ครั้งนี้เล่นกันไม่เลิก หลอกกันจนเช้า….เอากันอย่างนั้นเลย….วิธีเดียวคือเข้าสมาธิอธิษฐานจิต หลับลึกไปเลย ปิดทวารทั้งหมดไม่รู้ไม่เห็นเป็นพอ แต่ต้องเป็นคนที่ปฏิบัติจนพลังจิตสามารถควบคุมประสาททุกอย่างของกายได้หมดแล้วเท่านั้นจึงจะทำได้ หรือจิตเป็นนาย กายเป็นบ่าวได้แล้วเท่านั้น ความกลัวตอนนี้ไม่สามารถใช้ความบ้ามาระงับได้ เพราะมากันเป็นฝูง….ทางเดียวคือ น๊อคตนเองให้หลับไปเลย ไม่ต้องรู้ต้องเห็นอะไรทั้งนั้น แสงออร่ารัศมีของการปฏิบัติของเราจะทำให้พวกเขาแตะต้องตัวเราไม่ได้เลย

เริ่มเรื่องเมื่อเราเดินสายไปอเมริกา เมื่อปี 2014  มีกำหนดอยู่ 6   เดือน ในระหว่าง 6 เดือนนี้ได้รับเชิญไปถึง 6 มลรัฐ จนกระทั่งมาถึงมลรัฐเท็กซัส เมืองฮิวสตัน ได้มีโอกาสพบกับคนไทยคนหนึ่ง ชื่อ แมกกี้ เป็นเจ้าของร้านอาหารไทย กลางใจเมือง ฮิวสตัน บนถนนเวสไทม์เมอร์ ร้านอาหารเธอ เจ้าที่ค่อนข้างแรง แม้แต่พระสงฆ์องค์เจ้ามาทำพิธีอย่างไร ก็ยังปลดบรรยากาศที่ไม่ชอบมาพากลนี้ให้หายไปได้ จนกระทั่งเราได้มีโอกาสไปทำพิธีให้ร้านจึงโล่ง สว่างไสวไปหมดซึ่งมีหลวงพ่อใหญ่ร่วมทำพิธีด้วย   วันหนึ่งได้นัดพบกับหลวงพ่อใหญ่ที่ร้านอาหารนี้  หลวงพ่อทักทันทีว่า ร้านโล่งแล้ว เพราะคุณโยมมาเหยียบ อาตมาพยายามจะปลดร้านนี้มานานยังปลดไม่ได้ เมื่อคุณแมกกี้ เห็นว่าร้านทำรายได้ดีขึ้น กับมีคนติดต่อจะขอซื้อในเร็ววัน คุณแมกกี้ จึงได้พูดถึงที่ของเธอชิ้นหนึ่งในอยุธยา จำนวน 200 ไร่ ทันทีที่เธอพูดถึง เรามองเห็นที่ผืนใหญ่ลักษณะเป็นหลังเต่า จึงถามเธอไปว่า “ปกติเวลาน้ำท่วมอยุธยาจะโดนท่วมเกือบหมด แต่ที่ตรงนี้ ไม่ท่วมเพราะเป็นที่หลังเต่าใช่ไหม?” “ใช่ค่ะ พี่มองเห็นเลยหรือ?” “ใช่” มองเห็นถนนตัดผ่านกลางที่ กับเห็นซากศพเกลื่อนท้องทุ่งเลย ที่ยังเป็นทุ่งนาสลับละเมาะไม้อยู่ใช่ไหม?”  “ใช่ค่ะ หนูจะเล่าให้ฟัง บรรพบุรุษเริ่มแรก ของหนูเลย  เกิดสมัยปลายๆกรุงศรีอยุธยา ต่อต้นสมัยกรุงธนบุรี หลายร้อยปีมาแล้ว ครอบครัวตกทอดลงมาทุกรุ่นมีความรักสมานสามัคคีกันอย่างดี เมื่อรุ่นปู่ย่า ตา ยาย ล่วงลับไป จึงมีประเพณีตกทอดเก็บกระดูกของบรรพบุรุษทุกรุ่นมาบูชาไว้ในบ้าน บ้านหลังนั้นเป็นบ้านไม้ทรงไทยขนาดใหญ่มากอยู่ในบริเวณที่ 200 ไร่ ของคุณแมกกี้ ที่อยุธยา เราย่อมรู้กันดีว่าบ้านไม้นั้นภายในบ้านจะมืดทึบ เป็นทุนอยู่แล้ว รวมกับการนำกระดูกของบรรพบุรุษทุกท่านมาเก็บ ก็เท่ากับทุกดวงวิญญาณของบรรพบุรุษ ย่อมสิงสู่อยู่ที่บ้านนี้ด้วย ยิ่งทำให้บรรยากาศของบ้านนี้ น่ากลัวขึ้นไปอีก แน่นอนบ้านนี้ไม่มีใครสามารถอาศัยอยู่ได้ คุณแมกกี้ มีพี่น้อง 9 คน ทุกคนถูกเลี้ยงมาจากบ้านนี้แต่เด็ก จึงมีความผูกพันกับบ้านหลังนี้มาก เพียงแต่ไม่มากพอที่จะเข้าอยู่อาศัยได้ ทุกคนต่างแยกย้ายไปกับครอบครัวตนเอง ไปทำมาหากินต่างเมือง ต่างประเทศกันเป็นแถว จนกระทั่งเธอไปใช้ชีวิตยังต่างแดน พี่น้องแต่ละคนแยกย้ายกันอยู่กระจัดกระจายไปคนละทาง ซึ่งแต่ละคนมีความต้องการจะขายที่ชิ้นนี้เช่นกันทุกคน แต่ขอยกเว้นบ้านเก่าเรือนไทย กับบริเวณล้อมรอบเอาไว้เป็นอนุสรณ์ของวงศ์ตระกูล ที่พวกเขาไม่ยอมขาย

ส่วนซากศพที่เราเห็นเกลื่อนทุ่งไปหมดนั้นเกิดจาก เมื่อพระยาตากได้กอบกู้กรุงศรีอยุธยาได้ (กรุงแตกครั้งที่ 2 ปี พ.ศ. 2310) ได้ถอยร่นมาตั้งเมืองใหม่ที่กรุงธนบุรีในปัจจุบัน แล้วให้สถาปนาพระยามหากษัตริย์ ขึ้นเป็นต้นพระราชวงศ์จักกรี ชาวบ้านชาวนา ครอบครัวแม่ทัพนายทหาร ที่ตกหล่นอยู่ในเขตกรุงศรีอยุธยา ต่างพากันอพยพถอยร่น ลงมาทางกรุงธนบุรี หอบลูกจูงหลานขึ้นเกวียน พากันมาเป็นขบวน ต่างถูกพวกพม่าไล่ตี บ้าง โจรดักปล้นบ้าง ฆ่าชิงทรัพย์สมบัติ บ้างก็นำทรัพย์ไปฝังซุกซ่อนเอาไว้หวังว่าสักวันหนึ่งจะมีโอกาสย้อนกลับมา  กลับกลายเป็นถูกฆ่าตายกันทั้งหมด ซากศพเหล่านี้ยังตกค้างอยู่ในที่ของคุณแมกกี้ กับที่ชิ้นนี้ คือเส้นทางสายนั้นระหว่างกรุงศรีอยุธยา เข้าสู่กรุงธนบุรี มันเป็นโชคหรือเป็นซวยกันแน่ จงพิจารณากันเอาเอง เพราะที่ชิ้นนี้ครอบครัวคุณแมกกี้พยายามจะขายกันมาหลาย 10 ปียังขายไม่ได้ “เอ…!!!! พี่ขอถามหน่อยเคยมีคนไปตั้งศาลทำพิธีอะไรในที่ไหม?” “ห้า….พี่มองเห็นเลยหรือ?” “ใช่พี่เห็นเป็นศาล….ตั้งอยู่ เกิด อะไรขึ้น” “พี่ชายหนู ได้จ้างคนมาทำพิธีเซ่นไหว้เพื่อให้ขายได้….แต่ไม่สำเร็จ แถมไม่นานคนทำพิธีก็ตายโดยหาสาเหตุไม่ได้”

“พี่….หนู อยากให้พี่ไปดูที่ ที่อยุธยาให้ หนูจะติดต่อพี่ชายให้มารับพี่ที่บ้าน ที่กรุงเทพฯ” เมื่อตกลงนัดแนะกันเรียบร้อย รวมทั้งราคาค่าจ้าง….จากนั้นไม่นานเราได้เดินทางกลับเมืองไทย มีเวลาพักผ่อนยาวนานพอสมควร ก่อนที่พี่ชายคนโตของคุณแมกกี้ จะมารับมีหมายกำหนดการค้างคืนหนึ่งคืน…..ที่บ้านหลังนั้น โดยขณะนั้นเราไม่เคยรู้มาก่อนว่า ความเฮี้ยนความแรงของบ้านหลังนี้มันขนาดไหน….ขนาดแม้แต่ลูกหลานเหลนของพวกเขายังไม่กล้ามาอยู่ นอกจากจะมีกรณีพิเศษอย่างเช่น พาเรามาลองของในครั้งนี้  เมื่อเขาขับรถพาเราเข้ามาในบริเวณที่ดิน ยังเป็นทุ่งนาสลับละเมาะ นาข้าว ในบางส่วนมีถนนลูกรังตัดผ่ากลางที่ ตามที่เรามองเห็น ท้องฟ้าสีคราม มีนกกระยางสีขาวบินขวักไขว่ ลมเย็นๆแถมบรรยากาศตอนนั้นกำลังสบาย แดดร่มลมอ่อนๆ ไม่นานรถได้มาจอดที่บ้านทรงไทยกลางดงไม้ร่มรื่น ใต้ถุนโล่ง บ้านใหญ่กินเนื้อที่ เกือบครึ่งไร่ ใต้ถุนสูงโล่ง มีเรือสองสามลำมัดติดอยู่กับพื้นใต้ถุนด้านล่าง แสดงว่าสมัยก่อนเขาใช้เรือเป็นพาหะ จากตัวบ้านอยู่ไม่ห่างจากคลอง ซึ่งใช้พายเรือสัญจรไปมา บันไดขึ้นบ้านด้านหน้า มีไม้เถา ไม้เลื้อยขึ้นปกคลุม เพราะขาดคนดูแล พื้นบ้านเป็นไม้โล่งจากหน้าบ้านไปหลังบ้าน พี่ชายคุณแมกกี้ มากับบิดาของเธอซึ่งอายุเกือบ 90 แล้วแต่ยังแข็งแรงอยู่ ตามประสาชาวนา