เมื่อคลาสปิดลง วันเสาร์ที่ 21 พ.ย. 20 วันที่ 23  พ.ย. อันตรงกับวันจันทร์ เรามีหมายกำหนดการไปแม่ฮ่องสอน ซึ่งได้มีการเปลี่ยนแปลงกะทันหันอีก โดยวันอาทิตย์ที่ 22 ก่อนเดินทางวันเดียว เปิ้ลกับหน่อยนัดจะพากันไปนวดที่สันป่าตอง กับคนนวดที่ชื่อ คุณแดง เธอเคยมานวดที่บ้านบุญรักษามาก่อน เราบอกกับเลขา ว่า เราไม่ไปนะจะนั่งทำงานอยู่ที่บ้าน  แล้วคืนนั้นเองความคิดบางอย่างแว๊บเข้ามาขณะสวดมนต์แล้วนั่งสมาธิต่อว่า “ จะไปเมืองสามหมอกทั้งทีทำไมไม่ไปเอาบุญด้วยคือ ไปทำบุญกับเด็กด้อยโอกาสที่มูลนิธิธรรมคีรี เขามีที่พักที่นั่นให้ด้วย แม้ค่อนข้างจะแพงแต่บรรยากาศบรรยายไม่หมด  ตัดสินใจเปลี่ยนกะทันหัน จากตอนแรกที่จะไปค้างที่เกสเฮ้าส์ข้างหนองจองคำ แล้วไม่บอกให้เด็กทุกคนรู้ บอกเพียงแต่ว่าแผนเปลี่ยนไม่ไปค้างที่เกสเฮ้าส์ที่จองไว้ จะพาไปที่ใหม่ เด็กสามคน เปิ้ล หน่อย เล็ก ไม่มีใครกล้าถามว่าจานจะพาไปไหน พอดีก่อนเดินทางเราถูกสลากทั้ง สลาก ธกส และสลากออมสิน กับเด็กจากแอลเอทำบุญกับการเปิดคลาสนี้มา เงินเหลือเยอะจะไปเอาบุญใหญ่ซื้ออาหารแจกเด็กด้อยโอกาสที่มูลนิธิดีกว่า ยอดเงินเกือบ 3 หมื่นบาท ตัดค่าอาหาร ค่าที่พักที่เกสเฮ้าส์ข้างนอก มาพักฟรีที่มูลนิธิ เอาเงินนั้นซื้ออาหารให้เด็กจะดีกว่า

เมื่อตกลงเปลี่ยนหมายกำหนดการทุกอย่างเรียบร้อย ให้เลขาโทรไปยกเลิกทุกอย่างที่จองไว้แล้วหมดเพื่อให้เขาเปิดให้คนอื่นเช่าแทน พอวันอาทิตย์มาถึงหน่อย กับเปิ้ลจะไปสันป่าตองเพื่อให้พี่แดงนวด เราควรจะอยู่บ้านพิมพ์งาน แต่พอเช้านั้นมาถึงบางอย่างดลใจเราให้คว้างานใส่เป้ แว่นตา สมุดดวง ฯลฯ ติดรถไปกับสองคนนั้นอย่างหาคำอธิบายไม่ได้ เพราะมันหมายถึงเราต้องไปนั่งรอพวกเขานวดกันอยู่ถึง 5 ชั่วโมง คนละสองชั่วโมงครึ่ง  เมื่อเราตัดสินใจติดรถไปสันป่าตองกับเลขา หอบงานไปนั่งทำด้วย คือผูกดวงผู้ที่จะอ่านออกทางสถานีวิทยุ เมื่อไปถึง คุณแดงรออยู่แล้ว หน่อยคลานขึ้นไปนอนบนเตียงให้คุณแดงนวดก่อน เราขนงานกองลงบนโต๊ะ นั่งเคลียร์งานไปเรื่อยๆ สักครู่ได้ยินเสียงเจ้าหน่อย เจ้าเปิ้ลและเจ๊แดง ช่วยกันคิดเมนูสั่งอาหารเจ  จากร้านเจของเจ๊ ดาวให้มาส่งเพื่อทานกันตอนเที่ยง นัยว่าคงจะสะบักสะบอมกันทั้งผู้นวดและผู้ถูกนวด เราก็ไม่สนใจ นั่งทำงานต่อไป อีก 30 นาทีต่อมมางานเราเสร็จ จึงเคลียร์โต๊ะเก็บของใส่เป้ไปนอนที่เก้าอี้ นอนที่คุณแดงเตรียมไว้ให้ เจ๊ดาวเจ้าของร้านเจ จอดมอเตอร์ไซค์ เข้าใต้ร่มไม้หน้าร้านแล้วรีบเข้ามาจัดวางอาหารลงบนโต๊ะอย่างรีบร้อนมีพิรุธ หลังจากเธอทักทาย 3 คนนั้นแล้ว เราไม่มีกิจอะไรเกี่ยวข้องเพราะทานมื้อเดียว จึงเอาผ้าปิดตาทำท่าจะนอนต่อ แต่ต้องตกใจเพราะเจ๊ดาวผวามานั่งที่พื้นเบื้องหน้าแทบเท้าเรา “ หนูได้ยินกิติศัพท์อาจารย์นานมาก เลยอยากเจอตัวจริงมานานแล้ว …. ” เราหงุดหงิดที่ถูกรบกวน กำลังจะนอนรับลมเย็นๆ ให้สบายใจซะหน่อย “ จานขา…ช่วยหนูด้วย ” “ อะไร …. ไม่ใช่กิจของข้า ” ปากพูดไปแต่จิตกลับไปจับที่ห้องพระเธอที่บ้าน กระทบกับอะไรบางอย่างสะดุ้งโหยง แต่สำรวม ตอบเธอไปว่า “ ที่บ้านเอ็งที่ห้องพระเอ็ง มันอยู่ที่ห้องพระเอ็ง แล้วเอ็งรู้ไหม ราคาที่จะไปล้างบ้าน 18,000 บาท เธอหน้าจ๋อย  แต่สักครู่เรานึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ นี่เองสาเหตุที่เปลี่ยนใจเราแล้วดลใจเราให้ออกมา เพื่อจะช่วยเจ๊ดาว ต้องเป็นแม่แน่นอน แม่กวนอิม  เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงพูดว่า “  ป๊ะ พาเราไปดูสิ ใครมันจะแน่กว่ากัน ” ซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์เธอไปไม่ถึง 10 นาที บ้านและร้านเจของเธออยู่ในตลาดสันป่าตอง ร้านเจของเธอเป็นเพียงร้านเดียวในละแวกนั้น เป็นตึก 3 ชั้น เธอขายของชั้นล่าง อาหารเจ ตามสั่ง เธอพาเดินขึ้นไปดูหิ้งพระข้างบน ทางเดินขึ้นค่อนข้างแคบ แต่ห้องพระบรรยากาศควรจะโล่ง เพราะแสงสว่างส่องเข้ามาชัดเจน เพียงแต่ว่าทันทีที่เราก้าวเข้าห้อง แล้วหันกลับมาประจันหน้ากับหิ้งพระซึ่งตั้งอยู่ติดฝาด้านทางขึ้น ความอึดอัดจากกระแสลบ หรือตัวเสนียดบางตัวที่ส่งมาทักทาย เรากราดสายตาไปที่หิ้งพระเธอทันที วิญญาณดวงนั้นหลบวูบวาบ กลัวลนลานคิดไม่ถึงว่าวันนี้จะมาถึง หรือไม่ก็ประเมินค่าเราต่ำไป ถ้ารู้ตัว จริงๆ ไม่ควรให้ดาวไปที่โรงนวดแล้วพบเราด้วยซ้ำ หรือมันจงใจจะให้เรามาแล้วมาวัดดวงกันเลยว่า “ ใครแน่กว่ากัน ” คงจะเป็นอันนี้มากกว่า นั่นไง แม่กาลีปางพันหน้าพันมือแลบลิ้นองค์สีดำเหยียบร่างองค์พระศิวะอยู่แทบเท้า เธอบอกที่มา ว่าได้มาอย่างไร? สรุป เขาเลือกจะมาอยู่กับหนู โดยพี่ผู้ชายคนหนึ่งที่เขามีอยู่จะเอาไปให้ ( คงโดนดีเก็บเอาไว้ไม่อยู่ )

เรื่องแม่กาลีนี้ องค์ท่านมีอยู่จริงๆ เพียงแต่ไอ้ตัวที่อยู่ในร่างนี้ ไม่ใช่ท่าน เป็นวิญญาณอื่นมาแฝงอยู่ เราเคยได้สัมผัสกับองค์แม่กาลีหนหนึ่งที่แอลเอ เมื่อเกือบ 10 ปีมาแล้ว ครั้งนั้นเราจะเดินสายไปต่างรัฐ ไม่มีใครดูแลพระพุทธกวัก กับพระสิวลี จึงนิมนต์ไปฝากไว้กับพี่อรทัย พี่อรทัยเป็นพยาบาลที่เกษียณแล้ว แต่อยากกลับไปทำงานอีก พยายามสมัครงานไปหลายแห่งก็ถูกปฏิเสธอาจเป็นเพราะอายุพี่เขาเยอะหรืออย่างไรไม่ทราบ เรื่องอายุไม่น่าจะเป็นปัญหาพี่เขายังดูดีมากในตอนนั้น เราเดินสายไป 2 เดือนกว่า กลับมาไปนิมนต์พระกลับจากหิ้งพระที่บ้านพี่อรทัย เห็นรูปปั้นแม่กาลี “ พี่นับถือแม่กาลี ” “ พี่ได้งานหรือยัง ” “ ยังเลย จนพี่หมดหวังแล้ว ” เราจึงหันไปกราบแม่กาลีแล้วพูดว่า “ แม่กาลี ได้โปรดให้พี่อรทัยได้งานด้วยเถอะ พี่เขาเป็นคนดีนะแม่ แม่เองก็มีตัวเมตตาสูง ” จากนั้นก็กราบลาท่านกลับบ้าน 2 วันต่อมาพี่อรทัยโทรมาบอกว่า “ น้องๆ พี่ได้งานแล้วนะ ที่สถานคุมขังที่พี่สมัครไป ” เราดีใจกับพี่เขามาก คือเขาจะมีพยาบาลที่ส่งไปตรวจรักษานักโทษตามสถานที่กักขัง ซึ่งได้เงินดีมาก และไม่ค่อยมีใครจะทำ

เราหันไปจ้องวิญญาณดวงนั้น แล้วหันไปบอกเจ๊ดาวว่า “ เอ็งรู้ไหมว่าเอ็งเจออะไร ” จิตเราจับได้ทันทีว่าสมัยก่อนพอเธอปิดร้านเธอจะรีบอาบน้ำขึ้นมานั่งสวดมนต์ไหว้พระในห้องพระ ” หนูรู้อาจารย์ ถึงขอให้อาจารย์มาช่วยไง พอบอกเธอไปว่าอดีตเธอเคยคิดแต่มานั่งภาวนาในห้องนี้ ลูกผัวเธอไม่สน “ ใช่ๆๆ ค่ะอาจารย์ ” “ แต่ตอนนี้ ตรงข้าม เราตอบ ” “ ใช่ค่ะหนูจะเก็บทำความสะอาดห้องพระยังทำไม่ได้ จะขึ้นมาสวดมนต์ บางอย่างไม่ให้ขึ้นมา ” “ ยอดขายตกด้วยใช่ไหม อารมณ์เสียใส่ ลูกใส่ผัวใช่ไหม ” “ ใช่ค่ะอาจารย์ แถมแต่ก่อนถูกหวยบ่อยตอนนี้ไม่ถูกเลย ” “ ดาว เราจะล้างห้องนี้ให้ ล้างตัวเธอด้วยให้เธอกลับไปเป็นคนเดิม เราคิดแค่ 2,000 เราจะเอาไปทำบุญที่แม่ฮ่องสอน เคไหม ” “ ตกลงเลยค่ะหนูยินดี ” “ ไปเอาน้ำมาแก้วหนึ่ง ” เธอรีบวิ่งลงไปชั้นล่างเอาน้ำดื่มมาหนึ่งแก้ว ก่อนจะล้างห้อง เราใช้เพนทูลัมตรวจพระพุทธคุณทุกอย่างในห้องเธอให้ดูก่อน ว่ามันติดลบไม่มีพระพุทธคุณเลย พอเราจัดการปลุกเสกน้ำมนต์ แล้วพรมทั้งห้องให้เธอเสร็จแล้วให้เธอดื่ม วางมือบนศีรษะเธออาราธนาพระคาถาศักดิ์สิทธิ์ พอเธอเงยขึ้นมา “ อาจารย์ เป็นไปได้ไง หนูโล่งเลย ” ดูพระพุทธคุณในห้องเธอก่อน ตอนนี้มันแรงไปด้วยพระพุทธคุณยิ่งกว่าวัดบางแห่งอีก ต่อไปห้ามไปเอาอะไรซี้ซัวเข้ามา ไม่ต้องไปสวดมนต์ปฏิบัติที่วัดไหน ทำที่ห้องพระนี่เข้าใจไหม ”

“ แล้วแม่กาลีนี่ละคะ เราจะยกไปถวายวัดเอง แถวนี้มีวัดที่เธอรู้จักไหม ” “ หนูพาไปค่ะ ” เราจึงพากันเอาแม่กาลี ไปถวายวัด งานนี้จบคือ จบจริงๆ พอย้อนกลับมาตรงวงนวด เจ๊ดาวไม่คิดเงินค่าอาหารด้วย 3 เสือมันโซ้ยส้มตำรอบบ่ายกันฟรีๆ  เมื่อกลับมายังที่นวด เจ๊ดาวยังไม่ยอมไป จู่ๆ เธอมีอาการเหมือนองค์จะลง คือแม่กาลีมาบอกให้ทุกคนตรงนั้นได้ยินว่า “ ขอบใจที่มาช่วยร่าง ( ร่างคือดาว ) มันติดอยู่ตรงนี้มานานแล้ว ไม่มีใครช่วยมันได้ ” “ แม่เราไม่ขอพรขออะไรแม่หรอกนะ แม่เองก็มีเมตตามาก ” “ ท่านหัวเราะเสียงดังแล้วพูดอย่างอารมณ์ดีว่า พรเรอะ เจ้ามีเยอะแยะไปหมด แสงสว่างจากตัวของเจ้าไปถึงไหนๆ พระพุทธเจ้าก็นั่งอยู่บนหัวของเจ้า เจ้ามีครบหมดแล้วเจ้าไม่ต้องการอะไรแล้ว ”  จริงดิ รู้ซะอีก ท่านรู้จริงแล้วท่านก็ไป คิดว่าจะจบ ดาวเตรียมตัวจะกลับ แต่แล้วเธอกลับกระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียงที่เปิ้ลนอนนวดอยู่ ขยับหลบกันแทบไม่ทัน ครั้งนี้ “ แม่กวนอิมลง ”