เมื่อปิดคลาสที่สมุทรปราการ เลขาได้ย้ายจากบ้านที่แปดริ้วมาดูแลเราที่บ้านคุณกบแทน เพราะคุณ ผึ้ง กับคุณ รัตน์ แยกย้ายกันกลับบ้านไปแล้ว เรากับเลขา ถูกธรรมกักตัวให้นิ่งอยู่ที่บ้านคุณกบ แม้สถานที่ บรรยากาศ ความสะอาด ความปลอดภัยจากทุกสิ่ง จะมีให้พร้อมอย่างอุดมสมบูรณ์ เราทั้งคู่ใจจดใจจ่อรอคอยวันที่จะกลับบ้าน เราได้เดินทางจากสมุทรปราการไปกรุงเทพฯ ที่บ้านน้องสะใภ้ของเราหนึ่งวัน โดยนัดแนะกันอย่างดี ให้เด็กของเธอทำอาหารเจให้หลายรายการ เราไปหอบอาหารกลับมาใส่ตู้เย็นไว้ทานกันที่บ้าน จากนั้นเราเฝ้าติดตามข่าว การปิดเมือง ข่าวฝุ่นละอองที่เชียงใหม่ นิชาวัลย์ ได้แต่นั่งๆ เดินๆ ให้เวลามันผ่านไป จับได้ไม่ยากว่าชีอยากกลับบ้านมาก ไม่ใช่บ้านเธอที่แปดริ้ว แต่เป็นบ้านบุญรักษาแทน เทศกาลสงกรานต์กำลังจะมาถึง ลุงตู่ ประกาศปิดเมืองแล้ว กับตรวจเข้ม เราให้เลขาตรวจสภาวะหมอกควันที่เชียงใหม่ทุกวัน กับให้ตรวจย้อนหลัง ช่วงต้นเดือนมีนาคม ก่อนที่เราจะเดินทางมาเปิดคลาสที่สมุทรปราการด้วย  เมื่อเลขาแสดงสถิติหมอกควันให้เห็น เราตัดสินใจในวันที่ 8 เมษายน ทันทีว่า “ วันที่ 11 เราเตรียมเก็บของขึ้นรถกัน เช้ามืดวันที่ 11 เมษายน เราจะกลับบ้านกัน ” ตามปกติแล้วเลขาไม่เคยเสนอ ไม่เคยขัดแย้ง เธอทำหน้าที่เป็นผู้ตาม กับรับคำสั่งลูกเดียว นัยว่า เราใช้ให้ไปตายเธอก็คงไป ( เธอบอกแล้ว ว่า ไป ) อาจเป็นเพราะผลงานของเราที่ผ่านมา มันสำเร็จทุกประการ ชีจึงเชื่อมือแน่นอน ตอนนั้นมีด่านตรวจ มีการกัก มีการสอบถาม มีการดูบัตร มีการสอบสวนหลายด่าน ตลอดเส้นทางไปเชียงใหม่ บางจังหวัดประกาศปิดแล้ว กับแน่นอนอีก ก็ยังมีคนเดินทางกันอยู่ทุกวัน สุดแล้วแต่จะมากหรือน้อย รถคันไหนจะโชคดีหรือโชคร้าย อย่างต่ำ ก็ให้กลับบ้าน แล้วไปกักตัวกันที่บ้านต่อ 14 วัน แสดงตัวกับผู้ใหญ่บ้าน ห้ามออกไปไหน หากเป็นเช่นนั้น เราทั้งคู่ยอมกันอยู่แล้ว เลขาคิดถึงบ้าน ส่วนเราห่วงกล้วยไม้ ต้นไม้ ข้าว น้ำ ให้นก อากาศแล้ง เขาหากินกันลำบาก ตอนเราอยู่เขาฝากท้องไว้กับเรากันทีเดียว  ออกจากเขตกรุงเทพฯ จะเข้านครสวรรค์ มีด่านตรวจ รถไปออกันหนาแน่น หลายๆ คันถูกเรียกให้หยุด แต่คันของเราเขาให้ผ่านตลอด ตลอดเส้นทาง พอเข้ากำแพงเพชร ตาก มีด่านเยอะ แต่ไม่มีตำรวจสักคน เราจึงสันนิษฐานกันว่า เจ้าหน้าที่คงมาตอนหลังสี่ทุ่ม จึงขับกันสบายๆ ไปถึงลำปาง พอเข้าเขตลำปางเราเปลี่ยนขับ จนเข้าถึงตัวเมืองเชียงใหม่ช่วงที่กำลังก่อสร้างถนน มีเต็นท์ขนาดใหญ่ เจ้าหน้าที่จำนวน นับสิบ รถราติดยาว เจ้าหน้าที่กระจายกันต้อนรถให้หยุดเพื่อสอบถาม จึงแบ่งออกเป็น 4-5 ช่อง มีโต๊ะเป็นแถวยาวเพื่อกรอกประวัติ เจ้าหน้าที่นั่งประจำโต๊ะ พอถึงคิวรถของเรา เจ้าหน้าที่ปราดเข้ามา ถามว่ามาจากไหน เลขาตอบไปว่า จากสมุทรปราการ พอเขาได้ยิน “สมุทรปราการเหรอ  ไปเข้าช่องนั้นเลย” ( คือต้อง นำรถไปด้านหลังเต็นท์ลงจากรถไปกรอกข้อความสอบถาม ) เราคิดในใจว่าซวยอีกแล้วกู งานใหญ่ๆ ให้เลขาทำจะพังทุกที ก็ลืมบอกไปว่า เอ็งมีหน้าที่หุบปากเท่านั้น เราจึงพูดแทรกขึ้นมาเลยว่า “บ้านเราอยู่เชียงใหม่ เราจะกลับบ้านดูบัตรประชาชนได้” พูดเสร็จจะคว้าบัตรประชาชนให้เขาดู “อยู่เชียงใหม่เหรอครับ เชิญครับ เชิญๆ” เราจึงขับออกมา ตรงกลับเข้าบ้านบุญรักษา อย่างสบายๆ ตอน บ่ายสองโมงกว่าๆ ช่วยกันขนของลง จัดของเข้าที่เข้าทางทำความสะอาดบ้านรดน้ำต้นไม้  จู่ๆ นิชาวัลย์ ปล่อยโฮร้องไห้ เดินเข้ามากอด เรา “หนูดีใจที่ได้กลับมาบ้าน” “แล้วเอ็งจะร้องไห้ไปทำไม ตูเป็นเจ้าของบ้านแท้ๆ ยังไม่ร้องเลย” พูดพลางเราผลักชีออกไป  เราโชคดีมาก ไม่ต้องโดนกักตัว ที่บ้าน 14 วัน ไม่ต้องรายงานตัวกับผู้ใหญ่บ้าน วันถัดมาเราจึงไปจ่ายอาหารกัน เอามาตุนไว้ที่บ้านซึ่ง เรามีตู้เย็นขนาดครอบครัว ถึง 2 ตู้เย็น จึงจุอาหารกันได้มาก เมื่อเรามาถึงสิ่งแรกเลยที่เราจับสังเกตกันมาตลอดทาง ตั้งแต่รถเราเข้าเขตตากมาแล้ว คือหมอกควันมันน้อยลงๆ จนมาถึงเชียงใหม่ หมอกควัน เข้าสู่สภาพปกติแล้ว แต่ช่วงที่เราถูกท่านๆ ( หลวงปู่หลวงตา ซึ่งเป็นผู้จัดสรรการเดินทางต่างๆ ให้หมด ) กักตัวอยู่ที่สมุทรปราการนั้น เพื่อนบ้านหลังข้างๆ บ้านบุญรักษาเล่าว่า “ ปริมาณฝุ่น 300 เลยอาจารย์ หายใจไม่ออกหนูต้องไปซื้อเครื่องกรองอากาศมาตั้งในบ้าน เพิ่งจะลดลงไม่กี่วันนี้เอง ” เราถอนหายใจ จากวันที่เดินทางกลับมาเชียงใหม่ คือก่อนสงกรานต์ไม่กี่วัน หมอกควันหายไปแล้ว อากาศอ้าวลมแรง จากนั้นไม่กี่วันฝนตกลงมาแบบฟ้าทะลุ แล้วตกอยู่ เกือบอาทิตย์ทุกวัน จนกระทั่ง เข้าต้นเดือน พ.ค. อากาศกลับมาอ้าวอีก เราทำการยกเลิกตั๋วเดินทางไปอเมริกากันตั้งแต่ยังติดกันอยู่ที่สมุทรปราการแล้ว  จนได้เงินคืนหมดทุกบาททุกสตางค์ สถานการณ์ยังไม่เป็นที่ไว้ใจ แต่เราทั้งสองคนก็สบายใจที่จะเก็บตัวกันอยู่แต่กับบ้าน ซึ่งตามปกติ เราไม่ค่อยจะมีเวลาให้ กับบ้านเท่าไหร่ เมื่อกลับถึงบ้าน หนังสือพลิกตำนานหลวงปู่ทวด ที่เราหอบไปตอนเปิดคลาสที่สมุทรปราการด้วย ถูกขายหมด พร้อมสั่งกันเพิ่ม เราจัดการส่งของออกตามออเดอร์ คนที่ทำนัดจะตรวจดวงชะตาต่างพากันแห่เข้ามาจากทั้งอเมริกา ออสเตรเลีย กับในเมืองไทย ( คุยกันทางไลน์ซึ่งทำได้ทั่วโลกอยู่แล้ว เพียงแต่สมุดดวงอยู่เชียงใหม่ทั้งหมด ) จึงเป็นช่วงเวลาที่เรากับเลขาช่วยกันเคลียร์งานต่างๆ ที่คั่งค้างกันตั้งแต่ตอนที่ไปติดอยู่ที่บ้านคุณกบ กว่าจะเคลียร์งานได้หมด จากนั้นเราสองคนได้ เดินทางไปดอยสะเก็ดเพื่อนอนแช่น้ำพุร้อนกัน หนึ่งวันก่อนที่สถานที่จะถูกสั่งปิดเพราะโควิด กว่าทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางเราสองคนจะหายเหนื่อยกันก็ต้นพ.ค. ไปแล้ว จนถึงบัดนี้ เราเอาเวลาว่างมานั่งพิมพ์งาน  บทต่อไปจะเป็นคลาสที่หาดใหญ่ กับคลาสที่สมุทรปราการตามลำดับ เจ้าปุ้ม ศิษย์วงใน หรือสามเณรจากอดีตชาติของหลวงปู่ทวด จะทำหน้าที่มาสตาร์ทรถ รดน้ำต้นไม้ให้ทุกครั้งที่เราไม่อยู่บ้าน ส่งข่าวมาว่า “ อาจารย์ พระธุดงค์ ที่ดอยนกคอยอาจารย์อยู่ ท่านอยากคุยกับอาจารย์ ” นอกจากนั้น ระหว่างที่เราติดอยู่ที่สมุทรปราการ 20 กว่าวันนั้น ปล่อยให้เด็กปุ้มอยู่คนเดียวทางเชียงใหม่  จึงเป็นโอกาสอย่างดีให้พวกเดริฉานวิถี ที่จ้องหาโอกาสจะเล่นเราคืนอยู่แล้ว ข้อหาที่ไปเปิดหูเปิดตาลูกศิษย์ นักธุรกิจของหาดใหญ่ เกือบ 10 คน ให้หูตาสว่างว่า ที่เขาเรียกตนเองว่าปู่ ๆๆ นั้นแท้จริงเป็นไอ้เฒ่าลามก เล่นมนต์ดำ ปล่อยของทำของลูกศิษย์ทุกราย ให้ไปไหนไม่รอด  ไม่ใช่เราคนเดียวที่เปิดหูเปิดตาพวกเขา เจ้าก้องลูกศิษย์เราจากแอลเอ ยังจับได้ กับพิสูจน์กันให้เห็นจะๆ มาแล้วจากบทที่แล้ว ยังไม่พอ เมื่อพวกเขาออกจากถ้ำบัวตอง กลับหาดใหญ่กันเขายังไปหาครูบาอาจารย์ ของเขาทางหาดใหญ่ให้ช่วยตรวจกันอีกอย่างรอบคอบ ซึ่งออกมาตรงกับที่เรา กับหนุ่มก้องได้พบกันที่บ้านบุญรักษาอย่างไม่ผิดเพี้ยน ทำให้ชาวหาดใหญ่ ต่างพากันถอนตัวจากการเป็นศิษย์ของไอ้แก่ลามกกันแทบไม่ทัน ทำให้เขาขาดผลประโยชน์ เขาพยายามส่งของมาเล่นงานเรา แต่ ฝีมือมันคนละระดับ  เมื่อทำอะไรเราไม่ได้ เขาเล่นศิษย์วงในของเราแทน  เจ้าปุ้มโดนของระหว่างที่เราติดอยู่ที่สมุทรปราการ เธอบากหน้าขึ้นไปดอยนก แบบแทบจะไม่รอด จากการโดนของ เพื่อไปหาพระธุดงค์ ให้ท่านช่วย เรารู้เรื่องวันนั้นพอดี มันตรงกับจังหวะที่เด็กปุ้มขับรถกระบะของเธอออกจากดอยนก ลงดอยมาพอดี มันเกิดอะไรขึ้น

ตามตอนต่อไป