ตรงกับปี 2019  เดือนกันยายน วันที่ 7 เรากับคณะได้เดินทางออกจากสกลนคร โดยผู้นำคณะ คือคุณวิไล ลูกศิษย์ ใหม่ซึ่งได้พบกันที่ ออสเตรเลีย ซิดนีย์ ขณะเราเดินทางไปออสเตรเลีย ครั้ง ที่ 7  คุณวิไลเธออยู่ ซิดนีย์ จ้องเราอยู่แล้วโดยตามข่าวสารเกี่ยวกับธรรมมะ ซึ่งเราสอนทางหน้า FB มาหลายปีแล้ว เธอขอเชิญเราให้ไปเปิดคลาสสอนสมาธิที่บ้านของเธอ ที่จังหวัดสกลนคร งานนี้เรารู้ดีว่าใครอยู่เบื้องหลัง เราจึงนัดแนะกัน  เธอจัดการพาเที่ยวในหลายๆ สถานที่เช่น อุดรฯ พระธาตุพนม หนองหาร

เมื่อถึงคิวไป คำชะโนด ซึ่งเราเคยไปมาแล้วครั้งแรกในปี 2014 ประมาณดือนตุลาคม วันที่ 16 อันเป็นปีเดียวกับที่ประเทศเราต้องสูญเสียพ่อไป คือตรงกับวันที่รัชกาลที่ 9 เสด็จสวรรคตพอดี พระองค์ละขันธ์ วันที่ 13 ตุลาคม ในปีนั้นถ้าจำไม่ผิด แต่ที่จำได้แน่ๆ คือคำชะโนดในปีนั้นยังสะอาด ไม่มีน้ำท่วม น้ำขัง ไม่มีกิเลส ไม่มีการค้าพาณิชย์เข้าไปเกี่ยวข้อง รวมทั้งคำชะโนดในปีนั้น ปู่ศรีสุทโธ กับแม่ย่าศรีประทุมมายังอยู่  ผ่านมาได้ 5 ปี

เมื่อคุณวิไล จัดรายการเที่ยวให้ มีคำชะโนดอยู่ด้วย จิตเราขณะนั้นจับได้ก่อนเลยทันทีว่ามันมืดดำไปด้วยกิเลส จึงตอบคุณวิไลไปว่ารายการคำชะโนด ตัดออกได้ไหม เมื่อพูดไปแล้วจึงคิดได้ว่ามีเด็กไปอีก  2 – 3 คนเขาบางคนไม่เคยไป เลยบอกคุณวิไลไปใหม่ว่า เออ ไปก็ได้ แต่พี่ขอนั่งอยู่บนรถนะ แต่พอไปถึงจริงๆ เปลี่ยนใจใหม่ เออไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ขอลงไปตรวจเช็คอะไรดูสักหน่อยสิ ตั้งแต่ทางเข้า คือบริเวณพื้นที่จอดรถเลย มันสกปรกตั้งแต่ตรงนี้ รถส่วนตัวถูกไล่อย่างกะหมูกะหมาให้ไปหาที่จอดที่อื่นไกลๆ แต่พื้นที่จอดที่ใกล้ๆ ถูกเจ้าหน้าที่กันไว้ให้รถทัวร์ จีน ญี่ปุ่น คันใหญ่ๆ รวมรถตู้ กักกันพื้นที่กันอย่างเข้มงวด  ตวาดไล่ไม่ต่างจากพวกเราเป็นคนต่างชาติ แต่พวกต่างชาติเป็นพ่อเป็นแม่ของมัน เมื่อคณะเราหาที่จอดรถกันได้ ลองเดินฝ่าฝูงชนปะปนกันเข้าไปดูภายในบ่อน้ำ ผู้คนที่มายังพลุกพล่าน เป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติจำนวนมาก เมื่อถึงบริเวณบ่อน้ำที่ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อ 5 ปี ที่แล้วเราตักขึ้นมาดื่ม มันโชคดีมากที่ในปี  2014 คือปีที่เราไปครั้งแรก ปู่กับย่ายังอยู่ ทุกตารางนิ้วยังบริสุทธิ์อยู่ จึงดื่มน้ำในบ่อเต็มคำทั้งตักล้างหน้า มันชื่นใจ แต่น้ำในบ่อในปีนี้หาความสะอาดบริสุทธิ์ใดๆ ไม่ได้ แต่ที่มันยังเย็น เพราะพื้นเป็นซีเมนต์ ปล่อยในที่แจ้งอยู่กลางป่ามาตลอดคืน เมื่อเดินลึกเข้าไปจวนสุดทางตรงเขตแดนที่เป็นประตูทางเข้าเมืองนาคอันอยู่ภายใต้รากไม้ใหญ่มีศาลตั้งอยู่ แต่ก่อนไม่เคยมีน้ำขังน้ำท่วม การเหม็นเน่าของใบไม้ปัจจุบันมีให้เห็น คนมากมายเบียดเสียดกันบ้างขูดตามรากไม้หาตัวเลข เรากับนิชาสะดุดตากับภาพพระรูปหนึ่ง กำลังยืนข้างต้นไม้เอามือขูดหาตัวเลขอยู่ ท่านมีท่าทางกลัวๆ กล้าๆ อายด้วย แต่ยังทำในสิ่งที่ไม่ควร เดินออกมาทางด้านนอกมีละครรำ แบบรำแก้บน รูปปั้นปู่กับแม่ย่า  จิตเราจับได้ก่อนที่ตัวจะมาถึงว่า มันหมดสภาพนานแล้วหาพุทธคุณใดๆ ไม่ได้ แต่เมื่อตัวมาถึงจึงเอาเพนทูลัมลูกดิ่ง ตรวจเช็ค ปรากฏว่าทุกตารางนิ้ว แม้แต่บริเวณขายของที่ระลึก ติดพลังลบ กระทั่งรูปพ่อปู่แม่ย่า หาอะไรที่เป็นพุทธคุณไม่เจอ ขณะที่เดินตามร้านรวงขายของทั้งแม่ค้าพ่อค้าขายหวย รวมของฝากที่ระลึก เราเห็นสุนัขตัวหนึ่งพันธุ์แบบย่าเหล ที่แม่ค้าขายหวยรายหนึ่งเอามาด้วย แล้วผูกเขาไว้ข้างเก้าอี้ เป้ กับเปิ้ลรักหมา ต่างตรงเข้าใส่ เพราะเขาดูสะอาดสะอ้าน ท่าทางเป็นมิตรกับทุกคน  จิตเราจับได้เลย ว่าหมาตัวนี้ มาจากที่ดีมาก มีพุทธคุณ ฐานเก่าไม่เบาจึงเกิดมามีเจ้าของ มีบ้าน มีคนเลี้ยงดู มีที่อยู่อาศัยสุขสบาย จึงเอาเพนทูลัม ตรวจพุทธคุณดู ปรากฏว่าลูกศิษย์เราทุกคนหัวเราะชอบใจสรุปว่า ทั้งคำชะโนด มีแต่ความเป็นเสนียดจัญไร กิเลส จากร้อยพ่อพันธุ์แม่ ทั้งหมดมีสุนัขตัวนี้ตัวเดียวที่มีพุทธคุณสูง วันนั้นเราไม่ยอมเสียเงินทำบุญที่คำชะโนดแม้แต่บาทเดียว ใครก็ตามที่กลับมา คิดจะไปเที่ยวคำชะโนดเตรียมทำใจกันได้เลย ….ว่า กิเลสนั้น พ่อปู่ แม่ย่า ไม่อยู่แล้ว  การที่จิตเราต้านไม่ยอมไปแต่เริ่มแรกเลย เพราะจิตมันรู้ มันเตือนล่วงหน้าว่า สกปรก อย่าไป  เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นกับเรามาแล้วเมื่อ ปี 2007 คือประมาน 12 ปี ในอดีตตอนนั้นเราอยู่ North Hollywood L.A. จากความดังอย่างไม่หยุดฉุดไม่อยู่ มีคนเชิญไปมลรัฐโน้นรัฐนี้อยู่ไม่ขาด ครั้งนั้นคุณปริญญา จาก  Santa Rosa ได้ส่งตั๋วไปกลับให้เราไปดูฮวงจุ้ย กับเยี่ยมครอบครัวเขา เมืองนี้ อยู่ห่างจากที่เราพักอยู่ บินประมาน 2 ชั่วโมง เมื่อเราไปถึง คุณปริญญากับภรรยาได้ดูแลเราอย่างดี ทั้งที่พักรวมอาหารการกิน เพราะเราทานเพียงมื้อเดียว ไม่ยุ่งยากจากการประพฤติพรหมจรรย์ มีชีวิตที่เรียบง่าย โดยมีการนัดกันว่า ก่อนเราเดินทางกลับ คุณปริญญา กับครอบครัวจะพาเราไปใส่บาตรที่วัดไทย โดยคุณไก่ผู้ภรรยาจะลางานหนึ่งวัน เพื่อไปวัดตักบาตรทำบุญกับเรา เขาตื่นเต้นกันมากถือว่าเป็นมงคลของชีวิต ที่เราได้ไปโปรดเขาถึงที่ เขาจึงตื่นกันแต่เช้าเตรียมอาหารผลไม้ดอกไม้ ของถวายพระ เตรียมรถรากันพร้อมเพรียง คุณปริญญา ได้ถอยรถมาจอดแล้วร้องเรียกให้เราไปขึ้นรถ โดยมีคุณไก่ยืนรอเราอยู่ด้วย เสียงคุณปริญญา เรียก “ จานครับ ๆๆ พร้อมแล้วครับ ” เราผู้ซึ่งเสร็จนานแล้ว นั่งเล่นคอม รออยู่ ทำแกล้งไม่ได้ยิน เขาเรียกซ้ำแล้วซ้ำอีก อยู่หลายรอบ เรายังไม่แม้แต่จะหันไปมองเหมือนไม่เห็นพวกเขาตรงนั้นเลยด้วยซ้ำ เมื่อจะถามว่า อะไร ทำให้เรามีอาการเช่นนั้น ผลทุกอย่างมันมาแต่เหตุ  จิตเราไม่สนใจ ไม่ใส่ใจที่จะไปวัดที่เขา 2 คนตั้งใจจะพาเราไป กับสาเหตุที่จิตมันไม่ยอมให้เราไปเพราะ วัดนั้นคงไม่ต่างจากฐานส้วม พระเณรในวัดเปรียบเหมือนมูตรเหมือนคูตอยู่รอบๆ ฐานส้วม อย่างที่พระหลวงตามหาบัวท่านพูดเปรียบเทียบเอาไว้ในอดีต ทุกวันนี้มันเป็นไปตามที่หลวงตากล่าวไว้ไม่มีผิดทั้งๆ ที่เราเองก็ไม่เคยไปวัดนั้นมาก่อน เมื่อคุณปริญญา ได้ร้องเรียกเราจนอ่อนใจแล้ว เรายังไม่ขยับ เขาหันไปซุบซิบอะไรเบาๆ กับภรรยา แล้วหันมาเรียกเราใหม่ว่า “ จานครับผมจะพาจานไปอีกวัดหนึ่งแต่อยู่ไกลมากนะครับ ” เท่านั้นละ เราดีดตัวลุกขึ้นกระโจนขึ้นรถไม่ต่างจากปล่อยเสือเข้าป่าปล่อยปลาลงน้ำเลยทีเดียว โดยที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า วัดนั้นคือวัดของใครอยู่ที่ไหน

3 ชั่วโมงต่อมา คุณปริญญา จึงพารถมาจอดบริเวณวัดที่ร่มรื่น แค่ทางเข้าที่เป็นซุ้มไผ่ ตลอดทางงดงามมากมันชวนขนลุก แล้วด้วยความปีติยินดีอย่างอธิบายไม่ได้   ชื่อวัดอภัยคีรี ที่เมือง ยูคาย เป็นสายของวัดหนองป่าพง ของหลวงปู่ชา ที่น่าปีติที่สุดคือวันนั้น ท่านปสันโน อยู่ที่วัดพอดี กับการที่ใครคนหนึ่งจะไปทำบุญ ใครบางคนได้เลือกวัดให้แล้ว จัดให้พบกับใครบางคนที่หาตัวพบได้ยากมาก มันผิดธรรมดาซะแล้ว เราจึงมีโอกาสได้สนทนาธรรมกับท่านปสันโน เมื่อลูกศิษย์เราบางคนใน แอลเอ ทราบเรื่อง ชีกรี๊ดดดด  ว่าจานพบท่านในการไปครั้งแรกครั้งเดียวแบบไม่นัดหมายด้วย มันเป็นไปได้ยาก หลายๆ คนจุดธูปเรียกท่าน ยังไม่ได้พบง่ายๆ เลย …. มันเป็นการทำงานของจิตโยม …. อย่าคิดรัยมาก