สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่หลายๆ คนมองข้าม คือความกตัญญูรู้คุณคน อันจัดเป็นมงคลข้อที่สูงสุดข้อหนึ่งของมนุษย์ มีคนจำนวนมากที่พ่อแม่ว่ากล่าวตักเตือนไม่ได้ แถมข่มขู่ ก่อกรรมทำเข็ญกับพ่อกับแม่ จนกรรมได้สุกงอม ทำให้ชีวิตหักเห ตกต่ำแทบติดคุก ติดยาบ้า ติดดิน ล้มเจ็บ ต้องเริ่มจาก 0 ใหม่ ครั้นกลับตัวกลับใจได้ คิดจะเล่าเรียนศึกษาในทางธรรม เพื่อหาความสงบความสุขทางใจ ไปพบครูบาอาจารย์ที่ดี ถูกกับจริต และเป็นกัลยามิตร เกิดดวงตาเห็นธรรมพบแสงสว่างทางออก ในกรณีเช่นนี้จึงถือว่า ครูบาอาจารย์ คือผู้ที่ให้แสงสว่าง ชี้ทางออกบอกทางเดินให้ ด้วยเหตุนี้เจ้าคุณ นรฯ ท่านจึงสอนให้กราบพระ 5 ครั้ง คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดา มารดา ครูบาอาจารย์ ทุกชาติทุกภพ เพราะท่านเป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ให้ ไม่ว่าจะเป็นความรู้ในทางโลก ที่ช่วยให้ไปทำมาหากินเอาตัวเองรอด หรือทางธรรมที่จะให้เรานำอริยทรัพย์ นั้นติดตัวไปได้ ด้วยเหตุนี้ ความกตัญญูรู้คุณคน จึงจัดเป็นมงคลที่สุดของชีวิตข้อหนึ่ง ส่วนใครที่มองข้ามก็ขึ้นชื่อว่า อัปมงคล ทำอะไรย่อมไม่เจริญก้าวหน้า  ซึ่งประสบการณ์นี้จากการที่เราเปิดคลาสสอนสมาธิมาหลายปี หลายสถานที่ หลายคลาส มีลูกศิษย์ลูกหามาทั่วโลก ได้เห็นพฤติกรรมที่น่าเศร้าของเด็กบางคน ที่นอกจากจะวัดรอยเท้า สร้างความเสื่อมเสีย ให้ครูบาอาจารย์ ถึงขั้นเล่นของ ทำของใส่นักเรียนในชั้นด้วยกัน เพราะความอิจฉาริษยา ถึงขั้นจงใจเนรคุณ ครู เพราะเราชำนาญในด้านโหราศาสตร์ด้วย จึงลองเอาดวงเด็กกลุ่มที่มีมิจฉาทิฐิ และทิฐิมานะเหล่านี้มาตรวจอย่างละเอียด  ซึ่งมีผู้มีเกียรติอยู่ถึง 5 คน ที่ขาดมงคลในข้อนี้ กับส่วนมากมักมีปัญหากับบิดามารดาด้วยเช่นกัน เมื่อทำกับบิดามารดาได้ ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขาจะทำกับทุกคนได้หมดอย่างง่ายดาย ได้พบว่าเด็กเหล่านี้มีดาวอยู่ 3 ดวง ที่อยู่ในตำแหน่งเดียวกันหมด ดาวเหล่านี้บอกที่มา ที่เป็น และที่ไปของจิตวิญญาณของเด็กเหล่านี้ บอกถึงการเจ็บไข้ได้ป่วยที่จะจบลงด้วยโรคกรรม แล้วจะยังไม่ตายทันที แต่จะถูกกรรมเลี้ยงอยู่นานทีเดียว กว่าจะล่วงลับดับขันธ์ไปได้ แม้จนทุกวันนี้ เด็กกลุ่มนี้ ยังไม่รู้ตัวว่าได้กระทำอะไรลงไป ถ้าเปรียบเป็นบัว ก็ไม่พ้นเป็น บัวใต้ตมที่สอนไม่ได้แล้ว จนกว่า เมื่อไหร่เห็นโลงศพจึงจะหลั่งน้ำตา เอาเมื่อตนเองนอนในโลง และฝาโลงกำลังจะปิดอยู่ไม่กี่อึดใจ บางรายแม้กระนั้น ยังไม่เห็นธรรม กลายเป็นว่า ที่มาไม่ดี ที่เป็นก็ไม่ดี ที่ไปก็ไม่ดีด้วยเช่นกัน ขาดมนุษย์สมบัติ เกิดมาผิดที่ผิดทาง ควรไปเกิดในอบายภูมิ เพราะเมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์แล้ว ขาดมนุษย์สมบัติ ก็มีแต่จะสร้างความเดือดร้อนให้กับสังคม ที่เขาเรียกว่า ตายไปแผ่นดินคงจะสูงขึ้นมาอีก คำกล่าวนี้ไม่ผิดเลย

เด็กที่สามารถเนรคุณต่อครูบาอาจารย์ได้  ส่วนใหญ่พ่อแม่เอาไม่อยู่แล้ว ซึ่งจะไปโทษใครก็ไม่ได้ เพราะตนเองเลี้ยงลูกมาไม่ดี ไม่เคยอบรมสั่งสอนลูก อาจจะไม่มีเวลาสอน หรือจงใจให้ลูกเป็นเช่นนั้น ก็สมควรแล้วที่ตนเองต้องมานั่งตรอมใจเจียนตายเอาภายหลัง จะมาแก้ไขอะไรก็ไม่ได้แล้ว  บางกรณี รู้คุณครู แต่มองไม่เห็นหัวพ่อแม่ ซ้ำกดพ่อแม่หนักลงไปอีกว่า ไม่ได้สอนอะไรเลย มีแต่ให้เกิดมา ทำให้เกิดมาก็ต้องมีหน้าที่เลี้ยง ส่วนที่เป็นใหญ่เป็นโตมีหน้าที่การงานดีได้อย่างทุกวันนี้ก็เพราะครูบาอาจารย์ ก็ผิดอีก หนักเข้าไปใหญ่เลย เพราะพ่อแม่เปรียบดั่งพระในบ้าน ไม่ว่าจะทำอะไร ไปทางไหน จะต้องนึกถึงพ่อแม่ก่อนเสมอ ซึ่งเด็กบางคน ตรงจุดนี้จะมองไม่เห็นหัวพ่อแม่เลย พูดไปก็มีแต่เศร้าใจ เพราะเด็กทุกวันนี้ที่จะมีคุณธรรมในใจนั้นหาได้ยากมาก ใครที่มีลูกมีหลานซึ่งอยู่ในวัยที่พอจะสอนได้ ขอให้อบรมสั่งสอนกันให้ดี ให้มีคุณธรรม ไม่เช่นนั้นจะเข้าดังคำพังเพยที่กล่าวว่า ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก ท้ายที่สุดคนที่เจ็บปวดผิดหวัง คือตัวเราเอง