ผู้คัดเลือกตัวนักกีฬาประจำทีมแยงกี้ หรี่ตาลงด้วยความคิดและสงสัย จริงซินะแขนข้างเดียวของเขามันทำอะไรได้บ้าง ในวงการกีฬาเบสบอลไม่มีกฎ กับไม่เคยมีนักกีฬาแขนเดียว ไม่มีข้อบังคับ เขาอยากเห็นจึงให้โอกาสนั้นกับคนแขนเดียวอย่างไม่ลังเล  เพียงโอกาสเล็กๆ กับคำพูดเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ มันพลิกประวัติศาสตร์ของวงการเบสบอลไปทันที

เจ้าหน้าที่ผู้คัดเลือกได้จัดให้นักขว้างลูกเบสบอลมือดีที่สุดของทีมแยงกี้ออกมาเป็นตัวขว้างเลยทีเดียว ซึ่งตามปกติแล้วผู้รับลูกเบสบอลจะยืนในระยะ 150 หลาถือเป็นมาตรฐาน หากไกลกว่านี้จะหาผู้รับได้ยาก จึงประเดิมกันด้วย 150 เป็นเกณฑ์ แต่สำหรับชายแขนเดียว เขาเริ่มรับลูกที่ 200 หลา ในสภาพร่างกายที่มีแขนข้างเดียว

1 ปีผ่านไปในทีมแยงกี้ เขาไม่ได้เป็นเพียงนักเล่นมือหนึ่งและมือเดียวประจำทีมแยงกี้เท่านั้น  แต่ถูกจัดเป็นมือหนึ่งของชาติ ไม่ว่าจะตีลูก ขว้างลูก รับลูก เขากินขาด ทิ้งตำแหน่งที่ 2 ชนิดหมดปัญญาจะเทียบเท่าได้ แน่นอนได้ลงแข่งใน Super Bowl ทุกนัด แล้วเอาชัยชนะกลับมาให้ทีมแยงกี้ทุกปี ช่วงนั้นจัดเป็นช่วงที่ทีมแยงกี้ร้อนสุดๆ ทุกปีเวลาได้เทศกาล คนจากทุกสารทิศทุกรัฐจะพากันจองตั๋วรถไฟ เครื่องบิน รถบัส พากันมามืดฟ้ามัวดิน ไม่ได้มาดูนักเบสบอลแขนเดียวเล่น แต่จะมาดูเขาทำโฮมรัน การทำโฮมรันไม่ใช่จะทำกันได้ง่ายๆ คือต้องตีลูกให้ออกนอกรั้วของสนาม เอาชนิดผู้รับหมดปัญญารับได้ ซึ่งรั้วของสนามบางสนามห่างจากผู้ตีถึง 440 หลา หมายถึงผู้ที่จะตีลูกให้ได้ไกลออกไปในระยะ 440 หลา แล้วให้ข้ามรั้วออกไปได้นั้นหายาก หรือบางทีระยะทางของรั้วห่างจากจุดตีลูกแค่ 200 หลา แต่รั้วที่กั้นสูง ขอบรั้วสูงขึ้นไปในอากาศถึง 100 หลา หมายถึงผู้ตีลูกจะต้องมีศิลปะในการตีให้ลูกพุ่งและเหิรขึ้นเกิน 100 หลา เพื่อข้ามรั้วออกไปทำโฮมรันได้ ทุกครั้งที่เขาลงเล่น เขาจะทำโฮมรันอย่างง่ายๆ คนเดียว 3 – 4 โฮมรันต่อหนึ่งเกมส์ให้แฟนๆ รอบสนามได้กรี๊ดกัน แฟนๆ จึงพากันคลั่งไคล้ในตัวเขากันทั้งประเทศ ชื่อของเขา พีช เกรย์  ผู้สร้างตำนาน ผู้สานฝันของตนเองให้เป็นจริง ด้วยการใช้ตัว  I will  โดยไม่เคยรู้ว่า I.Q ของตนเองว่ามีเท่าไหร่ ได้ใช้บ้างหรือเปล่า มันเป็นเรื่องของแรงปรารถนา กับฝีมือล้วนๆ พีช เกรย์ กลายเป็นขวัญใจของคนทุกเพศทุกวัยทั่วประเทศ จากฝั่งตะวันตกถึงฝั่งตะวันออก ชื่อของเขา รูปภาพของเขาเกลื่อนไปทุกเมืองทุกมลรัฐ

ต่อมาไม่นานมีเด็กชายวัย 6 ขวบอีกคนหนึ่งได้สูญเสียแขนข้างซ้ายไปจากอุบัติเหตุ ขณะช่วยแม่เขารีดผ้าด้วยเครื่องรีดผ้าสมัยก่อน ซึ่งในยุคปัจจุบันนี้ไม่มีให้เห็นแล้ว มันทำให้แขนข้างซ้ายของเขาไหม้ลึกไปถึงเนื้อชั้นที่ 3 จนหมอต้องตัดสินใจตัดแขนซ้ายจากหัวไหล่ทิ้งลงมา พ่อแม่เด็กเป็นลมครั้งแล้วครั้งเล่า เด็กหมดสภาพ ทั้งชีวิตจิตใจที่ทุ่มให้กับกีฬาเบสบอลมาแต่เด็ก แน่นอนเด็กมีความฝันเช่นเด็กทุกคน ที่จะไปให้ถึง Super Bowl เมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ มันทำให้ฝันของเด็กสลาย จุดนี้ที่ทำให้พ่อแม่เด็กรับไม่ได้ จึงหาทางจะช่วยลูกได้ติดต่อทางทีมแยงกี้ เพื่อขอให้เด็กเข้าพบกับพีช เกรย์ให้ได้ เพื่อเป็นกำลังใจ เป็นความหวังแม้จะเพียงริบหรี่ๆ แต่มันเป็นการจุดประกายของลูกให้สว่างโชติช่วงขึ้นมา แต่ พีช เกรย์ปฏิเสธอย่างแข็งขัน หัวเด็ดตีนขาด เพราะมันเป็นการเตือนความจำที่แสนจะเจ็บปวดในอดีตของเขาที่เขาได้ลืมมันไปแล้วให้กลับคืนมาอีก เขารับไม่ได้ และยอมไม่ได้อย่างเด็ดขาด จึงไม่ต้องการพบเด็กคนนี้ในทุกกรณี

เรื่องน่าจะจบเพียงแค่นั้น แต่ไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อทางพ่อแม่เด็ก กับโค้ชของทีมแยงกี้พร้อมกับเจ้าหน้าที่ทุกฝ่าย ได้พร้อมใจกันจัดฉากขึ้นเพื่อให้เด็กได้โอกาสนั้นด้วยการแข่งนัดหนึ่ง ได้นัดให้เด็กไปซุกซ่อนในห้องล็อคเกอร์ หรือห้องเก็บตัวของนักกีฬา ซึ่งจะมีตู้เก็บของ เก็บเสื้อผ้า ห้องอาบน้ำของนักกีฬาทุกคนรวมกัน ขณะที่ พีช เกรย์ เตรียมตัวลงสนาม เขานั่งบนม้านั่ง ก้มตัวลงจะผูกเชือกรองเท้าด้วยมือซ้ายตามปกติ เด็กน้อยคนหนึ่งปราดเข้ามาคุกเข่าผูกเชือกรองเท้าให้เขาด้วยมือข้างขวาโดยปราศจากคำพูดใดๆ แล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับขวัญใจของเขาอย่างเต็มลูกตา ซึ่งมันแสดงออกทั้งความเทิดทูลหมดห้องหัวใจ พร้อมด้วยน้ำตาคลอเบ้าตาในเชิงวิงวอน พีช เกรย์ ตกใจมากพร้อมด้วยหน้าตาที่ใสซื่อบริสุทธิ์ น่ารักน่าเอ็นดูของเด็กที่ใครก็ปฏิเสธได้ยาก …. จะเหลือหรือ พีช เกรย์ได้ตกหลุมรักกับเด็กคนนี้แต่นั้นมา 20 ปีให้หลัง ด้วยมาดของพีช เกรย์ เด็กคนนี้ดัง พร้อมเป็นดาวเด่นของเบสบอลระดับชาติ คนที่ 2 ที่มีแขนเดียวรองจาก พีช เกรย์ บุคคลทั้ง 2 ได้ติดต่อใกล้ชิดกันมาตลอด ช่วงสุดท้ายของชีวิต พีช เกรย์ได้ใช้ชีวิตที่เรียบง่ายอยู่กับคู่ชีวิตของเขา ปัจจุบันนี้เขาทั้งสองอาจจะเป็นไม้ใกล้ฝั่งหรือล่วงลับกันไปหมดแล้ว แต่ทิ้งตำนานไว้ให้พวกเราเรียนรู้กันเป็นตัวอย่างว่า  I will นั้น สำคัญ กว่า I.Q อย่างไร