แม้กระทั่ง ลอยตัวในน้ำ ในปี พ.ศ. 2013 ประมาณเดือนพฤษภาคม หลังจากออกจากการจำศีลระยะยาว ถึง 3 เดือน ที่บ้านบุญรักษา เพราะอากาศปีนั้นที่เชียงใหม่ร้อนถึง 41 องศา พอออกจากจำศีลจึงขับรถจากเชียงใหม่ไปภูเก็ต ตั้งใจจะไปเล่นน้ำทะเลให้หายร้อน โดยนัดแนะกับลูกศิษย์ ลูกหาทางนั้นไว้อย่างดี คือนายบุรินทร์ เขาขอร้องให้ไปสอนเขานั่งสมาธิ เขาจะจัดหาที่พักให้ งานนี้เราตั้งใจไปคนเดียว จึงเดินทาง เข้ากรุงเทพฯ พักที่บ้าน 80 ก่อน 4-5 วัน แล้วขับต่อไปภูเก็ตเลย ค่ำที่ไหนก็เข้าที่พัก ที่มีเยอะแยะรายทาง คืนแรก ไปพักที่ประตูจังหวัดสู่ภาคใต้ คือจังหวัดชุมพร ได้ที่พักที่อบอุ่นมาก ปลอดภัย เช้าถัดไปออกแต่ ตีห้าเลย แวะเที่ยวเขื่อนรัชชประภา จากนั้นก็มุ่งตรงเข้าจังหวัดภูเก็ต นายบุรินทร์ เขาทำงานเป็นผู้ดูแล รีสอร์ตขนาดกลาง ของน้าชาย พอดีช่วงนั้นมีห้องว่างเขาจัดให้เราเข้าพัก โดยไม่ต้องลังเล ทุกเช้าเขาจะไปหิ้วอาหารเจมาส่งให้ถึงที่พัก ตอนเย็นเลิกงาน เขาจะเข้ามาเรียนสมาธิทุกวัน ซึ่งกว่าจะมาได้ ก็ค่ำไปแล้ว ดังนั้นเวลา เย็นจาก ห้าโมงครึ่งถึง หนึ่งทุ่มเราจะมีเวลาลงน้ำทะเลทุกเย็น แถมตอนเช้าก่อนที่เขาจะเอาอาหารมาส่ง จาก หกโมงครึ่งถึง แปดโมงเช้า ได้เล่นอีกรอบ มันสะใจมาก เพราะที่พักจัดเป็นรีสอร์ตระดับห้าดาวเลยทีเดียว จึงสะดวกสบายมาก แถมอยู่ใกล้หาดกะตะ กะรน แค่เดินเท้า ประมาณ 3-5 นาที พอได้เวลาแดดร่มลมตก พวกฝรั่งซึ่งส่วนมากจะเป็นชาวรัสเซีย พากันเดินเท้าเปล่าในชุดเล่นน้ำ เข้าซอยเล็กๆ แคบๆทางที่จะพาไปโผล่ยังชายหาดกะรน กะตะ พากันเดินเป็นแถว บ้างมากันเป็นกลุ่ม บ้างเป็นคู่ บ้างมากันทั้งครอบครัว ปนเปไปทั้งชาวจีน จนดูเหมือนเราเป็นคนแปลกหน้าของประเทศอื่นไปเลย การมาพักร้อนของเราครั้งนี้ ยังเป็นจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้วิธีทำสมาธิในน้ำอีกด้วย  กับยังทำให้รู้อีกด้วยว่ามนุษย์เรานั้น จะไม่มีทางจมน้ำตายได้เด็ดขาด ถ้ามีสติ แม้จะว่ายน้ำไม่เป็นก็ตาม

เพราะตามปกติแล้ว คนเราจะลอยน้ำ ถ้ารู้จักควบคุมแขนกับขาให้สมดุลกับร่างกายทุกส่วน เพราะอย่าลืมว่า ร่างกายมนุษย์เรานั้น ประกอบด้วยธาตุทั้ง  4 ดินน้ำลมไฟ ส่วนที่เป็นปอด กับส่วนท้อง จะมีปริมาณอากาศ สะสมอยู่ รวมถึงในเส้นเลือดเมล็ดโลหิต ทำให้ร่างกายเราเหมือนวัตถุบางอย่างที่มีอากาศอยู่ภายใน จึงจมไม่ได้ แต่เพราะความขาดสติของมนุษย์เรา จึงพาไปตายกันเป็นส่วนมาก  วันแรกๆที่เราเริ่มการลอยน้ำนั้น ลูกคลื่นมาเป็นอุปสรรค แต่พอสามวันให้หลัง อาการที่ลูกคลื่นยกร่างของเราที่ลอยอยู่แน่นิ่ง ให้ขึ้น ลง ขึ้น ลง ไปตามความสูงต่ำของคลื่น ยิ่งเป็นบทเรียนที่ยาก ที่เราจะต้องรักษาความสมดุลของทุกส่วนของร่างกายให้เสมอกันให้ยากมากยิ่งขึ้น การควบคุมลมหายใจขณะลอยตัว เป็นสิ่งสำคัญอีกสิ่งหนึ่งที่เราต้องทำให้เป็นแต่เมื่อเกิดความชำนาญแล้วโดยมีลูกคลื่นเป็นอุปสรรคที่ดีเยี่ยม ทำให้เราควบคุมตนเองให้มีความสมดุลได้ดีขึ้นตามลำดับ ดังนั้นพอไปทำสมาธิในสระน้ำตามโรงแรม หรือรีสอร์ต จึงนอนได้นิ่งเหมือนคนตายลอยน้ำเลยทีเดียว

วันที่ 3 ที่หาดกะตะ กะรน เราสังเกตเห็นหญิงชาวรัสเซีย ผู้หนึ่งอายุประมาณ 50 ปี เธอเดินออกมาเล่นน้ำทุกเย็นเช่นกัน เธอแอบสังเกตการลอยตัวของเรา จนท้ายสุดเข้ามาถาม เราอธิบายให้ฟังเพียงครั้งเดียวแล้วไม่สนใจเธออีกเลย เพราะต้องการสมาธิ  เธอพยายามทำทุกวัน เธอมีรูปร่างอ้วนลงพุงชนิดหุ่นหลุดไปแล้วยากที่จะหาเอวเธอเจอ แต่ความพยายามของเธอสูงมาก ท้ายที่สุดเธอทำได้ แล้วรักษาสมดุลของเธอทั้งหมดให้ลอยน้ำได้ ทำได้นานด้วย มีอยู่เย็นหนึ่ง ขณะที่เราหงายหน้าขึ้นฟ้านอนลอยตัวเพลิดเพลินชมนก กับท้องฟ้าสีครามมีรูปร่างเมฆที่แปลกๆ มีนกบินผ่านอย่างสบาย ต่างบ่ายหน้าพากันกลับรัง บนระลอกคลื่นที่ขึ้นๆลงๆ ทำให้มองเห็นคนที่ยืนอยู่บนฝั่ง เพราะคลื่นได้ยกตัวเราสูงขึ้นไป เราสังเกตเห็นชายผู้หนึ่งยืนอยู่ที่ชายหาดแล้วจับตามองดูร่างของเราอยู่นาน ว่านั่นคนเป็น หรือคนตายลอยอยู่ในน้ำ เขาคงเตรียมจะเรียกเจ้าหน้าที่ผู้ดูแลความปลอดภัยที่ชายหาดมาเก็บศพ เราจึงเปลี่ยนอิริยาบถเป็นดำผุดดำว่ายให้เขาเห็นสักพัก แล้วก็ลอยตัวเข้าสมาธิต่อไป จิตจะนิ่งสงบ กายนิ่ง จิตนิ่งมันสบายเบา ปล่อยวางได้ดีเท่าการนั่งสมาธิบนบกทีเดียว กับไม่ต้องห่วงว่าน้ำจะลึกเพียงใด ถ้ามีคำถามว่า น้ำจะเข้าหูหรือไม่ ต้องมีการพลาดพลั้งให้น้ำเข้าหูได้บ้าง เป็นเรื่องปกติ มันเข้าได้ ย่อมออกได้ แต่อย่าให้น้ำเข้าจมูกเป็นพอ