ไม่มีข้อสงสัยเลย ฝีมือหลวงปู่ทวดอย่างไม่ต้องลังเล เรายอมรับว่าหลวงปู่เป็นนักวางแผนขั้นปรมาจารย์เลยทีเดียว เราว่าเราเก่งเรื่องวางแผน จัดสรรชีวิตของตนเอง  จนเอาชีวิตตนเองมาได้อย่างสวยงามจนโค้งสุดท้ายถึงนี้แล้ว แต่ต้องมายอมแพ้หลวงปู่ทวดที่จัดฉาก จัดสรร กับชีวิตเรามาตั้งแต่อายุ 30 ปี ( เรื่องราวทั้งหมดอยู่ในหนังสือพลิกตำนานหลวงปู่ทวด ) แถมบอกตามเรามาเป็นร้อยๆ ปี  เพราะเป็นไปได้อย่างไรที่เจ้าหงส์ หรือ ธนเดช เตชะทวีกิจ จู่ๆจะโผล่กลับเข้ามาในชีวิตเราช่วงที่เรามีอาการไม่ต่างจากหมาถูกน้ำร้อนเท่าไหร่เลย กับเรื่องนี้ยังพิสูจน์ให้เห็นว่าเบื้องบนเขาทำงานกันเป็นทีม เขาได้คุยกันปรึกษากัน แล้วลงมติให้เราไปเปิดคลาสที่หาดใหญ่เลย เอาชนิดลูกปืนหนึ่งนัด เอาแร้งร่วงทั้งฝูงด้วยการดลจิตดลใจ ให้เจ้าหงส์เอ่ยปากเชิญเราไปเปิดคลาส ที่หาดใหญ่ซะเลย เรื่องนี้ท่าจะมีอะไรในกอไผ่เสียแล้ว

เราไม่ลังเล ตอบรับคำเชิญ โดยมีข้อแม้ว่า “ ออกค่าตั๋วไปกลับ ให้สองที่ โรงแรมอีก หนึ่งห้อง 7 คืน ” เขาตกลงเลย กับขอกำหนดเวลาที่แน่นอน  ตอนที่เขาเชิญนั้นประมานเดือนมกราคม ปี 2019  เพราะงานยุ่งหลายด้านรวมงานเขียน กว่าเราจะไปได้ หรือช่วงที่ว่างคือ ต้นเดือน พฤษภาคม เมื่อรู้เป็นแน่ชัดแล้วว่าโรงพิมพ์ นี้ หลวงปู่ทวดเป็นผู้จัดสรร เพราะหลวงปู่อยากให้คนใต้พิมพ์ กับคนใต้นั้นคือศิษย์เก่าเรา คุยกันได้ รวมทั้งขณะนี้บารมีของหงส์ถึงพอที่จะจับงานใหญ่นี้ได้ กับสามารถยืดหยุ่นในข้อตกลงต่างๆ ได้ เช่นผ่อนส่งค่าพิมพ์ จำนวนพิมพ์

คณะเราไปถึงหาดใหญ่ วันที่ 5 พ.ค. 2019 เวลาประมาณ 16.30 น. ในคณะเรามีอดีตสามเณรของหลวงปู่ทวดเมื่อ 400 กว่าปี ซึ่งกลับชาติมาเกิดในชาตินี้พร้อมเรา รวมทั้งยังเป็นศิษย์วงในของเราอีกคนหนึ่งครั้งนี้เธอตามมาด้วย ซึ่งแต่แรกเลยคณะเราจะมีเพียง นิชาวัลย์ หรือเจ้า เปิ้ล เจ้าเป้ กับเราเพียงเท่านั้น แต่ก่อนเดินทางเพียง 2 อาทิตย์ เราตัดสินใจเอา เจ้าปุ้ม หรือสามเณรในอดีตชาติของหลวงปู่ไปด้วย เป็นการตัดสินใจแบบกะทันหัน รวมทั้งหลวงปู่ไม่ได้ขอร้อง หรือบังคับเราเลยว่าให้เอาสามเณรของท่านไปด้วย

แต่เป็นจิตวิทยาทางอ้อม ที่จะทำให้ขวัญกำลังใจของเจ้าปุ้มดีขึ้น มองเห็นความสำคัญของตนเองมากขึ้น มั่นใจในตนเองมากขึ้น เพราะว่ากันตามความเป็นจริงแล้ว เจ้าปุ้มเป็นศิษย์ที่สอนยากมาก จิตชีบริสุทธิ์ก็จริง แต่ยังค่อนข้างจะขาดสติ จิตอ่อน เชื่อคนง่ายรวมทั้งเคยก่อปัญหาให้เราหน้าแตกมานับครั้งไม่ได้ แต่เพราะเห็นแก่หลวงปู่ทวด เนื่องจากท่านขอให้ดูแลมัน ขอให้เอามันขึ้นให้ได้ อย่าทิ้งมัน ซึ่งเราได้ให้สัจจะกับหลวงปู่ไว้แล้ว คงคืนคำไม่ได้ กับเพราะตัวเมตตาของเรา เพราะถ้าเราทิ้งเจ้าปุ้ม หรือสามเณรในอดีตชาติของหลวงปู่แล้ว ชาตินี้เจ้าปุ้มจะคว้างอีก คงตายทิ้งตายข้างไปอีกหนึ่งชาติอย่างแน่นอน เด็กปุ้มจึงไม่ต่างจากตัวทดสอบความอดทน กับฝันร้ายของเราดีๆนี่เอง  เราจึงตัดสินใจบอกเจ้าปุ้ม เธอดีใจมาก แถมเราบอกให้เอาพ่อไปด้วย เพื่อให้พ่อเธอไปดูแลเธอนั่นเอง ค่าเครื่องไปกลับค่าห้องที่หาดใหญ่ 7 วัน เราจัดให้หมด โดยบอกเขาว่า ถ้าขายที่ดินได้เมื่อไหร่ค่อยเอามาคืนเรา ไม่รีบ ไม่ซีเรียส สบายๆ การพาสามเณรกลับไปยังสถานที่ ที่เขาเคยไปพบหลวงปู่ทวด เหมือนย้อนความรู้สึกกลับไป มันเป็นสิ่งที่ดี หลวงปู่ดีใจมาก ในวันนั้นเมื่อคุณหงส์ พาคณะเราไปที่วัดต้นเลียบ อันเป็นสถานที่หลวงปู่ทวดเกิด ที่ผูกเปล ที่หลวงปู่ทวดนอนแล้วมีงูมาทิ้งแก้วไว้  หงส์เป็นคนพื้นที่เขารู้ดี พาเราไปในที่ ที่นักท่องเที่ยวไม่รู้ นักท่องเที่ยวต่างพากันไปวัดช้างให้ จริงๆ แล้วหลวงปู่อยู่ที่วัด พะโค๊ะ กับวัดต้นเลียบ วันนั้นเมื่อเด็กปุ้มไปถึงหลวงปู่ทวดผ่านพลังลงมาสื่อทันที ทำหน้าดีใจเหมือนจะร้องไห้ ที่เราเอาสามเณรของหลวงปู่กลับมายังจุดเกิดเหตุได้ เพราะมันมีความหมายต่อทั้งหลวงปู่กับสามเณรเอง   เรื่องทั้งหมดนี้ ยังไม่จบ เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่เป็นเหตุบังเอิญ  หรือเหตุสุดวิสัย แต่เป็นเรื่องที่หลวงปู่จัดให้เป็นเหตุแบบจัดสรรกันตรงๆ เลย

เมื่อเปิดคลาส ในวันแรก คุณธนเดช หรือเจ้าหงส์ เขามีกลุ่มปฏิบัติธรรมของเขาอยู่กลุ่มใหญ่ ซึ่งแต่ละคนเป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่ๆ ในหาดใหญ่กันทั้งสิ้น เมื่อเราสกรีนจิตใจเด็กทุกคนดู พระเจ้า!!!! จิตใจทุกคนล้วนแต่มีฐานเก่าที่สวยงามกันมาทุกคน แต่ยังไร้ทิศทาง เราแสดงธรรมไปในวันแรก หงส์ได้จัดพานมาทำพิธีขอขมาเราอีกครั้งในคลาสอย่างเป็นทางการ การแสดงธรรมของเรา เขาเข้าใจกัน ในวันถัดไปเขาพาพวกพ้องเข้ามาเพิ่ม จนห้องดูคับแคบไป ช่วงเวลากลางวัน คุณธนเดช จะพาเราไปไหว้พระ ไปวัดหลวงปู่ทวด วันนั้นตรงกับวันที่ 6เ ขาพาคณะเราขับรถผ่านค่ายเสนาณรงค์ เป็นค่ายทหาร เขาพูดถึงบนยอดเขามี พระโพธิ์สัตว์กวนอิม องค์ใหญ่อยู่บนยอดเขา เราคงยังไม่เอะใจ จนวันที่ 9  เราได้นัดเจ้าโก้ มารับคณะเราไปกินข้าว กับพาเราไปว่ายน้ำซึ่งเขาหาสระน้ำเตรียมไว้ให้ โดยพาคณะเรา เข้าไปที่ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ซึ่งอยู่ตรงเนินเขา  เขาพูดเรื่องพระโพธิ์สัตว์กวนอิม อีกว่า “ หากอาจานอยากไปไหว้ โก้จะพาไป ” แต่เพราะคณะเราเพิ่งขึ้นจากน้ำ ทำให้หมดสภาพไปตามๆ กัน จึงให้เขาไปส่งที่ห้องพัก เมื่อเรากลับมาถึงห้อง เราแทบหมดสภาพ เพราะน้ำในสระค่อนข้างเย็น จึงขลุกตัวนอนพักอยู่ใต้ผ้าห่มหนา แอร์เย็นๆ มั่นใจว่าสักพักทุกอย่างจะคืนสภาพ ขณะเดียวกันเป้ กับเปิ้ลเขานั่งทำปลากระดาษ คุยกันเบาๆ อยู่อีกมุมของห้อง เวลาผ่านไป เมื่อเราฟื้น เราพูดขึ้นมาว่า “ เป้ เอ็งลองกดหาดูรูปพระโพธิ์สัตว์กวนอิมที่ยอดเขาคอหงส์ซิ เรามั่นใจว่าท่านโดนสะกด แล้วเอาเพนทูลัมของเอ็งตรวจพระพุทธคุณของแม่ดูสิ มีหรือไม่ แต่ข้าว่าไม่มี ” เจ้าเป้จัดให้เลยทันที เพราะชีกับเจ้าเปิ้ลคงอยากรู้เช่นกันว่าเป็นดังที่เราพูดไหม? “ โห …. จาน อย่างที่จานว่า ดึงแรงด้วยโซ่ในมือหนูตึงเลย ” เจ้าเปิ้ลลองเอาเพนทูลัมของเธอมาเช็คดูบ้างตรงกัน “ จาน มีของปู่กวนอู พระพรหม ช้างเอราวัณ โดนหมดจาน เราถอนหายใจ เฮือก บกตนเองว่า งานเข้าแล้ว งานนี้แม่( แม่กวนอิม ) ไม่บอกเราล่วงหน้าเลย ไม่บอกวิธีถอนด้วย ไม่บอกอะไรทั้งนั้น คงไว้ใจเรา เชื่อมือเรา รู้ว่าเราทำได้ กับอีกสาเหตุ ที่ไม่บอกล่วงหน้า คือ จะดูเชาว์ปัญญาของเราด้วยนั้นเอง เราจะทำอย่างไร จะช่วยท่านทั้งมวลทั้งหมู่บนยอดเขานั้นได้ไหม ตามตอนต่อไป