีวิตเราไปได้อย่างไร เมื่อแม่รู้ว่าเราทำงานเผยแพร่พระพุทธศาสนาให้พระตถาคต กับกิจที่เราทำให้ท่านยังไม่เสร็จ แม่ใช้สิทธิ์อันใดมาเอาคนของพระตถาคตที่ทำงานช่วยทะนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้พระองค์ไปก่อนวัยอันกำหนด ซึ่งตามจริงแล้วพระองค์ทรงทอดสายตาดูแลเรา ให้หลวงปู่หลวงตาช่วยกันคุ้มครองเรา เรารักแม่กวนอิมมากๆ ผูกพันกับท่านมากจริงอยู่ หมายถึงพอเราละขันธ์ไปแล้วกิจที่เราทำให้พระตถาคตจึงจะสิ้นสุด …. ตอนนั้นแม่จะเอาวิญญาณเราไปทำงานอะไรค่อยว่ากัน ตอนนี้ตรงนี้มันไม่ใช่ 3) ช่วงเวลานี้ที่เรากำลังจะได้เข้าสู่มรรคผลนิพพาน มารจะเข้าขวาง มารมาได้เนียนมาก กับจะทำทุกทางไม่ให้เราได้ แถมบางทีหลวงปู่หลวงตาร่วมวงกันทดสอบเราด้วยเป็นไปได้ทั้งนั้น 4) มันมีพิรุธมากๆ ตรงที่แม่มาขอชีวิตทั้งๆ ที่แม่ก็รู้ว่าเราทำงานถวายพระตถาคตอยู่ มันทะแม่งทะแม่งแล้วนะ เดี๋ยวกลับไปถึงเชียงใหม่จะถามเล็กดู คุณเล็กอยู่แอตแลนตา จอร์เจีย คุณเล็กพลอยเดือดร้อนไปด้วย “ จานไม่ใช่ละนะ จานถูกมารหลอก จานหลงเชื่อสนิท หลวงปู่หลวงตานั่งปาดเหงื่อกันไปหมด กับเล็กเห็นที่บ้านบุญรักษามีควันดำๆ อยู่รอบบ้าน จานได้ล้างบ้านบ้างหรือเปล่า ร้อยพ่อพันแม่เข้าบ้านเอาอะไรติดเข้ามา กับมารเตรียมจะทดสอบจานเต็มที่ ยิ่งจานเข้าใกล้ทางสู่มรรคผลนิพพาน มารยิ่งดักหน้าดักหลัง ตะกี้เล็กเดินผ่านหิ้งพระของเล็ก มองเห็นรูปหลวงปู่มั่น เล็กได้ยินท่านพูดว่า “ ขอบใจ ” “ นี่ไง …. พี่เพิ่งคิดได้ตอนกลับจากแม่ฮ่องสอน ตอนอยู่บนรถตู้ ต้องโดนมันหลอกแน่ๆ น้ำมนต์ไม่ได้พรมมานาน ดีมากที่เล็กเตือนสติ ”

หลังจากคุยกับคุณเล็ก เราจัดการล้างบ้านด้วยน้ำมนต์ที่ได้มาจากเบื้องบนทั้งมวลทั้งหมู่ประธานมา สว่างเลย ทุกอย่างกลับสู่เหตุการณ์ปกติ  แล้วทำการปิดวาจาเข้าจำศีล 9 วัน เรียกพลังคืน กับทันทีที่กลับมาถึงเชียงใหม่ เจ๊ดาว “ ทักมาว่าเมื่อคืนอาจานมาเยี่ยมหนู เดินเข้ามา เลย ” “ ใช่เราเป็นห่วงเธอว่าไปล้างห้องพระให้แล้วเป็นไงบ้าง ” “ ลูกชายหนูทักหนูว่า หน้าหนูใส กับหนูจัดห้องพระทำความสะอาด กับนั่งภาวนาแทบจะไม่อยากออกจากห้องพระเลย สงบ  สว่าง มีความเบิกบานใจ แถมยอดขายดีขึ้น กับหนูถูกหวยด้วย ซึ่งแต่ก่อนตอนแม่กาลีปลอมอยู่ ไม่เคยถูกเลย ”  “ เอาเป็นว่าทุกอย่างดีขึ้นหมดแล้วนะ อย่าไปเอาอะไรมาใส่หิ้งพระอีก รู้อย่างนี้เราหมดห่วงแล้ว เฮ้อ ” จิตเราจับได้อีกอย่างว่าแม่กวนอิมจะทดสอบด้วย ท่านไม่เข้าขวางมาร ท่านปล่อย ท่านอยากทราบด้วยว่า เราจะไปกับท่านไหม เรารักท่านจริงไหม ชีวิตเราให้ท่านได้จริงไหม ซึ่งผลออกมาว่า เราสามารถให้ท่านได้อย่างง่ายดาย เท่านี้ท่านรับรู้แล้ว หลังจากนั้นขณะจำศีลอยู่ เราจับได้ว่าท่านมัจจุมาร ยังมาทวงชีวิตเราอยู่อีก ซึ่งตอนนี้เราไม่ยอม บอกเรายังทำงานให้พระตถาคตอยู่ อยากได้ชีวิตเราไปขอกับพระตถาคต หรือให้พระตถาคตมาบอกให้เราไป เราจึงจะไป มารไม่ยอมตามเราเข้ามาในบ้านบุญรักษา เรานั่งภาวนา ก็นั่งมองอยู่ข้างหน้าจนเราต้องงัดพระคาถาออกมาไล่ จึงไป  “ เขาดูที่เจตนา ท่านพญามาร เรามีเจตนาจะไปแน่นอน ถ้าแม่กวนอิมของจริงมาขอ ของปลอมใครจะไป ” “ แต่เจ้ารับปากจะไปแล้ว ” “ ข้าจะไปแน่ๆ ถ้ากับแม่กวนอิมตัวจริง ไม่ใช่กับเจ้า ” กับแม่กวนอิมท่านไม่มาขอหรอก ท่านไม่ทำ ท่านไปหลอกคนอื่นเถิด แล้วหมั่นสวดพระคาถาบูชาพระพุทธคุณ จนมารถอย คงถูกหลวงปู่หลวงตาประชาทัณฑ์ไปแล้วมั้ง เมื่อความตายมาเยือน หากใครทำอารมณ์ได้อย่างที่เราทำ ผู้นั้นจะต้องได้อริยบุคคล ขั้นพระอนาคามีอย่างต่ำ อย่างที่บอกมาในบทแรก เหตุที่เกิดนี้ ส่งผลของการทดสอบหลายอย่างมาก เช่น 1) เราจงรักภักดีให้ชีวิตท่านได้จริง 2) เมื่อรู้ว่าจะต้องตาย จิตก็ปล่อยวางไม่หวั่นไหว เมื่อรู้ว่า มารมาทดสอบ ก็ไม่ได้แสดงอาการตื่นเต้นดีใจจัดงานฉลองอะไร ทำเหมือนชีวิตไม่มีค่า จะอยู่จะไปได้ทั้งสิ้น สรุป เราดีใจที่เรื่องนี้มันเกิดขึ้น เพราะเราจะได้รู้สภาวะจิตของเราเองด้วยว่า “ เมื่อความตายมาเยือน ” เราจะนิ่งแค่ไหน สติยังอยู่กับตัวหรือไม่? จึงจบเมื่อความตายมาเยือนเพียงเท่านี้ กับขอให้นักปฏิบัติธรรมทุกคนพึงระวังกันไว้ว่า เหตุกาณร์อย่างเราที่มัจจุมารเข้าทดสอบ จะได้เจอกันแน่นอน หากใครต้องการจะดับทุกข์ในชาตินี้ให้ได้ เตรียมรับมือกับท่านมัจจุมารได้เลยได้เจอท่านแน่