ในปีแรกๆ ที่เรามาอยู่เชียงใหม่ ได้ไปอาบน้ำพุร้อนที่แม่ออน  สันกำแพง ซึ่งมันอยู่ไกลมาก สมัยนั้น คือเกือบ 10 ปีมาแล้ว น้ำพุร้อนที่แม่ออนยังไม่พลุกพล่านเหมือนปัจจุบัน บรรยากาศยังเป็นลูกทุ่ง บ้านนอกอยู่มาก ไม่มีร้านรวง ร้านกิ๊ปช๊อป เป็นสาธารณะ  ใครจะเข้าไปเล่นก็ได้ จ่ายตั๋วตามแต่ต้องการ มีเป็นแบบส่วนตัว ส่วนรวม มีห้องให้ค้างแรม ในห้องมีน้ำพุร้อนให้อาบเป็นการส่วนตัว ระหว่างคู่หนุ่มสาว แต่รถทุกคันที่จะผ่าน เข้าประตู จะเสียบัตรผ่านประตู  ความประทับใจใดๆ ที่เคยมี มลายหายไปหมด จากนั้นผ่านมาได้ สัก 3 ปี เราได้ทราบว่า ที่ดอยสะเกตมีน้ำพุร้อนไว้บริการอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งใกล้กว่า หลังจากไปสำรวจได้หนเดียวเป็นที่ถูกใจเรามาก หลังจากซื้อบ้านบุญรักษาแล้ว พอว่างจากงานเรามักไปแช่น้ำแร่ ที่ดอยสะเก็ด แทบจะทุกเดือนบางเดือนไปแทบทุกอาทิตย์ เพราะบรรยากาศเป็นแบบลูกทุ่ง ไม่มีร้านค้าพานิช มันอยู่กลางทุ่งนาโดยตรง ไม่ต้องเสียบัตรผ่านเข้าประตู ร้านรวงอะไรไม่ครึกครื้น วุ่นวาย เหมือนที่สันกำแพง เพราะความที่ไปบ่อย จึงสนิทมักคุ้นกับคนพื้นที่ ทุกทีที่เราไปแช่น้ำแร่ เราจะให้ทิปคนดูแลห้องตลอด จึงได้ที่มาที่ไปของน้ำพุร้อนว่า ก่อนจะค้นพบน้ำพุร้อนนี้ขึ้นมา พวกเด็กเลี้ยงวัว พากันไปซุกซนตามลำธารน้ำ ตามเกาะแก่ง บ่อบึง ในบริเวณนั้น เด็กเลี้ยงวัวคนหนึ่งเห็นบ่อน้ำซึ่งไม่กว้างมากนัก  ประมาณเท่าปลักควายนอนแช่ เมื่อเห็นว่ามันไม่ลึกมากนัก เท่านั้นเพียงพอแล้วที่จะตัดสินใจกระโดดลงบ่อ แต่เด็กต้องส่งเสียงร้องออกมาได้ครั้งเดียว แล้วขาดใจตายทันที ตัวบวมอืดขึ้นเหมือนเนื้อหมูถูกน้ำร้อนลวก เมื่อตายไปแล้วเด็กไม่ยอมไปไหน จนเขาต้องตั้งศาลเพียงตาให้บริเวณบ่อนั้น

จากนั้นชาวบ้านแถวนั้นต่างช่วยกันพัฒนาสถานที่ เพื่อให้คนที่เจ็บไข้ได้ป่วยมาใช้บำบัดรักษา ขณะเดียวกัน ก็นำรายได้มาให้ชาวบ้านบริเวณนั้นได้เกิดอาชีพ และยังมีหมอนวดมาประจำ ซึ่งก็เป็นพวกชาวบ้านที่ไปหัดเรียนวิชาบีบนวดกันมาจากในเมือง แล้วนำวิชาความรู้นั้นกลับมาใช้หากินบริเวณถิ่นกำเนิดโดยการจัดคิวสับเปลี่ยนหมุนเวียนกันอย่างมีระเบียบ มาเป็นเวลานานแล้ว จวบจนกระทั่ง เกิดเรื่องขึ้นเมื่อมีนักการเมืองกลุ่มหนึ่ง ที่มากว้านซื้อที่แล้วสร้างบ้านบริเวณนี้ เกิดความเห็นแก่ตัวอย่างมากมีความคิดที่จะต่อท่อน้ำพุร้อนนี้ ตรงเข้าบ้าน  แต่ถูกชาวบ้านบริเวณนี้ที่ถือว่าบ่อน้ำพุร้อนศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นกระดูกสันหลังในการทำมาหากินของพวกเขา ต่างพากันรวมกลุ่มคัดค้านกันสุดเหวี่ยง จะด้วยเหตุผลมนต์บทไหนก็ตาม นักการเมืองกลุ่มนั้นได้ในสิ่งที่พวกเขาต้องการ แต่ได้มีข้อตกลงกันอยู่ว่า ถ้าน้ำพุร้อนเกิดหายไป หรือเหือดแห้งหายไป กลุ่มนักการเมืองกลุ่มนี้ต้องคืน น้ำพุร้อนนี้แก่ชาวบ้าน …มันเป็นข้อตกลง

จากนั้นไม่นาน เกิดเหตุการณ์ประหลาดตามมาคือ ไม่ปรากฏน้ำพุร้อนให้เห็นที่บ่อของสาธารณะชนอีก ชาวบ้านที่เคยทำมาหากินได้รายได้เล็กๆ น้อยๆ จากนักท่องเที่ยว ต่างพากันอดอยากปากแห้ง  ท้ายที่สุดนักการเมืองกลุ่มนั้น จำต้องคืนน้ำพุร้อน ในอ่างอาบน้ำที่บ้านของตนแก่ชาวบ้านไป

ใช้วิจารณญาณกันเอา กับเชื่อกันว่า แร่กำมะถันที่น้ำพุร้อนแห่งนี้ แรงมาก แรงกว่าทุกแห่ง อันนี้พอจะมีพยานมาอ้างอิงคำกล่าวนี้ได้เพราะเกิดขึ้นกับคุณแม่ ของเราเอง ก่อนที่ท่านจะล่วงลับดับขันธ์ไปนั้น เราได้พาคุณแม่มารักษาตัวที่น้ำพุร้อนแห่งนี้  คุณแม่ เป็นเริม ที่ช่องปัสสาวะ เวลาหน้าร้อน คุณแม่มีความทุกข์ทรมานมาก ต้องใช้ ทิงเจอร์ใส่สำลีชุบ เป็นที่เวทนา อากาศที่ฮิวสตัน เท็กซัส ในหน้าร้อน มันร้อนสุดโหด คุณแม่จึงพบกับความทุกข์ทรมานทุกๆหน้าร้อน สุดที่เราจะทนได้  จึงหาทางพาคุณแม่มาอาบน้ำพุร้อนที่ดอยสะเก็ด   โดยคิดว่าจะต้องให้คุณแม่อาบให้ได้ อย่างต่ำ 3 หน ด้วยความพยายามจึงหลอกล่อให้คุณแม่ไปอาบได้ถึง 5 หน เสร็จแล้วจึงปล่อยให้คุณแม่กลับบ้านที่ฮิวสตัน จากนั้นมา ไม่เคยได้ยินคุณแม่บ่นเรื่องเริม อีกเลย เริมเป็นอาการของมะเร็งชนิดหนึ่ง สะเก็ดเงิน งูสวัด เริม และมะเร็ง เกิดจากเชื้อโรคตัวเดียวกัน