เขามาร้องขอความเป็นธรรม ฆ่าเขาทั้งลูกเล็กเด็กแดง เขาไม่ทันได้ตั้งตัว เขาผ่านเข้าคุณก้อย กับเจ้า ม. ก่อนเวลาเราเปิดคลาส เขามาร้องไห้ ต่อหน้าลูกศิษย์ลูกหาในคลาสขอความเป็นธรรมจากเรา ได้ยินกันเต็มสองรูหู เบื้องหน้าเขาโจรคนหนึ่งจากอดีตชาติ นอนอยู่บนพื้นรอชะตากรรม เขาเป็นนักเรียนในคลาสคนหนึ่ง คำตัดสินของชาวเมือง ที่ส่งผ่านมา ศิษย์เราคนนี้จะต้องตายภายใน 7 วัน

เรื่องมีอยู่ว่า  เทศกาลฉลองทางเข้าถ้ำเชียงดาวที่พระเจ้าไชยเชษฐา กับเจ้าหญิงการะเกดกำลังจัดขึ้นตรงกับวันพระใหญ่ ที่ใกล้จะมาถึง โจรใจบาปกลุ่มนี้ได้วางแผน ชนิดพลาดไม่ได้ ตายสถานเดียว ไม่เว้นแม้แต่หมูหมากาไก่ อย่าได้อยู่ให้เห็นเป็นพยาน ไม่สนใจต่อคำว่า นรก สวรรค์ มีหู มีตา กับจับตาดูเราอยู่ทุกขณะจิต

เมืองปารวตรี ศรีอมร มีบ่อน้ำธรรมชาติที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ มีแหล่งเกิดมาจากถ้ำ หรือเทือกเขาเชียงดาว ว่ากันไปแล้วเทือกเขาเชียงดาวเป็นปลายของเทือกเขาหิมาลัยที่ทอดตัวจากประเทศอินเดียเข้าสู่ไทย ความลี้ลับอาถรรพ์ป่านานาชนิด เราอย่ารู้อย่าเห็นอย่ายุ่งเกี่ยวกันเลยจะสบายใจกว่า กับแน่นอนยังซุกซ่อนต่างภพต่างภูมิเอาไว้ ทั้งลับแล บังบท นาค นางไม้ เจ้าที่ เจ้าป่า เจ้าเขา ผีโป่ง ผีกองกอย มีอยู่ดาษดื่น เขาร่วมอาศัยป่าเดียวกันอยู่….ใครอย่าได้ปฏิเสธ….เพราะหลวงปู่แหวน สุจิณโณ กับหลวงปู่ตื้อ เคยหลุดหลงเข้ากลางดงผีกองกอย ฟัดกับผีกองกอยกันมาแล้ว ผลคือพระคุณเจ้าทั้งสองได้เปลี่ยน กับดัดนิสัยสันดานผีกองกอยทั้งเผ่าให้เลิกฆ่ามนุษย์ เลิกกินเนื้อมนุษย์ กลายเป็นสงบเสงี่ยมเจียมตน เปลี่ยนชื่อเผ่าเป็น เผ่าสมยอมกันมาแล้ว ให้เป็นอัศจรรย์ นี่แหละพุทธศาสนาเท่านั้นที่ทำได้   ไปศึกษาประวัติของสองพระคุณเจ้ากันดู จะให้เล่าก็ยาวเกินพิกัด ( แต่ก็เล่าได้ )

บ่อน้ำที่ว่าคือเส้นเลือดของชาวเมือง ปารวตรี ศรีอมร ที่เขาใช้ ดื่มกินกันมาหลายชั่วรุ่น ยาพิษถูกใส่ลงในบ่อน้ำโดยไม่คำนึงถึงว่ากี่ชีวิตที่จะต้องแตกดับ เก่งซะด้วยเป็นยาพิษที่จะไม่ทำลายชีวิตสัตว์ในน้ำให้ลอยเท้งเต้งโผล่ผิวน้ำขึ้นมาให้มนุษย์ ได้จับสังเกตเห็น ยาพิษถูกใส่ลงในสระน้ำล่วงหน้า 2 วัน หวังให้ทุกครัวเรือนได้ตักน้ำกักตุนไว้ใช้ในไห ในตุ่ม ให้เรียบร้อยก่อนวันงาน ให้เป็นที่แน่ใจว่า ผลของยาพิษจะออกผลช้าๆ ยังถูกพวกโจรใช้วิชามารกำกับ ให้ส่งผลช้าแต่ยาวนาน  นี่เป็นเพียงขั้นตอนแรก มิได้หวังจะให้แรงพอที่จะฆ่ามนุษย์ได้ในทันที เพราะจะทำให้ปลาตายด้วย ปลาที่ตายจะทำให้ชาวเมืองไหวตัว

จึงเอาแค่ให้ชาวเมืองสลบไสล ไม่ได้สติกันระยะยาว ลมหายใจมีเพียงแค่ระทดระทวยระรวยรินหมดเรี่ยวหมดแรง  กองกันอยู่ระเกะระกะกว่าจะรู้ตัว ก็จะล้มบ้างนั่งสลบบ้างไปทั่วหมู่บ้าน แม้แต่หมู หมา วัวควาย ช้างสัตว์เลี้ยงในครัวเรือน ที่กินน้ำนี้เข้าไป บ้างที่กินน้ำไปก่อนก็หน้ามืดหมดแรงก่อนทีละคนสองคน ไม่มีเวลา หรือสติปัญญาหลงเหลือที่จะบอกเตือน บอกเล่าแก่กันฟัง บ้างที่ภูมิต้านทานแข็งแรง ก็สลบหลังเขาพอมีสติหลงเหลือให้รู้เห็น กับอะไรที่กำลังจะเกิดขึ้นในลำดับต่อไป มันไม่นานพอที่จะหายามาแก้ไขได้ทัน….ภาพสุดท้ายที่เขารับรู้ คือชาวเมืองเพื่อนบ้านครอบครัวพวกเขา ลูกเล็กเด็กแดง แม้แต่สมณะในผ้าเหลืองผ้าขาวไม่ละเว้นถูกชายฉกรรจ์ กลุ่มใหญ่ พากันลากพวกเขา  มากองรวมกันกลางหมู่บ้าน แม้เป็นภาพสุดท้ายที่ได้เห็นก็เลือนรางก่อนที่สติเขาจะดับวูบตกตามกันไป ….ไม่รู้แม้กระทั้ง ใครทำ ทำพวกเขาทำไม ทำ เพื่ออะไร เขาทำผิดอะไร ไปทำให้ใครเดือดร้อน ….มาฆ่าเขาทำไม….ชีวิตเขา เขารัก แรงอาฆาตเริ่มสะสม ทั้งที่ยังไม่รู้ตัวผู้กระทำ

จากนั้นโจรโฉดทั้งหมด ก็ตระเวนกระจายกันค้นหาทรัพย์สินของเจ้าเมืองพระเจ้าไชยเชษฐา กับเจ้าหญิงการะเกด หากันจนหมดปัญญา ครั้นจะปลุกใครขึ้นมาถามนั้นก็สายเสียแล้ว ทุกชีวิตขาดสติสลบไสลกันหมดแล้ว เพราะความประมาทของกลุ่มโจร ว่า อย่างไรต้องหาทรัพย์สินไปแบ่งปันกันได้ไม่ยาก ต้องเจอแน่นอนให้พวกมันพ้นทางก่อนเป็นพอ อยากทราบว่าทรัพย์สินหายไปไหน หายไปได้อย่างไร? ต้องไปถามแม่ธรณีดู เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ เพราะหัวหน้าโจร ชำนาญทางไสยดำ รู้หลบเป็นปีก จึงรีบกลับมาจัดการผู้เคราะห์ร้ายที่สลบกันอยู่ทั้งเป็น โจรกลุ่มนี้มีวิชาอาคมกันเกือบทุกคน แต่วิชาอาคมนั้นไม่ช่วยให้หาทรัพย์ไปได้แม้แต่หนึ่งชิ้น  เงากรรมได้ส่อแววก่อนที่กรรมนั้นจะเสร็จสิ้นเสียด้วยซ้ำ โจรโฉดจึงได้ช่วยกันฝังชาวเมืองทั้งเป็นทั้งหมด โดยใช้ตาข่ายมนต์ตรา มีลักษณะเหมือนร่างแหขนาดใหญ่ คลุมร่างของพระเจ้าไชยเชษฐา กับชาวเมืองทั้งหมดไว้ กับใช้พลังอภิญญาผสมกับมนต์ดำ ให้ตาข่ายนี้ต่ำลงๆ กดร่างของผู้บริสุทธิ์ทั้งหมดด้วยพลังจิต กำกับด้วยคาถาอาคม ให้ค่อยๆจมลงสู่พระแม่ธรณีต่อหน้าต่อตา พระแม่ธรณีที่รู้เห็นเป็นพยานกับโศกนาฏกรรมหมู่ครั้งนี้ จนแม่นางสามารถเล่าให้เราฟังได้อย่างละเอียด…. มันหมายถึงการฝังหมู่ ฝังทั้งเป็น

ตาข่ายที่หัวหน้าโจรนำมาใช้ในการนี้ ยังกำกับวิญญาณทุกดวงไม่ให้ออกมาฟ้องร้องเรียกหาความเป็นธรรม มาอาฆาตผูกใจเจ็บหลอกหลอน พวกโจรได้อีก ปิดโอกาสที่จะให้เขามาแก้แค้นได้ในทุกทาง ทุกโอกาส

แต่หารู้ไม่ว่า กรรมคือเจตนา กรรมคือการกระทำที่เสร็จสมบูรณ์แล้ว

กรรมคือมรดกตกทอด  กรรมคือเงาติดตามตัว กรรมคือที่อยู่อาศัยของทุกดวงจิตวิญญาณ ทุกจิตวิญญาณไปตามแรงกรรม กฎหมายบ้านเมืองยังมีต่อรองลดหย่อนผ่อนผันกันได้ แต่กฎแห่งกรรม ต่อรองด้วยไม่ได้ ดังคำพูดที่ว่า ใครจะใหญ่กว่ากรรม ไม่ว่าจะชาติภพภูมิไหน ชาติไหน กรรมหาเราเจอ จะหนีอะไร หนีหนี้ หนีคดีความ หรือ หนีผัว หนีเมีย หนีพ้น แต่กฎแห่งกรรมหนีไม่พ้น โจรกลุ่มนี้ หนีกฎแห่งกรรมไม่พ้น โดนกันระนาว เพราะ 18 คน ใน 26 คน ยังติดอยู่ในนรกขุมแตกต่างกันไป ซึ่งพวกเขาเรียก “ Hell ว่า Home” มาเป็นเวลาช้านานแล้ว  4 ดวงจิต ตกอบายภูมิ คือเกิดเป็นเดรัจฉานสัตว์ในชาติปัจจุบัน อีก 4 เป็นมนุษย์ ในชาตินี้  ก่อนที่วิญญาณของชาวเมืองจะโดนเราปลดปล่อยออกมา  เกิดอะไรขึ้นหลังจากปลดปล่อย กับก่อนปลดปล่อย ….จะเล่าให้ฟัง ทุกครั้งที่เห็นภาพนั้น อดน้ำตานองหน้าสะอื้นในชะตากรรมของพวกเขาไม่ได้

ความเก่งของหัวหน้าโจร ยังสามารถสะกดตาข่ายมนต์ดำนั้นให้ตรึงอยู่กับที่ จะไม่มีใครสามารถที่จะล่วงรู้แล้วมาถอดตาข่ายนี้ออก เพื่อปลดปล่อยดวงวิญญาณเหล่านี้ออกมาได้ จะไม่มีใครมาเห็น ต่อให้เก่งวิชาอาคมเป็นพระอรหันต์ หรือสำเสร็จวิชาตาทิพย์อะไรก็ตามจะไม่มีทางเห็นไม่มีทางได้รับรู้ มันจะเป็นความลับตลอดกาล แค่ผู้ที่จะรู้เห็นได้ ก็ไม่มีแล้ว ถ้าแม้จะมีได้ ผู้นั้นก็ไม่สามารถจะถอนอาถรรพ์ปลดปล่อยชาวเมืองปารวตรี ศรีอมรออกมาให้แจ้งความเรียกร้องความเป็นธรรมกับใครๆได้….แต่คำว่า ซวย กับ วาระเวลา มันมีจริง  เมื่อคราวซวยมาถึง วาระเวลามาถึง อย่างที่พระแม่นางธรณีท่านบอกเรา “จะมีอะไรบ้างบนแผ่นดินนี้ที่จะพ้นหูพ้นตาเราไปได้” ยิ่งเมื่อแม่นางมารู้จักเรา ได้ร่วมบุญทำบุญใหญ่กับเรา แม่นางเห็นผลงานเราที่ไปปลดปล่อย บรรพชนของชาวอเมริกันมานับแสน ได้เป็นพยานหูพยานตา ทุกครั้งที่เราเปิดคลาส แม่นางจะต้องมาฟังธรรม  แม่นางจึงยอมมาช่วยงานบุญกับเรา ที่จริงเมื่อต้นปี 2016 ตอนที่เราพาลูกศิษย์ไปทำบุญที่เชียงดาว ตอนที่ไปขายเสื้อผ้าใช้แล้วที่หน้าโรงพยาบาลนครพิงค์ เมื่อครั้งแม่ป่วย เที่ยวนั้นเราแวะไปถ้ำเชียงดาวได้ช่วยปลดปล่อยบริวารของปู่วิษณุอย่างบังเอิญ ก็ยังไม่ได้ข่าวคราวเรื่องเมืองปารวตรี ศรีอมร เพราะยังไม่เคยคุยกับพระแม่ธรณี