งานวัว ยังไม่ทันหาย งานควายเข้ามาแทรก  การปลดวิญญาณของเจ้ากรรมนายเวรของ 2 ท่านแรก เป็นไปได้อย่างราบรื่น และมหัศจรรย์ ตนเองยังงง อยู่ ในรายที่ 2  เมื่อพิธีเกือบเสร็จ  เตรียมจะแยกย้ายกันกลับ พระโพธิ์สัตว์ กวนอิม ทรงผ่านพลังลงร่างเพ็ญ อย่างกระทันหันไม่ให้เราได้รู้กันล่วงหน้า เพราะพระองค์ จับความรู้สึกเราได้ ว่าเป็นอย่างไร ท่านลงมาเฉลย คำตอบปัญหาที่คาใจเราอยู่ทันที เพื่อปลดความเครียดของเราตรงนี้ให้เรา คือปัญหา กับเลขา  พระโพธิ์สัตว์ กวนอิม ทรงมาบอกสั้นๆว่า “ เจ้าไม่ผิด ”  ซึ่งพระองค์ได้ปลดล็อคปลดความทุกข์ให้เราอย่างฉับพลัน สำหรับเราแล้วงานที่รับปากจะทำให้เบื้องบนนั้นสำคัญยิ่งสิ่งใด หากจะต้อง ศูนย์ เสียชีวิตตนเองไป หรือศูนย์เสียใครไปนั้น เราไม่สนใจทั้งสิ้นและจะไม่ยอมให้ใครหรือสิ่งใดมาเป็นอุปสรรค คิดเสมอ เรามาคนเดียว อยู่คนเดียวและไปคนเดียวมาตลอดชีวิตแล้ว รวมทั้ง ธรรมจะจัดสรรแต่สิ่งดีๆให้เราเสมอกับจัดมาแล้วตลอด 10 ปีที่ผ่านมา แต่เราไม่ต้องการ และไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น รวมทั้งภาวนาว่าอย่าให้มันเกิดขึ้นเลย เพราะหลายๆคนจะเสียอย่างมาก โดยเฉพาะพระโพธิสัตว์กวนอิม พระองค์คงจะผิดหวังอย่างมาก   เพราะงานของพุทธศาสนาจะเสีย ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญ ยิ่งกว่าชีวิตของเราเสียอีก วันนั้นจู่ๆ เราคิดจะติดรถไปที่ทำงานกับเลขา ทั้งๆที่แต่ไหนแต่ไร ไม่เคยไปกับเธอ เธอโชคดีที่มีงานที่ชอบทำ ทำแล้วได้บุญ มีแต่ได้กับได้ คือไปช่วยเจ๊นา ขายอาหารเจที่ร้านของเจ๊นา เจ๊นา เป็นลูกศิษย์เราคนหนึ่ง เป็นเจ้าของร้านอาหารเจ ซึ่งเธอทำอาหารอร่อยมาก เจ๊นาเป็นชาวเขาเผ่ามูเซอร์ เธอทำอาหารเก่งมาก เป็นสายพระโพธิ์สัตว์กวนอิมเลย เบื้องบนได้จัดฉากไว้ล่วงหน้าเป็นแรมปี ให้เราได้รู้จักกับเจ๊นาล่วงหน้าถึง 5 ปี เจ๊นาต้องการคนช่วย หาคนที่ดี ไว้ใจได้  และต้องเป็นคนปฏิบัติธรรม ต้องไม่ทานเนื้อสัตว์ ไม่สูบบุหรี่ไม่ดื่มเหล้า เธอมีปัญหากับเด็กช่วยงานมานาน กว่า10 ปี เมื่อเลขามาอยู่กับเราที่เชียงใหม่เราพาไปทานอาหารเจ ร้านเจ๊นาบ่อยๆ  เลขาไม่เคยที่จะคิด หรือคิดมาก่อนที่จะต้องมาลงที่ร้านนี้  ท้ายสุด เราแนะนำว่า ถ้าอยู่ว่างๆ จะมาช่วยเจ๊นาก็ได้นะ ปรากฏว่าเจ๊นาถูกใจการทำงานของนิชาสุดๆจนกลายเป็นคนโปรด นิชาเองก็ชอบที่จะไปร่วมบุญกับเจ๊นาที่นั่น แต่เราไม่ให้เธอไปทุกวันเพราะการงานของเราทั้ง 2 คนไม่ถึงกับต้องดิ้นรนอย่างคนอื่นๆ เราอยู่กันได้อย่างสบายๆ คนที่อยู่ก่อนต้องหลุดกระเด็นออกไปเพราะ ไม่ได้ให้ใจกับร้านเจอย่างจริงจัง ซึ่งเป็นทางเลือกของเจ๊นาเอง แต่เจ๊นาจะกำชับกับนิชาเสมอว่า”เมื่อไหร่ที่อาจารย์ต้องการไม่ต้องมา อยู่บ้านดูแลอาจารย์ งานของอาจารย์ ต้องมาก่อน” นิชาจะทำตัวว่านอนสอนง่าย ขออยู่บ้านดูแลเราแต่เราไล่ให้เธอไปทำงาน ไปมีสังคม ไปเห็นโลกภายนอกบ้าง นิชาจะสนุกที่ทำงาน ซึ่งเวลาเธอไม่อยู่ เราได้ถือโอกาสปฏิบัติตามลำพังคนเดียว จึงจัดว่า ดีด้วยกันทั้ง 2 ฝ่าย  วันนั้นพอเราไปถึง เจ๊นาบอกทันที ว่า สามี ไม่รู้เป็นอะไร ปวดหลังนอนร้องโอย…อยู่กับบ้าน พี่เปี๊ยก ปวดหลังมาหลายวันแล้ว  เราเอะใจทันที เพราะปกติ สามีเจ๊นา สุขภาพดีมาก ทำงาน เกษตร ดูแลพืชผักอยู่กับโครงการหลวงบนยอดดอยปุย  กับเป็นมือดี เป็นผู้คุมคนงานทั้งหมด ของทางการ เพราะเป็นคนที่ซื่อสัตย์ ไว้ใจได้ ขนาดได้รถประจำตำแหน่ง เขายังไม่ใช้ ใช้รถส่วนตัว ตลอด “ไหนเอารูปพี่เปี๊ยกของเธอมาให้ดูสิ” เราไม่เคยเห็นหน้าหรือรู้มาก่อนเลยว่าสามีเจ๊นาหน้าตาเป็นอย่างไร? ทั้งๆที่รู้จักเจ๊นามาหลายปีแล้ว อาจเป็นเพราะว่า เขาทำงานอยู่บนดอย จะกลับบ้านเฉพาะเย็นวันศุกร์  เย็นอาทิตย์ กลับขึ้นดอยเป็นกิจวัตรมาหลายปีแล้ว เจ๊นาวิ่งหน้าร้านหลังร้าน ทำอาหารในครัว จนบางทีเราอดสงสัยเธอไม่ได้ ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน อายุเธอไร่เรี่ยกับนิชา แล้วเจ๊นาก็คัดรูปสามี ออกมาจากโทรศัพท์ให้เราดู  เรามองดูรูปคุณเปี๊ยก แต่เห็นเงาดำๆของใครอีกคนขึ้นมาซ้อน ยกมือไหว้เราแล้วพูดว่า “ ช่วยข้าด้วย ข้าขอความเป้นธรรม” เจ๊นาวิ่งกลับเข้าครัวไปผัดกระเพรา นิชา วุ่นอยู่หน้าร้าน เราถามตนเองในใจว่า “อีกแล้วเหรอ นี่เราตาฝาดไปอีกหรือเปล่า?” จึงวางโทรศัพท์ รูปคุณเปี๊ยกลง ได้เวลานิชาเริ่มมาจัดอาหารให้เราทาน เริ่มทะยอยอาหารกับนำน้ำร้อนมาให้เราทานก่อน ผลไม้ มีกล้วยมะละกอซึ่งเราจะทานผลไม้กันก่อน  เราบอกนิชาเบาๆว่า “อีแล้ว เปิ้ล เจ้ากรรมนายเวร ขอความเป็นธรรม” เราไม่กล้าหยิบรูปเขาขึ้นมาดูอีกเลย จนทานข้าวเสร็จ จึงส่งรูป คุณเปี๊ยก ให้เจ้าเพ็ญ กับเจ้านิ่มดู  บอก  2 คนนั้นว่า งานเข้าแล้ว กับรวมพลังจิต กลับไปจับดูรูป คุณเปี๊ยกอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ จิตจับได้ว่า “เขาขอความเป็นธรรมกับราคาที่คุณเปี๊ยกจะต้องจ่าย คือบวช เขาจะต้องบวชพระบวชแบบโกนหัวด้วย”