งานขวางทางบุญ ของเจ้ากรรมนายเวรของลูกศิษย์เราคนนี้เล่นแรง จัดหนักเอาชนิดว่า ข้าเอาเอ็งตายแน่นอนไม่ยอมให้เอ็งไปคลาสจานวา เด็ดขาด เธอคนนี้อายุ 47 ปี เธอทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ ติดตามผลงานเรามานานถึง 5-6 ปี ไม่ว่าเราจะเปิดคลาสที่เชียงใหม่ อเมริกา เราจะไปเก็บแก้วนาคาที่ถ้ำภูผาเหล็ก เราปลดวิญญาณชวนชม หรืออรุณประไพ เธอตามอ่านหมด เธอศรัทธาเราจริงๆ แต่ไม่สามารถมาคลาสเราได้ เพราะเราไม่เคยเปิดที่กรุงเทพเลย เธออยากมาคลาสเรามาก เธอเคยถามมาหลายหนว่าจานจะเปิดคลาสในกรุงเทพฯหรือเปล่า? ถามมาหลายปีทีเดียว อยู่ๆเห็นเราประกาศ เปิด 2   คลาสซ้อน เพื่อความสะดวกให้นักเรียนเลือกได้ ใครสะดวกมากลางวัน ใครสะดวกมากลางคืน ปรากฏว่าเธอลงชื่อทั้งคลาสกลางวัน และกลางคืนเลย เธอเป็นเด็กสายพ่อหลวง คือ พระปิยะมหาราช หรือรัชกาลที่ 5 จากนั้นเธอก็นับวันนับคืนให้วันนั้นมาถึง แต่พอได้กำหนดเปิดคลาสกลางวัน ที่รังสิต เธอส่งข่าวมาว่า คลาสกลางวัน หนูมาได้แค่ 2 วัน แต่คลาสกลางคืน หนูจะมาให้ครบทุกวัน

เมื่อคลาสกลางวันที่รังสิตเปิดไปได้วันที่  4 ระหว่างขับรถมาที่เมืองเอกรังสิตเธอหลงทาง และรถยังมีอุบัติเหตุระหว่างทาง ด้วย การจงใจของเจ้ากรรมนายเวรที่เข้าขวางทางบุญ แต่เธอก็มาจนถึงห้องเรียนเพียงแต่มันได้ไม่ครบ  มันหมายถึงเธอไม่ได้เริ่มจากวันแรก ไม่ได้เริ่มจาก 1 หรือก้าวแรก อยู่ๆ กระโดดมา 4-5 เลย ความเข้าใจก็ไม่ประติดปะต่อกัน แทบจะใช้ไม่ได้เลย เธอก็บอกว่าคลาสกลางคืนหนูจะมาให้ครบทุกวัน หนูรับปาก หนูจะต้องมาให้ได้  พอถึงเวลาเปิดคลาสกลางคืน วันแรกที่ บ้าน 80 เธอส่งข่าวบอกว่างานเข้า เธอต้องอยู่ทำงานทั้งคืนไม่ได้นอนเลย เพิ่งออกตอนเช้า เรารู้ทันที จึงบอกเธอว่า “เขาขวางทางบุญเธอ คลาสนี้เธอจะมาไม่ได้อีก” “พรุ่งนี้หนูมาได้ค่ะคงไม่มีอะไรแล้ว คลาสกลางคืนเริ่มหนึ่งทุ่ม หนูเลิกงาน ห้าโมงเย็น หนูมาได้” พอเย็นวันที่ 2 ขณะที่เราเริ่มเปิดคลาสสอนไปแล้ว เธอส่งข่าวบอกว่า เมื่อเช้าขณะที่หนูทำงานอยู่ เอี้ยวตัวหยิบจับของเกิดอาการเคล็ด ขาชาเดินไม่ได้ ปวดหลังและมีอาการไข้ กับพอบ่ายมาเดินไม่ได้เลย ต้องนั่งรถเข็ญ พรุ่งนี้คุณแม่หนูจะพาหนูไปโรงพยาบาล เด็กคนนี้ไม่เคยมีประวัติเจ็บไข้ได้ป่วยตั้งแต่เรารู้จักกับเธอมา เราจึงบอกเธอว่า “ไม่ต้องห่วงเธอไม่เป็นไรมาก พอเราปิดคลาสเมื่อไหร่เธอจะหายเป็นปกติ เขาขวางทางบุญเธอวาระ เธอยังมาไม่ถึง ”วันที่ 3 ของการเปิดคลาสกลางคืนที่บ้านเรา เธอยังมีความหวังว่าจะมาได้ แต่อาการเธอปวดตั้งแต่กระดูกสันหลังลงไปถึงเท้า ทำให้เดินไม่ได้เลย สรุปแล้วทั้ง 7 วันที่เปิดคลาสกลางคืนมาไม่ได้เลย ทำให้เด็กนักเรียนคนอื่นๆในชั้นเรียนเกิดอาการขนพองสยองเกล้าขึ้นมา กับอดดีใจกันไม่ได้ ที่ตนเองมีโชควาสนาดีพอที่ได้มาเข้าคลาสฟังธรรมกับจานวา เจ้ากรรมนายเวรยังมีเมตตาอยู่บ้าง วันอาทิตย์ ที่ 11 พฤศจิกายน จะเป็นวันสุดท้าย เรารู้อยู่แก่ใจว่า วันจันทร์ ที่ 12 เธอจะมีอาการทุกอย่างหายเป็นปกติดังเดิม อย่างไม่ต้องสงสัย จึงบอกเธอไปว่า ปิดคลาสวันอาทิตย์ วันจันทร์ทุกอย่างจะเป็นปกติ ไม่เชื่อคอยดู  หากทุกอย่างเป็นอย่างที่เราพูดหมายถึง “ เธอถูกขวางทางบุญ เจ้ากรรมนายเวรเขาไม่ยอมให้เข้าคลาส”

เรื่องขวางทางบุญนี้ มีอีกคนจากอดีต ที่เคยเปิดคลาสที่เชียงใหม่ ใครคนนี้เธอลงชื่อเข้าคลาสแล้วแต่มาไม่ได้ เพราะก่อนวันเปิดคลาส เพียง 2 วัน เธอเดินสะดุดกับขอบฟุตบาท เส้นเอนที่ข้อเท้าพลิกต้องเข้าเฝือก รักษาอยู่กว่าเดือนจึงจะเดินได้ตามปกติ สรุปแล้วคือเข้าคลาสไม่ได้ …นี่แหละขวางทางบุญ  แต่ยังโชคดีอยู่บ้าง เด็กคนนี้คอยจ้องจะแก้แค้นอยู่พอเราเปิดคลาสที่เชียงใหม่อีก เธอมาได้ แสดงว่าถึงวาระของเธอแล้ว อีกเรื่องหนึ่งคือ ยอมให้เข้าคลาส แต่มารบกวนในคลาสคือ จะทำให้ร่างที่เจ้ากรรมนายเวรตนนั้นอาศัยอยู่ มีอาการไอ ๆๆ ส่งเสียงรบกวนการแสดงธรรมของเรา เหตุการณ์นี่เพิ่งเกิดขึ้นในคลาสล่าสุดที่ เปิดขึ้นที่บ้าน 80 ในกรุงเทพฯ นี่เองเมื่อนักเรียนคนหนึ่งมีอาการไอๆๆ อย่างไม่หยุด จนเรารู้ว่า ไม่ใช่ไอธรรมดาแล้ว เราจึงถาม ตรงๆว่า   “ถามจริงๆ ที่ไอ น่ะ ไม่ใช่เธอใช่ไหม ? เวลาเธอเข้าทุกคลาส ทุกครั้งที่เธอไป จะโดนเขากวนอย่างนี้ประจำเลยใช่ไหม?” “ใช่ ค่ะ ไม่ใช่หนูไอ เขาอยู่กับหนูตลอด กับไม่เคยให้หนูได้นั่งจนถึงขั้นจิตสงบ จะกวนหนูประจำ” ในวันแรกเราต้องหายาแก้ไอมาประเคนให้แทบทุกขนาด เพราะเราเพิ่งจะหายไข้ด้วย จึงมียาแก้ไอเหลือมากมาย เธอรับไปทาน แต่ไม่พูดเรื่องเจ้ากรรมนายเวรเข้าขวางทางบุญเลย จนเราจับได้เอง ซึ่งตามจริงแล้ว ถ้าเป็นเรา เราก็คงไม่กล้าพูดเช่นกัน เมื่อรู้กันอย่างดี เรานั่งมองดูเธออยู่พักหนึ่งจึงเริ่มแสดงธรรมตามปกติ ทันทีที่เราเริ่มแสดงธรรม เธอก็เริ่มไออีก ให้เป็นที่รำคาญของนักเรียนทั้งห้อง

“การแสดงธรรมในวันนี้ เราจะพูดถึงเรื่องเจ้ากรรมนายเวรที่มากับพวกเธอทุกคนในคลาสนะ ทุกคนมีติดตัวเข้ามาด้วยกันทั้งนั้น อยากบอกว่า อย่าไปดูถูกพวกเขานะ วิญญาณของเจ้ากรรมนายเวรเขามีความรู้สึก มีอารมณ์ เหมือนพวกเราทุกอย่าง ที่พวกเขาไม่มีคือกายขันธ์ แต่สติปัญญาพวกเขาบางทีสูงกว่าพวกเราที่เป็นมนุษย์ กับอย่านึกน้อยใจนะว่า ในภพภูมิของพวกเจ้านี้ จะสร้างบุญสร้างกุศลกันอย่างมนุษย์ไม่ได้ กับตรงกันข้าม พวกเขาทำได้ดีกว่ามนุษย์ด้วยซ้ำ คือไม่ต้องมีกายขันธ์ เพราะกายขันธ์นี่แหละที่มนุษย์ส่วนใหญ่ใช้เป็นพาหะในการก่อกรรมทำเข็ญ การปฏิบัติธรรมเราใช้จิตพวกเจ้าก็มีจิตกันคนละดวง ในภพภูมิของพวกเจ้า สามารถรักษาศีลได้ สามารถสร้างบุญสร้างกุศลที่ยิ่งใหญ่ ที่เรียกกันว่าอภัยทานได้ สามารถสั่งสมบาปให้พอกพูนได้เช่นกัน  สามารถสั่งสมบุญและบาปกันได้ เวลาวันพระใหญ่ๆ ไปฟังหลวงปู่หลวงตาตามวัดเขาแสดงธรรมกัน สามารถสร้างบุญสร้างกุศลได้ เวลาเขาถวายสังฆทาน ทอดผ้าป่า ทอดกฐิน เอ่ยปากอนุโมทนาบุญกับเขาด้วยจิต พวกเจ้าก็จะได้บุญเทียบเท่ากับการที่เจ้าทำเอง เวลามาจับอยู่กับร่างของมนุษย์ เวลาเขาเข้าวัดฟังธรรมอย่าไปขวางทางบุญเขา โดยเฉพาะในคลาสของเรา เจ้าก็น่าจะรู้ว่ามีหลวงปู่หลวงตา และทุกภพทุกภูมิเขามาฟังกันหมด เท่ากับรบกวนความสงบในคลาส เป็นการสั่งสมอกุศลกรรมให้กับตนเอง ซึ่งผลกรรมอันนี้มันหนัก มันทำให้เราอดสงสารในชะตากรรมของพวกเจ้าไม่ได้ ว่าจะไปพบกับอะไร อะไรรอพวกเจ้าอยู่ โดยเฉพาะคลาสสมาธิที่เราสอน เราเป็นใครพิจารณากันบ้างหรือเปล่า?  ปัจจุบันนี้บาปของเจ้าก็หนักหนาสาหัตอยู่แล้วจะมาสั่งสมเวรกรรมกัน กันต่ออีกหรือ ?”

ต่อตอน 2