เป็นดงที่ขายอาหารเจพอๆ กับถนนนวมินทร์ ซอย 46 ของสันติอโศก ที่กรุงเทพมหานคร เลยทีเดียว  เราเลือกได้ร้านหนึ่งที่มีคุณภาพที่สุด แต่ดูจะซ่อมซ่อ ไม่หรูหราเป็นตึกแถวเหมือนร้านอื่นๆ ร้านนี้เป็นคูหาที่กั้นโดยใช้ผ้าพลาสติก กั้นแบ่งเป็นช่องๆ ไม่ใช่ตึกแถวที่แข็งแรง  มีหลังคาซึ่งก็เป็นสังกะสี สลับกับผ้าพลาสติกง่ายๆ ห้องน้ำอยู่หลังร้าน พื้นยังไม่ปูซีเมนต์ มีร้านแบบนี้ติดๆ กันอีก 3 ร้าน ต่างก็ขายอาหารเจบ้าง เจตามสั่งบ้างเหมือนกันหมด รวมร้านเจที่เป็นตึกแถวอีกมากมายหลายร้านตลอดแนวถนน แต่อาหารเจร้านที่เราเอ่ยนี้ อาหารถูกปาก สะอาด ปราศจากผงชูรส เจ้าของร้าน ชื่อเจ๊นา เป็นชาวไทยใหญ่ มีอัธยาศัยดีมาก ชวนคุย เราจึงเป็นลูกค้ามาอุดหนุนประจำ เจ๊นามีลูกสาวหนึ่งคน สามีทำงานโครงการหลวง พูดไทยได้คล่องแต่ไม่ค่อยชัด ตอนหลังจับได้ว่า เจ๊นาสนใจปฏิบัติธรรมมาก วันหนึ่งขณะนั่งทานข้าวเธอมานั่งด้วยคุยเรื่องการปฏิบัติของเธอให้เราฟัง พอออกจากร้านเธอรู้สึกเป็นปลื้มมากที่แม้เธอจะเป็นไทยใหญ่ แต่ธรรมมะของเธอใช้ได้ทีเดียวดีกว่าคนไทยในพุทธศาสนาของเราหลายเท่า อดอิ่มเอิบหัวใจไม่ได้ ว่าถ้าเธอปฏิบัติต่อยอดให้สูงๆ ขึ้นเอาจริงจัง คงจะไปได้ไกลกว่านี้ ถ้าไม่มีมารศาสนามาลากแข้งลากขาเธอออกนอกเส้นทางเสียก่อน จากนั้นมาเราได้ข่าวว่าเจ้าปุ้มศิษย์คนหนึ่ง ก็มักจะแวะมาฝากท้องไว้กับร้านเจ๊นาเช่นกัน คือเป็นร้านประจำของเธอ  กับเมื่อครั้งที่เราพาคณะสานุศิษย์ ไปกางเต็นท์ ปฏิบัติธรรมกันที่วัดป่าถ้ำสีนิล เมื่อปี 2018 5 วัน 5 คืน พอออกจากป่ามา พวกเราทั้งหมด 7 คนตรงไปร้านเจ๊นา ทานข้าวกันอย่างหิวโหย โชคดีที่เธอเปิดร้านในวันนั้น จากนั้นอีกไม่นานเรากลับไปทานที่ร้านเธออีก เธอคุยว่า  “ หนู จะเอาเงินไปทำบุญกับแม่ชี 1,800 บาท ” เราเริ่มเอะใจบางอย่าง ที่จริงก็ไม่อยากยุ่งธุรกิจของคนอื่นหรอก กับการพูดจาวันนั้นรู้เลยว่าเธอพูดทำนองคุย แต่การทำบุญด้วยเงินจำนวนนี้ในฐานะอย่างเธอมันควรแล้วหรือ มันต้องมีอะไรในกอไฝ กลับจากร้านเธอวันนั้นเราจึงลองเอาจิตสกรีน ดูครูบาอาจารย์ของเจ๊นา ดูทุกคน  จึงเห็นว่าดำมืดไปหมด แต่ก็เงียบเอาไว้ ให้เธอได้รู้ได้สัมผัสด้วยตัวเองจะดีที่สุด แต่เราก็ยังกลับไปอุดหนุนเธอเป็นประจำเพราะเธอทำลาบน้ำตกเจ ส้มตำเจ อาหารอีสานเจ เกาเหลาทุกอย่างเก่งมาก แซบมาก บางทีก็ไปกับนิชาวัลย์ ทุกครั้งที่ไปเธอจะมีเด็กช่วยงานหนึ่งคนเสมอ บางทีก็ 2 คน ร้านเธอขายดีมาก ระหว่างที่เรานั่งรับประทาน จะมีคนเดินเข้าออกร้านตลอด กับคราใดที่เธอว่างจากการขาย เธอจะลากเก้าอี้มานั่งกับเรา “ อาจารย์ สอนธรรมะ หนูหน่อย ” เพราะเธอรู้ว่าเราเป็นครูสอนสมาธิ “ มีพระร่างเล็กๆ มาสอนหนูในสมาธิขณะที่หนูนั่งสมาธิ  ท่านว่า บารมี 10 ทัศนะ  10 ข้อ ทำไปทีละข้อ แล้วดูไป ข้อไหนทำได้แล้วมั่ง ทำให้ได้ทุกวัน วันละหลายๆ ข้อยิ่งดี เอาให้ครบทุกข้อ ” เธอพูดเสร็จ เมื่อเราได้ฟัง เราหัวเราะ ยกมือไหว้ท่วมหัว บอกเธอว่า “ หลวงปู่มั่น คำสอนนี้เราสอนนักเรียนเราในชั้นแบบง่ายๆ ทุกครั้งที่เราเปิดคลาสสอน หลวงปู่หลวงตาทุกพระองค์จะมาฟัง แล้วนำไปสอนลูกศิษย์ของท่านอีกต่อ เพราะเข้าใจง่ายแต่ได้ผล ” “ จริงเหรอ อาจารย์ จริงเหรอ ”  แล้วเราไม่ได้กลับไปร้านเธออีกเลยเพราะเดินสายไปอเมริกาบ้าง กลับกรุงเทพฯ บ้าง ไปออสเตรเลียบ้าง