ที่มาของบ้านบุญรักษา ค่อนข้างจะผิดธรรมดาอยู่หลายขั้นตอน ก่อนที่จะลงตัวได้มาเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมจนกระทั่งทุกวันนี้ ว่าจะนำเรื่องนี้มาเปิดเผยนานแล้ว แต่ก็มีเรื่องอื่นมาแทรกทุกที

ตั้งแต่ปี 2010 เมื่อเราเพิ่งย้ายกลับจากอเมริกา จากการไปอเมริกาครั้งที่ 4 นั้นจากปี 2000 ตั้งจิตอธิฐานไว้ว่า ครั้งนี้จะอยู่ยาว 10 ปี แล้วเก็บเงินซื้อบ้านกับน้องชายที่ฮิวสตัน เท็กซัส  เพื่ออยู่กัน 3 คน เรา น้องชาย และคุณแม่ ขณะนั้นอายุเรา 47-48 ปี มันช่วงจะสุดท้ายของชีวิตแล้วยังไม่มีบ้านของตัวเอง กับได้ตั้งใจไว้ว่า จะต้องมีบ้านของตัวเอง และรถใหม่ บ้านใหม่ ในราคาเงินสด ก่อนอายุ 60 ปี ให้ได้   หากทำไม่ได้ หมายถึงชีวิตนี้ล้มเหลว   ซึ่งหนทางนั้นยากมาก โดยเฉพาะถ้ามาซื้อที่เมืองไทย หมายถึงทุกบาททุกสตางค์ จากเงินของตนเองล้วนๆ ซึ่งมั่นใจว่าตนเองทำได้ แต่ก่อนเดินทางไปอเมริกาเที่ยวนั้น สมเด็จย่าจามเทวี ท่านผ่านมาส่งข่าวว่า “ อย่างไร ๆ เจ้าจะต้องกลับมาอยู่เมืองไทย ตายเมืองไทย จำคำของข้าไว้ ” เราไม่สนใจ เพราะปักใจเป็นแม่นมั่นแล้ว ไปอเมริกาเที่ยวนี้จะต้องเอาบ้านให้ได้ จะเก็บเงิน 10 ปี พออยู่ไปได้ 7 ปี ใจมันเริ่มเอนกลับมาเมืองไทย เริ่มคิดถึงคำพูดของสมเด็จย่าจามฯ พออยู่เกือบครบ 10 ปี ได้แค่ 9 ปี 6 เดือน มนต์บทนะจังงังเข้ามาให้หูตาแหกรีบหาตั๋วกลับเมืองไทยด่วน ทั้งๆที่ยังไม่ครบ 10 ปี แต่โดนไฟลท์บังคับมันรู้เอง อันเป็นผลจากการปฏิบัติธรรม “ คุณพ่อ …. วาระของคุณพ่อมาถึงแล้ว ” ความรู้สึกนี้มีตั้งแต่ต้นปี 2010 คือประมาณเดือนเมษายน พอพฤษภามาถึงทนไม่ไหวเริ่มหาตั๋วกลับเมืองไทย ปรากฏว่าตั๋วเดือนพ.ค. เต็ม ไม่เคยติดต่อกับพ่อ เพราะคนที่อยู่กับพ่อ เขาไม่ยอมให้พ่อคุยกับเรา ( พ่ออยู่เชียงใหม่ ) มาได้ตั๋วเอาเดือนมิถุนายน ( หมายถึงอยู่ได้แค่ 9 ปี ครึ่ง ) ตามหมายกำหนดการณ์ เราจะต้องแวะที่กัวลาลัมเปอร์ เพื่อรักษาสัจจะวาจาที่ให้ไว้กับเจ้าที่ ที่นั่น ว่าจะเอาบุญมาฝาก ตามอ่านได้จากบทความเรื่อง สัจจะบารมี  แล้วจึงจะต่อเครื่องจากกัวลาฯตรงกลับไทย ส่วนของที่ขนย้ายกลับเมืองไทยส่งกลับมาทางเรือล่วงหน้าแล้วหลายลัง เมื่อไปถึงกัวลาลัมเปอร์ พักอยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์ ก็ได้ข่าวคุณพ่อเสียชีวิตแล้วจริงๆ  สาเหตุหกล้ม เมื่อเข้าโรงพยาบาลปอดติดเชื้อ เรากลับมาไม่ทันเห็นใจคุณพ่อ แม้แต่กระดูกของคุณพ่อก็ไม่เห็น เผาที่ไหนก็ไม่รู้ คนที่อยู่กับคุณพ่อแสดงนิสัยสันดานธาตุแท้ของความใจดำ ออกมาเต็มที่  แต่ก็ทันที่จะเอาบุญมาฝากคุณพ่อ แล้วส่งท่านขึ้นสู่สุขคติภูมิ เพราะวิญญาณของคุณพ่อรอเราอยู่ เท่านี้ สำหรับเราเพียงพอแล้ว และเราก็ได้ตอบแทนท่านแล้ว โดยการส่งท่านขึ้น เมื่อทุกอย่างผ่านไป ขณะนั้นในใจก็มี แต่บ้านกับรถ อายุ ตอนนั้นที่กลับมา 56 – 57 ปี อีก 3 ปีจะอายุ 60 แรงอธิษฐานฯ กับบารมี ที่สร้างไว้ จะทำให้เป็นจริงได้ทันหรือไม่นั้น ไม่สนละรู้แต่ว่า กลับมามีเงินมา 2 ล้านบาท ซื้อรถเงินสดไป 8 แสน เหลือล้านกว่าๆ พอดี มีโอกาสไปญี่ปุ่นเดือนตุลาคม ปีเดียวกัน พอปีถัดไป ไปออสเตรเลีย ต้นปี 2011 เงินจึงเพิ่มขึ้นมาอีกจากทั้งสองทริป  เมื่อได้รถแล้ว จึงมองหาบ้าน เพื่อนบ้านเขาไปซื้อกับสร้างไว้ที่ชุมพวง จ.นครราชสีมา พาเราไปดู กับหาที่ทางใกล้ๆกันเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว หมายถึงต้องหาเงินมาปลูกอีก ภายหลังกำลังจะตัดสินใจซื้อ สมเด็จย่าจามเทวี ผ่านมาอีก “ อย่าเพิ่งซื้อเก็บตังของเจ้าไว้ก่อน  จำไว้ว่า จิตกับขวัญของเจ้าอยู่ที่เชียงใหม่ ” เท่านั้นละ เราขึ้นเหนือทันที  ช่วงนั้นเรามีลูกพี่ลูกน้องอยู่หลายคนที่ทำผ้าบาติก เปิดร้านของตนเอง จึงไปขลุกอยู่กับพวกนี้ อยู่บ้านคนนี้บ้าง คนโน้นบ้าง ช่วยเขาเฝ้าร้านบ้าง ขายของบ้าง แม้กระทั่งวาดภาพลายดอกกุหลาบลงบนผ้าใยกัญชา ทั้งผืนเป็นเถาเลื้อยแล้วเขาเอามาตัดเสื้อ ก็ทำมาแล้ว ดังนั้นเวลาจะถึงลายกุหลาบ เขาต้องส่งมาให้เราวาดให้ ลุยกับสีหมอก ขับรถกลับมากรุงเทพฯ อยู่บ้าน 80บ้าง เวลาแม่กลับมาเมืองไทยก็มาอยู่กับแม่ ดูแลแม่ที่กรุงเทพฯ พอแม่กลับอเมริกา ก็ขับสีหมอกขึ้นเหนือ ไปหาบ้านต่อ พอดีช่วงนั้นทางออสเตรเลีย ขอให้กลับไปอีกเป็นครั้งที่ 2 จำได้ว่าหาบ้านจนอ่อนใจ เจอบ้านใช้แล้วราคา แปดแสน เกือบตัดสินใจซื้อเหมือนกัน แต่ไม่เอา จะเอาบ้านใหม่ เลยไปตรงอนุสาวรีย์ 3 กษัตริย์ เพราะพระยาเม็งรายท่านเป็นใหญ่ ต้องขอให้ท่านหาให้ละ รวมทั้งทราบมาว่าอดีตชาติ เราเคยเป็นทั้งลูกของท่าน เป็นทั้งทหารคนสนิทของท่าน มาไม่รู้กี่ชาติภพ  ไปจุดธูป บอกท่านว่า