ชีวิตของชาวบ้านท้ายซอย 3 หลัง เรา หาร นาย จึงเป็นที่รู้ๆ กันมา แปดปีอยู่อย่างสงบ ทุกคนจะรู้ว่าเราจะเข้าๆ ออกๆ อยู่กรุงเทพฯบ้าง เชียงใหม่บ้าง ไปอเมริกาบ้างไป        ออสเตรเลียบ้าง กลับมาแต่ละเที่ยวมีของฝากถ้วนหน้า ตื้อสมัยในยังหนุ่มแน่น ไม่ค่อยหนิดหนมกับเราเท่าไหร่ เพราะไปเทใจให้หนุ่มหารข้างบ้านหมด  แต่เราจำได้แม่น ครั้งหนึ่งหลายปีมาแล้วจากความแสนรู้ของหมาชื่อตื้อ วันนั้นตรงกับวันวิสาขะ ชาวบ้านท้ายซอยหายเงียบหมดทุกหลังมีเราอยู่คนเดียว คืนนั้นเราจุดเทียนเล่มเล็กๆ ไว้ตลอดแนว 4 มุมบ้าน แล้วเดินเวียนเทียนรอบตัวบ้านซึ่งเป็นสถานที่ที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ กับพระอรหันต์ธาตุมากมาย อีกทั้งมีของหลวงปู่หลวงตาเสด็จมาที่บ้านบุญรักษาหลายพระองค์โดยเฉพาะของหลวงปู่มั่น เมื่อไม่มีใครอยู่เราจึงเดินเวียนเทียนชมแสงจันทร์ตามลำพังอย่างสงบสุข จังหวะนั้นได้ยินเสียงเขาจุดประทัดกันดังสนั่นหวั่นไหวอันมาจากวัดบ้านท่อ ซึ่งอยู่ไม่ไกลมีงานวัด หรือไม่ก็จากชาวบ้านในละแวกเดียวกัน เจ้าตื้อตกใจเสียงประทัดหาใครไม่เจอ เขาตะกายมุดรั้วบ้านหน้าบ้านเราเข้ามา จังหวะนั้นเราเดินเวียนเทียนเสร็จ 5 รอบพอดี จึงเดินจงกรมกลับไปกลับมา ชมแสงจันท์ไปด้วย เมื่อเราหมุนตัวกลับหลังเดิน หมาตื้อหมุดตัวเดินตามด้วยเงียบๆ เราเอะใจในความฉลาดของสุนัขตัวนี้ จึงเดินกลับไปกลับมาอีก คือเดินจงกรมตามปกติ เขาก็ตามเราจนเราเดินจบ ตื้อมีลักษณะเล็บเท้าที่แปลก ลายแปลก มีรูปหัวใจสีน้ำตาลบนพื้นขาว อยู่ด้านสีข้าง  เขาเป็นสุนัขพันธุ์อะไรเราไม่เคยรู้ได้ รู้แต่เขาสะอาด ไม่เคยมาอึบริเวณในบ้านแม้แต่หน้าบ้าน เกรงใจ แสนรู้ พูดอะไรรู้เรื่อง หมด 6 – 7 ปีผ่านไป ตื้อแก่ลงตามวัยพอๆ กับเรา โลกหมุนไปหลายๆ อย่างเปลี่ยนแปลงไปตามกฎพระไตรลักษณ์ แต่ใจคนที่เปลี่ยนแปลงเปลี่ยนไปนี่สิ มันน่ากลัว ดั่งคำที่ว่า ชีวิตนี้ …. มันไม่เที่ยง

ในปี 2019 ตั้งแต่ต้นปีมาเลย เรากับนิชาวัลย์เดินสายไปเปิดคลาสที่หาดใหญ่ ไปช่วยยาดโยมที่ออสเตรเลียอยู่กว่าเดือน  กลับมาไทยต้องหูตาแหกเตรียมไปเปิดคลาสที่หาดใหญ่อีก เตรียมพิมพ์หนังสือหลวงปู่ทวด ทางสกลนครเชิญให้ไปเปิดคลาส เลยไปกราบพ่อแม่ครูบาอาจารย์ หลวงปู่มั่น หลวงปู่เสาร์ หลวงปู่ฝั้น หลวงปู่สรวงเทวดาเดินดิน กราบพระธาตุเชิงชุม ที่สกลนคร พระธาตุพนม ไปถึงช่องเม็ก ที่อุบลราชธานี ไปศรีสะเกษ  มันเหนื่อยแทบขาดใจ แทบหมดแรงคลานกันกลับบ้านบุญรักษากับนิชาวัลย์ เพราะนัดช่างให้มาต่อเติมบ้าน ไฟลท์บังคับให้อยู่ติดบ้านจนกว่าช่างจะต่อเติมเสร็จ ต้องตกใจในสภาพตื้อ ทำไมเขาจึงผอม ดูท่าทางหงอยๆ เมื่อช่างมาทำบ้านเราต้องเปิดประตูบ้านไว้ตลอดเพื่อช่างได้เข้าออก ตื้อจึงถือโอกาสเข้ามานอนในบ้านเราเลย เป็นช่วงฤดูฝนได้มาหลบฝนนอนหน้าประตูบ้านเราด้านใน เราจัดการบำรุง ซึ่งตามปกติตู้เย็นจะมีไก่ของตื้อติดตู้เย็นตลอดเวลามาได้ 2 ปีแล้ว เรามักจะให้ไก่เขากินทีละไม้ วันละไม้อยู่ทุกวันที่เราอยู่บ้าน บางทีนิชาให้บ้างเราให้บ้าง ให้แต่ไก่ เราซื้อมาตุนไว้ให้ตื้อที่ละ10 – 15 ไม้ เริ่มสังเกตว่าไม่เห็นรถนิสสัน มาร์ชสีขาว เห็นแต่รถมอเตอร์ไซค์ของนายผู้สามี วิ่งเข้าวิ่งออกขนของไปขายทุกวัน ไม่เห็นสีผู้ภรรยามานานแล้ว เราสังหรณ์ทันที ใจแป้ว เพราะจะเอาของฝากจากออสเตรเลียไปให้สี ครีมรกแกะ แต่สีไม่อยู่ จิตรู้มันบอกเรียบร้อย จึงไม่ใส่ใจไม่อยากรับรู้ แต่เริ่มคลุกข้าวบำรุงเจ้าตื้อ เอาข้าวคลุกไก่ย่างคละน้ำปลาให้เขากินอยู่สองอาทิตย์ เช้าเย็น ถ้าวันไหนทำได้ให้ 2 มื้อเลย เขาจึงอ้วนขึ้น ต่อมาภายหลังเราได้คุยกับน้องกระถินบ้านข้างซ้ายเธอบอกว่า น้องสีกลับอีสานแล้วเอารถไปด้วย เขาเลิกกันมา 2 – 3 เดือนแล้ว เราจ๋อยเลย รู้สึกหดหู่พูดไม่ถูก กับสงสารเจ้าตื้อจับใจ นี่ถ้าเราเข้าอเมริกาใครจะดูแลตื้อ เพราะลำพังนายอยู่คนเดียว หมา 5  ตัว ทุกตัวยังอยู่กับนาย เขาต้องทำงานคนเดียวหมด ไหนจะดูแลตนเอง ไหนจะทำออเดอร์ส่ง นี่แหละ …. ชีวิตที่ไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอน มันเป็นสัจธรรม ทางที่ดีที่สุดตัวใครตัวมัน ให้รักตัวเองดีที่สุด ดั่งคำกล่าวที่ว่า เมื่อรักมากย่อมทุกข์มาก ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ แม้แต่ที่ใดไม่มีรัก ที่นั่นก็ยังมีทุกข์ ทางที่ดีที่สุดจงหาหนทางดับทุกข์นั้นให้หมดแล้วไม่ต้องมาเกิดให้ต้องทุกข์ อีกอย่างที่ท่านทำกันนั้นดีที่สุด หนทางท่านก็แผ้วถางไว้แล้ว วิธีดับทุกข์ท่านก็สอนสั่งไว้แล้ว เหลือแต่เราจะทำหรือไม่เท่านั้น จริงมะ