ขณะนั้นเวลา 09.00 น. พอดี ซึ่งทุกอย่างเตรียมพร้อมกันแล้วเราจึงขอให้ทุกคนนั่งประจำที่ แล้วอยู่ในความสงบ เราได้จุดธูปขึ้น 5 ดอก บอกเจ้าที่ก่อนอื่น แล้วจุดตามอีก 7 ดอก อันเป็นเคล็ดของเราเอง ทุกคนนั่งเป็นแถวอยู่หลังสำรับกับข้าว  โดยมีเรานั่งนำหน้า เจ้าเพชรนั่งประกบหลังเราทางขวามือ  คุณนวล อยู่ทางซ้าย จากนั้นเป็นญาติโยมของคุณนวล นั่งเรียงกันอย่างมีระเบียบ ทุกคนอยู่ในความสงบ แม้แต่สุนัขทั้ง 4 ตัว ก็เหมือนโดนอะไรมาปิดปาก ได้แต่โผล่หน้ามามองดูกันด้วยความสงสัย ลิ้นเลียปากตามประสา เมื่อเราเริ่มสวดมนต์ได้แค่ 3 – 4 นาที      ท่ามกลางความเงียบ นอกจากเสียงของเราแล้วก็มีแต่เสียงนกกา เสียงลมพัดใบไม้ เด็กน้อยได้แหกปากร้องออกมาอย่างจงใจ แล้วร้องแบบเบรกไม่หยุด ฉุดไม่อยู่ ไม่ว่าหญิงผู้เป็นแม่จะทำอย่างไร ขนาดลงทุนงัดนมออกมาทั้งเต้า จะยัดเข้าปากลูก เด็ก เจ้ากรรมก็ไม่สน กูจะร้องลูกเดียว  ซึ่งตอนแรกเราก็สวดมนต์ต่อโดยทำไมรู้ไม่ชี้ แต่เด็กยิ่งทวีเสียงดังขึ้นๆ จนเจ้าเพชรเริ่มกระสับกระส่าย กลัวเราจะหันไปบีบคอเด็กให้ตายคามือ คุณนวลเองทำอะไรไม่ถูก ญาติๆ ทุกคน นั่งนิ่งสงบแบบหมดปัญญาจะแก้ไข ในทางใดๆ กับคงอยากจะลองของด้วยว่า อาจารย์วารุณี ที่ว่าเด็ดมาก จะแก้ปัญหาตื้นๆ อย่างนี้ได้อย่างไร แต่ตรงข้าม เรายังนั่งสงบสวดมนต์ต่อไปตามปกติ แต่สู้เสียงดังจ้าชนิดเปิดสูงเต็มเสียงจากปากเด็กไม่ได้ พูดง่ายๆ เสียงเด็กกลบเสียงเราสนิท แม่เด็กก็ไม่คิดจะอุ้มเด็กเลี่ยงไปทางอื่น เพราะอยากอยู่ในพิธีขอขมาเจ้าที่ด้วย ซึ่งเราก็ไม่ตำหนิ  แล้วก่อนที่ใครจะตัดสินใจอย่างไรได้ เราหยุดสวดมนต์ลงกึก ยังนั่งตัวนิ่งเฉยอยู่แต่พูดขึ้นมาเบาๆ พอที่คนที่นั่งติดเราซ้าย ขวา กับเบื้องหลัง จะได้ยินกันได้ว่า “อย่านะ อย่าทำให้อารมณ์เราขุ่นนะ เมื่อไหร่ที่เรากลั้นไม่ได้ มันจะฉิบหายวอดวายกันด้วยไฟนรก อย่ามายั่วเด็ก อย่ามาแกล้งเด็ก เรามาด้วยเจตนาที่บริสุทธิ์ จะแผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศลให้ แต่ตอนนี้ มาเล่นกันสักตั้งก็ดีนะ จะต่อไหม หรือจะหยุด ชักสนุกขึ้นมาละ”  สิ้นเสียงของเรา เด็กที่แหกปากร้องจนลืมวิธีหุบอยู่ หยุดร้องกึกเหมือนปากถูกเหยียบด้วยฝ่าเท้าขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็น ความสงบเงียบพร้อมสายลมโชย เสียงนกกา กลับมาอีกหน กับแดดเริ่มกล้าขึ้นตามเวลา จนพิธีเสร็จอย่างเรียบร้อยพวกเราก็ตั้งวงทานข้าวกันตรงนั้น หลายๆ คนมองเรามาด้วยสายตา ที่ประหลาด เหมือนเราเป็นมนุษย์ต่างดาวลงมาเยือนเพื่อนชาวโลก

ทานข้าวเสร็จ พวกหนึ่งพากันเก็บสำรับกับข้าวไปชะล้าง สุนัขทั้ง 4 วิ่งออกมาอย่างดีใจ ถึงเวลาที่รอมานาน ที่น่าแปลก เด็กน้อยคนนั้นกินนมแม่แล้วหลับไปเลยเพราะเหนื่อยจากการอ้าปากแผดเสียงร้องเต็มที่  สังเกตว่า ฮวงจุ้ยที่ผิด เป็นเตียงนอน ตู้ขนาดใหญ่ กับที่ห้องเก็บของ เขาสะสมผลิตภัณฑ์การเกษตรไว้ในห้องหนึ่งโดยเฉพาะ ซึ่งของในห้องเป็นอีกจุดหนึ่งที่ผิดหลักฮวงจุ้ย กับส่งผลร้าย ให้กับผู้อยู่อาศัยทุกคน คุณนวล ถือเป็นเรื่องใหญ่ เดินตามเราจดรายละเอียดปรับเปลี่ยนทุกอย่าง ทุกห้อง ทุกจุดตามที่เราบอก ก่อนกลับเราได้กรวดน้ำให้เจ้าที่ งานเสร็จลงก่อนบ่ายสองโมง จึงทำให้เราบ่ายหน้ากลับเข้ากรุงเทพฯได้ตามเวลา ขณะได้อยู่กันตามลำพังกับเจ้าเพชร คนขับรถ เธอพูดว่า “อาจารย์ เพชรขนลุกเลย เพชรได้ยินทุกคำพูดที่อาจารย์พูด พออาจารย์พูดจบ เด็กเงียบลงทันที เพชรอยากถามอาจารย์  2 ข้อเป็นความรู้จะได้ไหม? ” “ ได้ถามมาสิ”

“ข้อแรก อาจารย์รู้ได้อย่างไร ว่าเด็กไม่ได้ร้องเอง?”  “จากประสบการณ์ที่ผ่านมานะ เจ้าที่บริเวณนั้น พอเห็นเรามาทำพิธี อยากจะมาลองของ  อีกข้อ เราได้รู้ด้วยจิตก่อนที่จะเกิดขึ้นเลยว่าเดี๋ยวจะมีใครมาแกล้งทำลายพิธี  พวกนี้เป็นเหมือนนกสองหัว คือตอนแรกเข้ามาลองของ ถ้าเราแน่จริงดีจริง ทำเขาแพ้ เขาก็จะแบมือขอส่วนบุญเลย ทันทีมันมีแต่ได้กับได้ ถ้าเราแพ้ เราก็ต้องถอยร่นไป”

“ข้อสอง อาจารย์พูดแค่เบาๆแท้ๆ เพชรเองแทบไม่ได้ยิน เจ้าที่เขาได้ยินเหรอ เขาจึงทำให้เด็กเงียบเลย” “ที่จริงนะเพชร ไม่ต้องพูด แค่คิดโดยส่งจิตพูดกับเจ้าที่ทางมโน  เขาก็ได้ยิน แต่เราตั้งใจจะให้เพชร กับคุณนวลที่นั่งอยู่ใกล้ๆ เข้าใจว่าเรารู้เท่าทันเจ้าที่ กับเราแก้ไขได้ จึงพูดให้ได้ยิน เพราะถ้าพูดในความคิด เพชร กับคุณ นวลก็ไม่รู้ว่าเราเป็นคนทำให้เด็กหยุดร้อง” “โห …อาจารย์สุดยอดเลย เรื่องแบบนี้เพชรเพิ่งเห็นอาจารย์นี่แหละที่ทำได้คนแรก”

เรื่องนี้ผ่านมาเกือบ 20 ปีแล้ว พลังจิตเราตอนนั้นยังไม่เต็มพิกัด เท่าในยุคปัจจุบัน ที่เราสามารถสั่งให้ไฟนรก แผดเผาวิญญาณชั่วๆ ของพวกศาสนาที่มาเข่นฆ่าชาวพุทธ เด็ก ครู พวกเผาโรงเรียนทางภาคใต้ จนวิ่งหนีไฟนรก แตกกระเจิงกระจัดกระจาย ล้มลุกคลุกคลานไม่ผิดหมาถูกน้ำร้อนเดือดๆ มาแล้วด้วยไฟโทสะ  ต่อหน้าเด็กเราคนหนึ่งที่มีตาทิพย์เธอตกใจร้องลั่นว่า “อาจารย์ๆ มันวิ่งหนีกัน ล้มลุกคลุกคลาน ชั่วพริบตา หายเรียบ”

สำหรับผู้ปฏิบัติแล้ว จริงอยู่ที่เขามักจะอยู่กับโลกของความไม่มี แต่เมื่อเขาจะให้เกิดสิ่งที่ไม่มี ไม่เห็น ให้เป็นขึ้นมาจริงๆ เขาทำได้