เมื่อจากตุ๊เจ้ากลับมาบ้านบุญรักษา หมดแรงแทบสลบจากการขับรถขึ้นดอยเย็นนั้นเลย คุณน้อยเธอโทรมา อีก “ บอกจานเช็คดวงเด็กคนนี้ให้น้อยหน่อย เขามีทุกข์มาก จานจะช่วยเขาได้ไหม ที่ผ่านมาจานทักถูกหมดเลยบอกตรงๆ น้อยใจจดใจจ่ออยู่กับผลการตรวจดวงของจานเลย เด็กคนนี้เป็นหลานแท้ๆ ของน้อยเอง ลูกคนเดียวของตุ๊หน่ำ ” “ โห …. รอไว้เช้าเถอะพี่ไม่ไหว ขับรถลงดอยมาแทบตาย ” “ งั้นน้อย ให้เขาโทรหาจานเองเลยนะตอนเช้า ”

เช้าวันถัดมา “ เธอโทรมาหาเรา หลังจากทำดวงเธอแล้วได้คุยกับเธอ ถามเธอไป 3 – 4 ข้อ มันใช่หมด เช่นข้อหนึ่ง “ เธอเป็นคนมีโทสะอย่างมากใช่ไหม ” ไฟโทสะมันเป็นที่มาของอิจฉาอาฆาตและ ไฟพยาบาท มันตามกันมาเป็นพรวนล้วนแต่จะย้อนกลับมากัดกินเผาผลาญจิตใจตนเองทั้งสิ้น ข้อนี้เธอยอมรับ จนมาข้อสุดท้าย เธอสอบตกข้อนี้ เรากำลังจะวางหู บอก “ เธอสอบตก เสียใจ เราช่วยไม่ได้ ” เรากำลังจะวางหู เธอขอร้องเราด้วยเสียงเครือแทบจะร้องไห้อย่างสิ้นหวัง เพราะน้าเธอ คุณน้อยคุยเกี่ยวกับเราไว้มาก ว่าทุกคนที่เธอส่งดวงมาให้เราตรวจ เราช่วยได้หมด

ปัญหาข้อสุดท้ายเมื่อเธอเล่าว่า สามีมีน้องชายซึ่งกำลังจะแต่งงานกับหญิงคนหนึ่ง นามสมมุติว่า แพรว หญิงคนนี้ หรือแพรวคอยแกล้ง คอยใส่ความให้เธอกับสามีแตกแยกกันตลอด กับรู้ว่าเธออยากมีลูกแต่ยังมีไม่ได้ เพราะความไม่สมบูรณ์ของรังไข่ หรือมดลูกบางประการ

แพรวชอบแกล้ง กัด แดก ด่า แล้วจงใจประชดว่า เราจะมีลูกก่อนเธอ เพราะครอบครัวเธอยังไม่มีใครมีหลานให้พ่อแม่ เธอกับสามีอยากมีทายาทกันแต่มีไม่ได้สักที ยิ่งมาถูกหญิงที่กำลังจะมาเป็นสะใภ้ กับเป็นศัตรูกัน เย้ยหยัน เธอแค้นมาก เมื่อเธอเล่าจบ เราถามว่า “ ที่เธออยากมีลูก เพื่อจะเอาชนะแพรวใช่ไหม? ” “ ใช่ค่ะ” เธอตอบทันทีโดยไม่ต้องไตร่ตรอง พอเธอตอบมา  เราสวนกลับทันทีเช่นกันว่า “ งั้นเธอแพ้ตั้งแต่ยังไม่ขึ้นเวทีแล้ว เราช่วยไม่ได้ เราขอตัวแค่นี้ก่อนนะเราเหนื่อยมาก กับไม่ต้องติดต่อเรากลับมาอีกนะ จนกว่าเราจะติดต่อไป ” “ จานอย่าเพิ่งทิ้งหนู งั้นก่อนจานจะไป หนูขอประโยคสุดท้ายจากอาจาน ได้โปรด ” “ ได้ …. ให้โอกาสตัว เอง ให้เวลาตนเอง ข้ามอารมณ์โทสะ และความพยาบาทของเธอไปให้ได้ หาตัวเมตตาให้เจอ ” “ แพรวคือตัวทดสอบของเธอ หากเธอข้ามแพรวไปไม่ได้ อย่าหวังว่าจะได้ทายาทในชาตินี้ ” เช้าวันรุ่งขึ้นเพราะจิตเมตตาที่มีต่อเด็ก เมื่อคืนเข้านอน ได้ค้นพบวิธีดับ ฆ่าไฟโทสะ พยาบาท และแรงอาฆาต ให้เด็กได้ วิธีนี้ต้องได้ผลจะเห็นผลโดยเร็วด้วยอย่างแน่นอน เพราะเมื่อไม่นานเมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา เราได้ เกิดโทสะต่อเด็กคนหนึ่งขณะคุยโทรศัพท์กันอยู่ ดูเหมือนตัวโทสะทั้งมวลที่มีอยู่ในตัวเราได้ปะทุขึ้นมาทั้งหมดในเวลาเดียวกัน เพราะเด็กเป็นบัวใต้ตมโปรดไม่ได้แล้ว จนพระยูไลทรงเมตตา มาโปรดเราบอกให้ทิ้งเด็กคนนี้ออกไป “ จงเก็บพลังของเจ้าไว้ไปโปรดคนอื่นที่โปรดได้ ” อย่างไรก็ตาม ขณะที่โทสะได้ปะทุระเบิดออกมาจากอารมณ์ และแม่ทัพโทสะรอทดสอบอยู่ เราได้เอาตัวเมตตาเข้าเสียบแทนที่ทันที เย็นลง กับพูดปลอบโยนเด็ก แทนที่จะตำหนิด่าคำหยาบคายออกมาเพราะแรงโทสะอย่างที่เคยเป็นในอดีต  ตอบคำถามเด็กที่พร่ำถามเรามาแล้วถึง 3 ปีเต็มๆ ซึ่งเราก็ตอบไปทุกครั้ง จนครั้งนี้มันถึงที่สุดแล้วจึงควรจะระเบิดออกมา แต่แม่ทัพธรรมที่ชื่อตัวเมตตาเข้ามาทำงานแทน แปลกใจตนเอง แต่พอวางหูกับเด็ก เรี่ยวแรงหายไปหมด พลัง 0 หายไปจนไม่มีแรงจะลุกมาที่ที่นอน ครั้นเรียกเลขาเธอก็นอนสลบไสลอยู่ เพราะเพิ่งออกจากวัดร่ำเปิงมา ไปอยู่ภาวนาปิดวาจามา 10 วันหมดเรี่ยวแรง เราจึงเข้าใจความรู้สึกของเด็กคนนี้ เธออยากฆ่าตัวโทสะเช่นกัน จากประสบการณ์การข่มโทสะของเราครั้งนั้นจึงได้สัมผัสกับความรู้สึกที่ว่า การทำอย่างที่เราทำนั้นไม่มีใครทำกันได้ กับต้องใช้พลังอย่างมาก ทั้งเย็น ยอม หยุด มารวมกันในหนึ่งวินาที บัดนี้แม่ทัพกิเลสที่ชื่อว่าโทสะจึงได้ตายจากเราไปแล้วอย่างสิ้นเชิง

นึกได้ดังนั้นจึงไลน์ไปหาเธอ บอกให้เธอไปท่องบทสวดมนต์ 3 บท ต้องท่องให้ได้ เพราะลูกจะมาเกิดในตัวเธอไม่ได้เนื่องจาก เธอยังร้อนด้วยไฟโทสะอยู่ กับเราขอเด็กจากข้างบนมาให้ เด็กมีบารมี เป็นสาวกของพระตถาคตอย่างวีแซกที่เราเคยขอมา คนนี้อยู่ออสเตรเลีย แต่เธอต้องดับไฟกองนี้ของเธอให้ได้ก่อน

4 วันต่อมา เธอรอไม่ได้ที่จะคุยกับเรา เราบอกเราไม่คุย เธอมีอะไรจะคุยเขียนบอกความรู้สึกทั้งมวลออกมา เสียงจากใจของเธอเป็นอย่างไร เขียนให้ ชาวโลกได้รู้ เป็นวิทยาทานว่า ผลของไฟโทสะกับแรงพยาบาทนั้นมีโทษอย่างไร? จดหมายของเธอแนบมาให้อ่านกัน  เมื่อตุ๊หน่ำพระผู้เป็นพ่อ พระที่ดอยอินทร์ ทราบว่าเราช่วยลูกสาวทานได้ ทั้งๆ ที่ตลอดเวลาไม่มีใครช่วยลูกท่านได้เลย  ท่านดีใจมาก อนุโมทนาบุญกับเรา