เหตุเกิด ที่ อ.แม่แตง วัดป่าถ้ำสีนิล เมื่อวันที่ 21-25 เมษายน 2561 คณะปฏิบัติธรรมของจานวา ได้นำสานุศิษย์จำนวน 6 คน ไปกางเต็นท์นอนกันกลางป่าริมน้ำตก หน้าปากถ้ำ ที่วัด โดยได้ทำการขออนุญาตครูบาอาร์ต เจ้าอาวาสเป็นการล่วงหน้าไว้เรียบร้อยแล้ว  ซึ่งทีมงานของเราได้ตระเตรียมการณ์ไว้ล่วงหน้าเป็นแรมเดือน กับเราได้อธิษฐานจิตสกรีนคัดเลือกลูกศิษย์ที่ไปด้วยอย่างระมัดระวัง เพราะนอกจากจะไปด้วยภารกิจเพื่อไกล่เกลี่ยกรณีพิพาทของปู่นิลกาล กับปู่นิรันดร ซึ่งนาคสองท่านนี้ได้บาดหมางกันมาแต่อดีตชาติจนบานปลายเป็นสองครอบครัวใหญ่ ที่กัดกินใจกันมาหลายพันปีซึ่งหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต เป็นผู้เล่าเรื่องนี้ให้เราฟัง กับบอกให้เราไปโปรดเอาบุญ กับยังทรงเมตตาแนะนำให้เราเสร็จสรรพว่า จะใช้ธรรมข้อไหนไปโปรดจึงจะได้ผล  แล้วก็ต้องเตรียมใจรับกับอะไรอย่างอื่นจากป่าที่จะเข้ามาทุกรูปทุกแบบกันให้ได้ ศิษย์ทุกคนจะต้องมีจิตที่แน่วแน่ มั่นคง มีสติที่ตื่นตลอดเวลา จะเลือกศิษย์ ซี้ซั้วเข้าไปไม่ได้เด็ดขาด เพราะหากเกิดไปหัวใจวายตายแล้ว เรื่องไม่จบแน่ ถ้ำสีนิลเป็นที่สงบ เงียบ …แต่แฝงไปด้วยความลึกลับวิเวกวังเวง ด้วยซุกซ่อนอาถรรพ์ของป่าไว้เต็มรูปแบบ จากถ้ำบางส่วนที่ปิดตายอยู่ไม่ห่างจากน้ำตก ทุกวันพวกเราก็พากันไปนั่งสมาธิกันในถ้ำนี้ในส่วนที่จัดเป็นที่ตั้งพระพุทธรูปให้ญาติโยมได้กราบไหว้ เวลาหกโมงเย็น ถ้ำจะถูกปิดล็อค ถ้าบุญไม่มีบารมีไม่ถึง เจ้าป่าเจ้าเขา เจ้าที่เจ้าทาง เขาจะไม่ให้เข้ามากันตั้งแต่ก้าวแรกเลย …แต่นี่ เราเคยไปหนหนึ่ง แบบเช้ากลับเย็น เราได้ไปสัมผัสกับพวกเขา พวกเขาได้สัมผัสกับเรา …เขาเชิญกลับไปอีก เพื่อไปแสดงธรรมให้เขาฟัง กับไปโปรดพวกเขาบางส่วน …เรื่องแบบนี้ …ใครจะไม่ชอบ ไม่เชื่อ ก็ช่วยกันไม่ได้ แล้วจะตามอ่านบทความของจานวา ทำไม อย่ามาอ่านเสียเวลา

ปกติแล้วการสอนสมาธิของเรา เราจะพาศิษย์ไปภาคปฏิบัติยังที่แปลกๆ เรียนรู้จากของจริง สถานที่จริง เพื่อคอยจับผิดจิตของศิษย์แต่ละคน คอยแก้ คอยทดสอบอารมณ์ ของศิษย์คนสนิทวงใน เพราะถูก หลวงปู่หลวงตาคาดคั้น ให้ไปปั้นศิษย์ ปั้นมามากๆ จนคนที่เป็นครู หัวปักหัวปำ ล้มลุกคลุกคลาน เพราะศิษย์แต่ละคน …. แม่ม-…. นรกทั้งนั้น ปู่กวนอูเป็นผู้พูดคำนี้ บางทีปั้นมาได้ครึ่งทาง หลุดมือไปก็ต้องปล่อย เพราะหลวงปู่ทวดสอนว่า คนไหนมันไม่ดี ปล่อยมันไป เรานำมาปฏิบัติ อย่างเคร่งครัดเพื่อไม่ให้เสียเวลา ….ซึ่งกว่าจะปั้นได้หนึ่งคน นานมาก ยากมาก

ที่วัดป่าถ้ำสีนิลนี้ จับจิตศิษย์ทุกคนที่จะไปได้ ต่างก็กล้าๆ กลัวๆกันทุกคน ยืนยันได้ ถ้าหัวไม่นำไป หางไม่ตามไปแน่ หัวอยู่ไหน หางอยู่ที่นั่น หัวกับหางจะห่างจะจากกันไม่ได้ …. เป็นดังนี้แล้ว ไปไหนไปกัน ….ทุกคืนเราจะแสดงธรรม เพราะรับปากกับพวกเขาตั้งแต่มาครั้งแรก ….ไม่ใช่แสดงให้ศิษย์ฟังนะ ศิษย์พวกนี้ ฟังธรรมจากจานวามา คนละเกิน 2 ปีแล้ว ภูมิจิตภูมิธรรมยกระดับที่เราคัดมาแล้ว …. บรรยากาศตั้งแต่ตอนช่วยกันกางเต็นท์ เย็นสบาย  แต่ท้าทาย กลางคืนไม่มีไฟ จะไปห้องน้ำต้องเดินฝ่าความมืดจากเต็นท์ ไประยะทางประมาณ 30 เมตรลงไปริมป่า  ศิษย์บางคนต้องสะกิดกัน บางคนเดินไปคนเดียว บางคนอดกลั้นไม่เสียว ไม่เยี่ยว ไปจนเช้าจะดีกว่า 55555

คืนแรกเลย หลังจากที่ทุกคนมุดเข้าเต็นท์ของใครของมัน เพื่อหนีความมืดกับความเงียบ ทุกเต็นท์ บ้างมีไฟฉาย บ้างตะเกียง ต่างนั่งฟังเราแสดงธรรมในเต็นท์ จนได้เวลา เพราะเราเหนื่อยแสดงธรรมนานไม่ได้ อีกทั้งอธิษฐานจิตจะทานแต่น้ำอย่างเดียวทุกวัน จึงแสดงธรรมได้แค่ชั่วโมงเดียว …. จากนั้นทุกคนต่างล้มตัวลงนอนเพื่อหลับพักผ่อนจากการช่วยกันขนของสัมภาระดินทางกันมากว่าครึ่งวัน …. นั่นแหละ Show time !!!! ของอะไรจึงเริ่มขึ้น เขาจัดให้เพื่อทดสอบสภาวะจิตใจของทุกคน เขามาเป็นครูใหญ่ให้พวกเรารู้กันเต็มอกว่า ป่าบริเวณนี้ ทับทั้งเมืองลับแล บังบด ถ้ำสีนิลเต็มไปด้วยพลพรรคของนาค นางไม้ และหลุมฝั่งศพทหารของท่านพ่อตากในอดีต ที่เดินทัพผ่ามาทางนี้ มีวิญญาณทหารทั้งไทย พม่า แถมยังมียักษ์ อีก 4 ตน …. แต่พวกเขาจะไม่กล้าทำร้าย หลอกหลอนอย่างเด็ดขาด ตรงกันข้ามเขาเข้ามาคุ้มครองดูแลพวกเราทุกคน เมื่อล้มตัวลงนอน หูแนบพื้น เสียงคึกๆๆ เหมือนพลทัพขนาดใหญ่ ของใครบางคน ทั้งเสียงเท้าม้า คนเดินทัพ ที่พร้อมเพรียงกัน ดังให้พวกเราได้ยินทุกคน มีเสียงเดินกรอบแกรบเพราะเหยียบใบไม้แห้งรอบเต็นท์ พวกเราทุกเต็นท์ นิชาวัลย์เลขา กับเจ้าปุ้ม เจ้าแพรว เธอได้หูทิพย์ตาทิพย์ เขาทั้ง 3 ได้ยินเสียงคนสนทนา เป็นเสียงต่ำๆ เย็นๆ หลายๆเสียงมากับสายลม เสียงที่ฟังไม่เข้าใจ เพราะคนละภาษา สำหรับเราแล้วรู้ทันทีว่าทุกเต็นท์ ถูกปู่ศรีสุทโธ กำชับสมุนไพร่พลนาค ให้นอนเฝ้าประกบอารักขากันทุกเต็นท์ ทุกๆคืน แต่ละวันมีเหตุการณ์แปลกๆ เสียงแปลกๆ  โดยเฉพาะเสียงกรีฑาทัพนั้นทุกคืน เป็นเสียงที่น่ากลัวมาก ใครจิตอ่อนมีสิทธิ์นอนตาค้างทั้งคืน ดีที่แถวนั้นห่างจากหมู่บ้านคน จึงไม่มีเสียงหมาหอนเข้ามาแทรกซ้อนในยามค่ำคืน  มิฉะนั้นศิษย์เราต้องสติแตกแหกเต็นท์ วิ่งกันคนละทิศ หรือไม่ก็จับไข้กันระนาว

การแสดงธรรมของทุกคืน ออกรสชาติมาก เพราะมีบรรดาวิญญาณ ต่างผ่านร่างปุ้มเข้ามาถามปัญหาธรรม กับขอให้เราเล่าเรื่องในสมัยพุทธกาลต่างๆให้พวกเขาฟัง โดยเฉพาะวิญญาณทหารกล้าของท่านพ่อตาก ชอบฟังกันมากไม่เคยมีใครมาแสดงธรรม พูดถึงพระตถาคต ความหมดจดงดงาม ของอำนาจแห่งพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ ให้พวกเขาฟัง เขาทุกข์กัน ตายจากสงคราม ตายโดยไม่มีความผิด  แล้วติดกันมาเป็นร้อยๆปี ไปต่อไม่ได้ ทุกข์เวทนาอยู่กันในป่า ทั้งชาวลับแล นางไม้ เยอะมาก

คืนวันที่ 3 มียักษ์ 4 ตนยืนฟังธรรมกันอย่างสงบเงียบ ตัวเขาสูงกว่ายอดไม้ เมื่อได้ฟังธรรมไปแล้ว 2 วัน เกิดสลดหดหู่ในชะตากรรมของพวกตน ว่าคงไม่ได้ผุดได้เกิดกันแน่นอน อยากให้เราชี้ทางออก บอกทางเดินให้พวกเขาบ้าง จึงผ่านร่างเจ้าปุ้ม มาถามเราบ้างว่า “ พวกข้าเป็นยักษ์ มีภักษาหาร คือสัตว์ป่านานาชนิดที่เราจับกินทุกวัน เราจะได้ขึ้นสวรรค์ ได้ไปเกิดเป็นคนเพื่อปฏิบัติธรรมอย่างพวกท่านได้หรือไม่ ” เราไม่สามารถตอบเขาโดยตรงได้ ว่าพวกเจ้ามีอบายภูมิเป็นที่หมาย เพราะผิดศีลข้อฆ่าสัตว์ เพราะมีภพภูมิอื่นอีกมากมายล้อมวงฟังธรรมกันมืดฟ้ามัวดิน ทั้งหลวงปู่หลวงตา ทั้งนาค ฯลฯ หลวงปู่หลวงตา นอกจากจะมาฟังธรรมกับเรา ยังคอยจับตาดูไหวพริบในการตอบปัญหาของเราอีกต่างหาก

เราจึงตอบเขาไปว่า “ ฟังนะเราจะเล่าเรื่องจริงที่เกิดในสมัยพุทธกาลให้เจ้าฟัง เป็นเรื่องของพระเจ้าอโศกมหาราช ผู้ที่มีคุณแก่พระพุทธศาสนาอย่างประมาณมิได้ ทั้งยังช่วยสังคายนาพระไตรปิฎก แต่ช่วงสุดท้ายของชีวิต ผิดหวังจากการถูกขัดใจจากลูกหลาน จิตเศร้าหมอง หดหู่ เมื่อล่วงลับดับขันธ์ไป เพราะจิตสุดท้ายที่เศร้าหมอง  จึงพาให้ชะตากรรมไปเกิดในอบายภูมิ คือเป็นเดริฉานสัตว์ ไปเกิดเป็นงูเหลือมอยู่ในถ้ำในป่าลึก ต้องจับสัตว์ กินเป็นอาหารทุกวันเป็นวิสัยของงูเหลือม ยังโชคดีมาก ที่บุตรชายคนหนึ่งของพระเจ้าอโศก ได้ปฏิบัติธรรมจนถึงวิมุติธรรมสำเร็จเป็นอรหันต์แล้ว จิตจับได้ว่า พระเจ้าอโศก บิดาของตนเป็นงูเหลือมอยู่ในถ้ำ และก่อกรรมทำเข็ญ ด้วยการจับสัตว์กินทุกวัน ท่านจึงบากหน้ารอนแรมไปหลายวัน จนถึงปากถ้ำ แล้วร้องเรียกชื่อพ่อ งูเหลือมจำเสียงลูกชายได้ ออกมาจากปากถ้ำ ลูกชายได้แสดงธรรมให้ฟัง โปรดพ่ออยู่ครู่ใหญ่ แล้วให้พ่อสมาทานศีล 5 งูเหลือมรับศีล 5 กลับเข้าถ้ำด้วยดวงจิตที่สว่างไสว ดวงตาเห็นธรรมแสงแห่งปัญญาเกิดขึ้น จากนั้นงูเหลือมไม่ยอมจับสัตว์เป็นอาหารอีกเลย แต่หาผลไม้มาประทังชีวิตแทน จนร่างกายผ่ายผอม ยอมตายไปในที่สุด จากอานิสงส์ ผลบุญ ธรรมมะของพระตถาคตต้องแลกกันด้วยชีวิต จึงจะได้มา จึงมาเกิดเป็นมนุษย์ ในชาตินี้ได้บวชเรียนในพุทธศาสนา ช่วยทะนุบำรุงพระศาสนา ได้พบครูบาอาจารย์ที่ดี คือหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต  พระเจ้าอโศกในชาตินั้นมาบวชเป็นพระ แล้วเป็นชาติสุดท้ายของพระคุณเจ้า

“ ในชาตินี้ ใครรู้บ้างว่า คือใคร? ” “ ท่านพ่อลี ” เสียงตอบนี้เป็นเสียงผู้ชาย เสียงต่ำๆ แต่เป็นเสียงผู้ชายแน่ ดังมาจากทางเต็นท์ของเจ้าเป้ ซึ่งติดราวป่า ศิษย์เราทุกคนได้ยินชัดเจน มาซุบซิบกันภายหลัง หนูนั่งตัวแข็งขนลุกซู่เลย เพราะในกลุ่มพวกเรามีผู้หญิง 6 คน ผู้ชายเพียงคนเดียว  คือคุณชาลี พ่อของเจ้าปุ้ม ( กับคุณชาลี บอกว่าผมไม่ได้ตอบ ผมไม่รู้คำตอบ ) ซึ่งเต็นท์ฮี อยู่ติดกับเต็นท์ของเจ้าแพรว กับเจ้าเปิ้ล มันคนละทางเลย คือทางหลังเบื้องขวามือของเรา ส่วนเสียงที่มา มาจากด้านหลังเบื้องซ้ายของเรา คือติดกับเต็นท์ของเจ้าเป้ กับเจ้าเพ็ญ ซึ่งยืนยันกันชัดเจนว่า “ เสียงมาจากข้างเต็นท์หนู ”

เมื่อทุกภพทุกภูมิ ได้ฟังธรรมข้อสังเวชนี้แล้ว ต่างพากันนิ่งเงียบ ทุกดวงจิตต่างได้คำตอบ แล้วรอฟังว่า ท่านพยายักษ์ทั้งหมดจะมีความเห็นอย่างไร ยักษ์ ทั้งหมดเข่าอ่อน รู้ชะตากรรม ระลึกได้ ต่างได้คำตอบ ตอบผ่านทางเจ้าปุ้มมาว่า “ พวกเราจะเลิกฆ่าสัตว์ จะเริ่มหาผลไม้กินกัน ”  บรรยากาศตอนนั้นเงียบไปด้วยความซาบซึ้ง อัดอั้นตันใจที่บรรยายออกมาในทางใดๆไม่ได้ “ สาธุ อนุโมทนา ” เราจึงนำทุกคนเปล่งคำนี้ ต่างพากันอนุโมทนา ดังก้องไปแทบจะทั้งราวป่า สอดแทรกดังขึ้นในทุกอณูอากาศ เล่นเอาพวกเราขนลุกชันกันระนาว

คืนสุดท้าย เมื่อทหารของท่านพ่อตากได้ฟังธรรมกัน มีความดื่มด่ำ ชุ่มฉ่ำเย็นจิตเย็นใจในรสแห่งพระธรรมของพระตถาคตที่เรานำมาโปรดคืนสุดท้าย กองทัพของพระองค์ดำ คือพระนเรศ พากันกรีฑาทัพมาเพื่อจะฟังธรรมกันมืดฟ้ามัวดิน แต่คืนนั้น มรสุมเข้าจึงเกิดพายุบ้า ฟ้าฝนกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา เราในสภาพที่อดอาหาร กินแต่น้ำมา 4 วัน แทบจะหมดแรง อีกทั้งฝนตกเข้าทุกเต็นท์ การแสดงธรรมจึงต้องยุติไปโดยปริยาย รู้ด้วยจิตว่า เขาขอให้กลับไปอีก เขาขอ …. เป็นความมันที่ไร้เทียมทาน เขาชอบฟังกันมาก เขาขอให้จัดอีก รวมทั้งศิษย์ทุกคนที่ไป ต่างติดใจอยากกลับไปอีก

แต่คำตอบจากถ้ำสีนิล ที่ตอบมาว่า ท่านพ่อลีนั้น …. เสียงนั้นเป็นเสียงของท่านผู้ใด คำตอบจากถ้ำสีนิล ยังเฉลยไม่หมด