มันเป็นวันที่ทุกคนตื่นเต้นมากโดยเฉพาะเจ๊นา ขอพูดถึงคุณนาก่อน เธอเป็นชาวเขาเผ่ามูเซอร์ ที่พูดไทยยังไม่ค่อยจะชัด แต่ธรรมะของเธอแก่กล้ากว่าคนไทยแท้ๆ ที่เป็นชาวพุทธอีกหลายๆ คน เรารู้จักเธอตั้งแต่ปี 2014 ตอนไปสรรหาร้านอาหารเจที่อร่อยๆ ในเชียงใหม่ทาน ไปเจอร้านเธออยู่ข้างๆ วัดสวนดอกเป็นร้านเล็กๆ  ตรงข้ามกับทันตแพทย์เชียงใหม่ ตอนไปทานที่ร้านเธอ 2 – 3 ครั้งแรก เธอชวนคุย เธอแสดงธรรมให้เราฟัง เราอึ้งประทับใจมาก เพราะเธอมีความเข้าใจในธรรมะได้ถ่องแท้กว่าคนไทยหลายๆ คน แต่เราไม่ได้บอกอะไรเธอเกี่ยวกับเราเลย ไม่ได้แสดงธรรมตอบอะไรให้เธอฟังด้วย จำได้ว่าพอเดินออกจากร้านเธอมา มันปลื้มใจ อมยิ้มอยู่คนเดียว กับจำได้ว่าพ่อแม่ครูบาอาจารย์หลวงปู่มั่นเคยไปโปรดพวกชาวเขาเผ่ามูเซอร์มาก่อน พระพุทธศาสนาสามารถดับทุกข์ ดับร้อน ดับไฟ ให้คนได้ทุกชาติทุกภาษา ทุกชั้นวรรณะ เดินยิ้มออกมา จากนั้นอีก 2 ปี ไม่ได้ไปร้านเธออีกเลย เข้าๆ ออกๆ ออสเตรเลีย อเมริกา กรุงเทพฯ  กับในเชียงใหม่ใกล้ๆ บ้านมีร้านเจอีกหลายแห่ง รวมถึงร้านเธอไกลด้วย จนต้นๆ ปี 2017 ได้กลับไปร้านเธออีก พบสาวปุ้มที่นั่นจึงเพิ่งรู้ว่าเจ้าปุ้มลูกศิษย์ ติดใจรสอาหารของเจ๊นาอีกคน เจ๊นาเป็นหญิงอายุประมาณ 41 ปี ล่ำ ผิวขาว เสียงดังเปิดเผย ยิ้มตลอดเวลาสมกับอาชีพทำมาค้าขาย เธอทำอาหารเจเก่ง กับอร่อยเด็ดขาด แม้ร้านจะเป็นแค่ร้านเล็กๆ เพิงหลังคาพลาสติก ซึ่งเจ้าของที่ จะทุบทิ้งเมื่อไหร่ได้ทั้งสิ้น เธอขายอยู่ตรงนี้มา 20 ปีแล้ว  แต่เพราะบารมีเธอไม่ใช่ธรรมดา จนเราตกใจ กลางปีเดียวกันนั้นคณะเราจะได้เดินทางไปทำบุญใหญ่กันที่ มาเก๊า ได้นำปุ้มไปด้วย เจ๊นาฝากเงินปุ้มมาทำบุญ ด้วย 500 บาท  เมื่อกลับมาเราจึงนำของที่ระลึกมาฝากเธอคือ รูปพระโพธิสัตว์กวนอิม กับได้คุยกับเธอ เธอโดนตัวทดสอบเข้าจังๆ จากวิบากของเธอด้วย แล้วเราก็ยุ่งๆ เกี่ยวกับงาน จนกระทั่ง เจ้าปุ้มได้ติดต่อเรามาว่า เจ๊นาอยากขอมาพบจานที่บ้าน จานจะให้มาไหม? เราจึงให้เธอมาพบ เพราะความทุกข์ใจที่ร้านเจข้างร้านเธอทำของใส่ ทำให้ลูกค้าหนีหายหมด ยอดขายเหลือวันละ 400-800 บาท เธออยู่ไม่ได้ สุดท้ายเราต้องไปล้างร้านให้เธอ เอาพระพุทธคุณไปลง กับวันที่เธอมาที่บ้านเราได้แสดงธรรมให้เธอฟัง เธอเล่าว่า มีกลุ่มธรรมของเธอที่ออกมาจากวัดโน้น วัดนี้ เป็นทั้งแม่ชี นักปฏิบัติธรรม พากันมากินฟรีๆ ที่ร้านเธอ ที่ชักจูงเธอถูกๆ ผิดๆ มา 10 กว่าปีแล้ว มักจะหลอกให้เธอทำอาหารไปตั้งโรงทานเอาหน้า หลอกโน่นนี่ “ตลอดเวลาที่หนูคบมา ไม่เคยมีใครมาแสดงธรรมสอนธรรมให้หนูฟังอย่างที่อาจานสอน หนูมานั่งบ้านอาจานแค่ 20 นาที ธรรมมะที่อาจานให้หนูมากกว่าพวกนั้นที่หนูคบมาตลอดเวลา 10  ปีซึ่งไม่เคยแสดงธรรมอะไรให้หนูฟังเลย มีแต่ใช้หนู” นี่เป็นคำพูดของเธอเอง

เจ๊นาทนต่ออุปสรรครอบตัวชนิดที่เรียกว่า ตัวขันติมีเท่าไหร่กระชากลากใส้ออกมาใช้กันหมดหน้าตัก ต้องเปิดร้านคนเดียว เตรียมจัดร้าน ทำอาหารซื้ออาหาร ขาย เสริฟ ล้างจาน ปิดร้าน ลูกค้าก็ไม่มี  ครั้นจะหาเด็กมาช่วย เด็กก็อยู่ไม่ทนหนีหมด เธอแทบจะทิ้งร้าน แต่พระโพธิ์สัตว์กวนอิมได้จับตาดูเธอมาตลอด จนเมื่อเธอผ่านวิบากของเธอเองมาได้อย่างทรหดหรือผ่านสอบแล้ว พระโพธิสัตว์จึงส่งเราเข้ามาในชีวิตเธอแบบเต็มตัว จึงจับได้ว่ามูเซอร์คนนี้ มีทั้งปู่ศิวะอยู่ด้วย หลวงปู่ทวดก็อยู่กับเธอ หลวงปู่มั่นก็อยู่กับเธอ จี้กงก็อยู่กับเธอ รวมปู่กวนอูจะไปไหนก็อยู่กับเธอ จนเราเป็นงง จึงมั่นใจว่า บรรดาท่านๆ ได้ตั้งใจฝากเธอไว้กับเรา จากวันนั้นเป็นต้นมาเธอทิ้งกลุ่มเปรต ปอบ ที่หลอกใช้เธอมานานทั้งหมด มาอยู่กับเรา ปุ้ม เปิ้ล  เวลาเราเปิดคลาสเธอมา เวลาเราไปไหน เธอไปด้วย เธอตั้งใจว่าลูกสาวเข้ามหาวิทยาลัยเมื่อไหร่ จะปิดร้านเลิกขายอาหารมาติดตามคณะเราอีกคนทันที สามีเธอทำงานโครงการแม่ฟ้าหลวงอยู่บนดอย รายได้ดี มีบ้าน มีที่ดินของตนเองที่เป็นหลักเป็นฐาน  เจ๊นาจะเปิดร้าน 6 วัน หยุดวันเสาร์  พวกเราจึงนัดไปหาพระธุดงธ์กันในวันหยุดของเธอ ส่วนร้านเจร้านข้างๆ ร้านเธอที่ทำของใส่เธอทำให้ลูกค้าหนีหมดนั้น ท้ายที่สุดตนเองต้องสูญเสียร้านไป  ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว ลูกค้าที่เคยไปซื้ออาหารร้านนั้นเลยต้องแห่กันมาซื้อที่ร้านเจ๊นาแทนเป็นแถว ปัจจุบันชีทำยอดขายได้ 2,000 บาทขึ้นไปบางวัน 4,000 บาทต่อวัน ยังมี

คณะเรานัดออกกันแต่ 8 โมงเช้าโดยใช้รถกะบะของเจ้าปุ้มไป โดยปุ้มเป็นคนขับเอง พวกเราหอบข้าวใส่ตะกร้า กะไปทานกันกลางทาง ทั้งผักผลไม้ ไปพบกับร้านกาแฟด้วยบรรยากาศกลางทุงนา เมื่อเข้าเขตสะเมิงไปแล้ว จึงตัดสินใจแวะทานข้าวกันก่อนขึ้นดอยนก ซึ่งเราแหงนคอตั้งบ่า ดูมันสูงลิบจนไม่กล้าขึ้น เราไปถึงยอดดอยกัน พระธุดงค์ท่านรออยู่แล้ว อายุท่านประมาณ 63 แต่ยังดูแข็งแรงอยู่มาก เพราะเราส่งจิตคุยกันแล้ว ท่านรู้เรา เรารู้ท่าน

ปุ้มได้นำลูกแก้ว ไปถวายท่านด้วย เราเลยโพล่งขึ้นมาว่า โห ไม่รู้ รู้งี้โยมเอาที่บ้านโยมมาถวายด้วย  ท่านเตือนสติเราให้อย่กับปัจจุบัน ท่านมีพลังจิตสูงมาก แต่เราจับได้ว่ายังไม่เคลียจึงคุยกับท่านไปเรื่อยๆ ทีนี้ท่านเริ่มจับบางอย่างจากเราได้บ้าง เมื่อเราพูดถึงหนังสือ หนังสือ “ พลิกตำนานหลวงปู่ทวด ซึ่งเราจะฝากปุ้มมาถวาย พอพูดถึงหลวงปู่ทวดขึ้นมา ท่านจึงเดินหายไป เพื่อไปหยิบบางสิ่งบางอย่างออกมาให้เราดู เป็นเหมือนคฑา ของเก่า “ แบบนี้ของโยมมีอันหนึ่ง แต่เป็นรูปหลวงปู่โต แทนของหลวงปู่ทวด สิ่งนี้มาเสริมบารมีพระคุณเจ้า เหมือนกับว่า ท่านมาช่วยครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งหนึ่งท่านต้องทำให้ถึง ดีมากมีพระพุทธคุณสูงมาก คนธรรมดาไม่ได้มีครอบครองง่ายๆ ” “อาตมาขอถาม ว่าอาตมาเกี่ยวข้องอะไรกับสถานที่แห่งนี้ ( พระธาตุดอยนกที่ท่านจำวัดอยู่ปัจจุบัน ) อาตมาก็เดินทางไกลมาจากหลายแห่ง ล่าสุดจากนครพนม” ทันทีที่พระคุณเจ้าพูดออกมา เราเห็นภาพในอดีตชาติท่านแว๊บมาเพียงไม่กี่วินาที จึงตอบไปว่า “พระคุณเจ้า เคยเป็นเจ้าเมืองอยู่ตรงนี้ มีไพร่ฟ้าประชาชน มีพระธิดา มีภรรยา  แถมมีกิ๊กมากมายหลายคนจนวุ่นวาย” ท่านตกใจชี้นิ้วมือมาที่เรา “อาตมาจะเล่าให้ฟัง เมื่อ 4 วันก่อนที่โยมจะมา มีเด็กสาวคนหนึ่งมากับพ่อแม่เขาในชาติปัจจุบัน มาร้องห่มร้องไห้ ตรงนี้ละต่อหน้าอาตมา ต่อว่า ว่าเป็นพระธิดาของอาตมาจากอดีตชาติ กับเล่าเรื่องทุกอย่างตรงกับที่คุณโยมเล่ามาหมด” “อาตมาขอถามอีกว่า อาตมาจะอยู่ตรงนี้ อีกกี่ปี” “โยมเห็นว่า ประมาน 10-15 ปี คิดว่า 15 ปี เจ้าค่ะ” “ปู่ฤษีลิงดำได้มาบอกอาตมา 15 ปี เป๊ะเลย” “แต่หมายถึงอาจไปๆ มาๆ รวมออกมาตรงนี้ 15 ปี” “อาตมาขอถามอีก เจ้าอาวาสตรงนี้รูปก่อนๆ ก่อนที่อาตมาจะมา ท่านจะรอดไหม ท่านเพิ่งเข้าป่าไป ท่านมีปัญหาอยู่” “ไม่รอด เพราะวิบากครั้งนี้แรงมาก เกี่ยวกับราคะ จิตพระคุณเจ้ารูปนั้นแกว่งแล้ว ครั้งนี้หนักมาก รอดยาก สัตว์โลกต้องเป็นไปตามกรรมแล้ว” “เขาเป็นเพื่อนสนิทกับอาตมาด้วย อาตมาเป็นห่วงเขา เขาไปทางปัญญา เขาเคยชวนอาตมาไปเรียนอะไรนะ ของพระโกณฑัญญะ เพื่อให้ได้ ญาณดีไหม ควรจะไปไหม” อย่าไปพระคุณเจ้า สายตรงของพระตถาคตดีที่สุดแล้ว ถ้าเราปฏิบัติอย่างเป็นขั้นตอนให้ถูกต้องอย่างที่องค์สมเด็จโตแนะนำจะได้มาเองโดยญาณ แรกที่เรียกกันว่า ปเทสะญาณ คือจะเริ่มสังหรณ์ ว่าเดี๋ยวมีโทรศัพท์มา เดี๋ยวคนโน้นคนนี้จะมา เมื่อเราเดินหน้าปฏิบัติจัดหนักต่อไปเราจะได้ สังขารุเปกขาญาณเป็นตัวต่อมา คือจิตกับกายจะเริ่มแยกจากกัน  เมื่อเราเดินหน้าสูงขึ้นไปอีก นิพพิทาญาณ จะตามมาคือ เราจะเริ่มเบื่อหน่ายต่อกายขันธ์ จนจิตกับกายแยกจากกันได้ทั้งเป็นๆ ไม่ต้องรอให้เราตายก่อน กับญาณตัวสุดท้ายที่เราจะได้ คือปฏิสัมภิทาญาณ ซึ่งสามเณรเรวตะ กับสามเณรสังกิจจะ ได้มาครบ 4 ตัวเลย คือ อรรค  ธรรม  ภาษา และปฏิพาน ” ขณะที่เราเล่าให้ท่านฟัง ศิษย์เราทุกคนนั่งฟัง ท่านยิ่งถามใหญ่ “ พระคุณเจ้า ที่จริงโยมต้องเป็นฝ่ายถามพระคุณเจ้า พระคุณเจ้าต้องเป็นฝ่ายตอบถึงจะถูก ” ทุกคนปล่อยฮา “อาตมาไม่สนใจแล้ว แล้วอาตมาจะไปได้ถึงไหน” “ขอโยมถาม คำว่า พระคุณเจ้า ไม่สามารถสอนแสดงธรรมให้คนทั่วๆไปฟังได้อย่างที่โยมทำ จริงหรือไม่ โยมเป็นครูสอนสมาธิ” “ใช่” “ถ้างั้นพระคุณเจ้าถูกกำหนดให้เป็นเพียงพระปัจเจกพระเท่านั้น คือเพียงแค่เอาตนเองให้รอด” “อาตมา เพิ่งบวชเรียนได้ แค่ 5 พรรษาเอง” “แต่บารมีพร้อมบุญเก่าของพระคุณเจ้านั้นมากมายมหาศาล มากจนถึงขนาดหลวงปู่หลวงตาทุกพระองค์ไม่ต้องการจะสูญเสียพระคุณเจ้าไปอีกหนึ่ง” “โยมเป็นครูสอนสมาธิ กับปลดวิญญาณด้วย โยมปลดทีเป็นหมื่นเป็นแสนดวง” เมื่อท่านได้ยินดังนี้ท่านนั่งไม่ติดแล้ว “โยมเคยไปปลดให้คนของพระเยซูท่านเป็นแสน เดี๋ยวเดือนหน้าโยมก็ต้องไปอเมริกาอีก” พอท่านได้ยินเท่านั้นท่านนั่งไม่ติดละ “ไป ไปดอยแม่สะลองกัน อาตมามาจากนั้นวิญญาณเยอะมาก เหมารถตู้ไปกันก็ได้” “ไม่ได้ …!!!! พระคุณเจ้า ไม่ใช่อย่างที่พระคุณเจ้าเข้าใจ การปลดของโยม โยมเคยถามหลวงปู่ทวดดูว่า ในเมืองไทยมีเขาทำกันเยอะไหม หลวงปู่ทวดบอก มี แต่ไม่มีใครเหมือนของเอ็ง วิญญาณเขาบอกกันต่อๆ แล้วแห่มากันที่เอ็ง เพราะปลดที่อื่นให้เขาไปจากจุดนั้นแต่ยังไปเป็นสัมภเวสีเร่ร่อนไร้ที่ลงอยู่ แต่ปลดกับเจ้า เจ้าจะแสดงธรรมให้เขาฟังก่อน 5-7 วัน ภูมิจิตภูมิธรรมเขายกระดับ เจ้ายังให้เขาทำทานอันยิ่งใหญ่ก่อนไป คือให้เขาทำอภัยทาน ใครที่อาฆาตพยาบาทโกรธเคืองกัน เจ้าสอนให้เขาขอขมากันเลิกราเลิกแล้วต่อกัน จากนั้นให้เขาสมาทานศีล 5 จากเจ้า ผู้ซึ่งขึ้นชื่อว่า ผู้ทรงศีล ศีลของเจ้าบริสุทธิ์ พวกเขาจึงไปดี มีที่ไปรองรับไม่เร่ร่อน ” “ อ้อ อาตมาเพิ่งเข้าใจคุยกับคุณโยม อาตมา เป็นปีติมาก ” ท่านพูดเสร็จน้ำมูกไหล น้ำตาไหล เราต้องให้เจ๊นาไปหยิบกล่องกระดาษทิชชู่มาถวายท่าน  “ เมื่อเป็นเช่นนี้ โยมก็ไม่มีอะไรจะถามพระคุณเจ้าแล้ว รู้เลยว่าเบื้องบนจัดให้โยมมาโปรดพระคุณเจ้า ” “ อาตมาไม่สนใจ หรืออายตรงนี้ เรามาแลกเปลี่ยนความรู้กัน ” “ พระคุณเจ้าไม่ใช่รูปแรก แต่เป็นรูปที่ 5 ที่โยมถูกสั่งให้มาโปรด 1 ใน 5 อาบัติ โยมช่วยไม่ได้ ยังอยู่ในผ้าเหลือง อยู่ที่บางประกง อีก 3 รูปรอดแล้ว งามมากด้วย ”

ตามตอนต่อไป