ชาวพุทธแท้ๆ ย่อมจะเชื่อเรื่องเจ้ากรรมนายเวรเพราะเขาจะมีคำว่า หิริโอตัปปะ อยู่ภายใต้จิตสำนึกกันทุกคน เขาจะพยายามหลีกเลี่ยงการทำบาปทุกชนิด อะไรที่มันขัดต่อจิตใต้สำนึกของเขา เขาจะใช้ปัญญาเข้ามาทบทวนไตร่ตรองดูให้รอบคอบก่อนตัดสินใจลงมือทำ เราจะสังเกตกันได้ไม่ยากว่าจิตใต้สำนึกของคนเหล่านี้มันบอกถึงผู้ที่มีฐานเก่า บุญเก่ามาเป็นเกราะแก้วคอยปกป้องเขาจากอกุศลกรรม จะทำให้เขามีสติพอที่จะหยุดการกระทำ นั้นได้ คนเหล่านี้จำนวนไม่น้อยที่เป็นตาสีตาสาชาวไร่ชาวนา ไม่เคยมีสูทดีๆ ราคาแพงที่สวยหรูไม่เคยได้ใส่สูทเหล่านี้ แต่พวกเขากลับรู้ถึงบาปบุญคุณโทษ มีความกลัวต่อบาป ละอายต่อบาป ที่เขาสวมใส่คือความใสซื่อบริสุทธิ์ของศีลที่เขารักษาได้โดยไม่รู้ตัว บางรายเขียนไม่ได้ อ่านไม่ออกแต่สภาวะของจิตเขาใสซื่อบริสุทธิ์ กว่าพวกที่เรียนจบจากนอก ใส่สูทใส่เครื่องแบบไปทำงานกันทุกวัน เช่นเดียวกันคนที่ได้ชื่อว่าชาวพุทธแท้ๆ นั้นจะเชื่อเรื่องต่างภพต่างภูมิ เชื่อในอดีตชาติ เชื่อเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด เชื่อเรื่องกฏของธรรมชาติ และแน่นอนย่อมจะเชื่อในกฎแห่งกรรม คนพวกนี้เขาจะมีการสั่งสมบุญเก่าของเขามาหลายชาติภพ เรื่องของคำว่าของเก่า มันคือนิสัยสันดานเก่าๆ ที่ผูกติดมากับจิตดวงเดิมที่ได้ท่องเที่ยวไปในวัฏสงสาร อาจเป็นได้ทั้งกุศลกรรม และอกุศลกรรมอย่างไร้ที่สิ้นสุด ตราบใดที่ยังไม่มีการชะล้างจิตดวงนี้จะยังคงมีนิสัยเดิมๆ สันดานเดิมๆ ตามติดมากับจิตดวงนั้น ถ้าจิตดวงนั้นสั่งสมมาแต่กุศลกรรมไม่ว่าเขาจะเกิดมาเป็นชาวไร่ชาวนายากจนเพียงใดนิสัยอันดีงาม มีหิริโอตัปปะก็ยังคงอยู่ในจิตดวงนั้น ทุกชาติที่ได้เกิดมาแม้จะยากจนเพียงไรพวกเขาก็จะก้มหน้าก้มตาทำมาหากินอย่างไม่เบียดบังใคร ค่อยๆ ชะล้างบาปของเขาไปเรื่อยๆ ตามยถากรรม เราจะสังเกตได้ว่าคนพวกนี้แม้จะหาเช้ากินค่ำ อาบเหงื่อต่างน้ำ แต่เขากลับมีสุขภาพกายใจดี โดยไม่ต้องไปเล่าเรียนธรรมอะไรที่ไหนกับใคร เจ้ากรรมนายเวรไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับคนพวกนี้ ตรงกันข้ามกับพวกที่สั่งสมมาแต่อกุศลกรรม บางทีอกุศลกรรมที่เขาทำมานั้นได้ผลักดันให้เขาไปเกิดในตระกูลที่มั่งมีเงินทอง มียศถาบรรดาศักดิ์แต่ไม่มีความสุข ชีวิตอยู่ใต้แรงกดดัน หาอิสรภาพไม่ได้ กับเปิดช่องทางให้พวกเขาโกงกินสร้างเวรสร้างกรรมพอกพูนเพิ่มมากขึ้น ไม่มีการได้ชะล้างตัดวิบากเก่าๆ เดิมๆ มีแต่เดินหน้าก่อกรรมทำเข็ญไม่รู้จบ ด้วยการใช้อำนาจหน้าที่ในทางที่ผิด ใช้เงินทองในทางที่ผิด คนพวกนี้หาความสุขสงบทางใจไม่ได้ มีแต่ความวิตกกังวล หวาดระแวงต่อความสูญเสีย เสียตำแหน่ง เสียโอกาสที่จะได้กอบโกยโกงกิน เสียผลประโยชน์ คนพวกนี้จะไร้สมอง ไร้จิตสำนึกถึงบาปบุญคุณโทษ ไม่เคยได้สัมผัสกับความสุขสงบทางใจจากพระธรรมของพระตถาคต ไม่เคยล่วงรู้ถึงสมบัติอันล้ำค่าที่มนุษย์ทุกคนมีอยู่ ดวงจิตถ้าจิตของใครได้ชะล้างหรืออยู่บนเส้นทาง จิตดวงนี้สามารถจะเรียกทุกอย่างที่จำเป็นต่อชีวิตได้หมด ถ้าไม่ขัดหรือผิดต่อศีลธรรมอันดีงาม ไม่ต้องไปเสียเวลาให้เหนื่อยยาก แต่พวกโง่เหล่านี้กลับขายจิตวิญญาณของตนเองต่อกิเลสที่เข้ามายั่วยุอย่างโง่เขลาที่สุด จำนวนไม่น้อยที่พอใกล้จะลาโลกลงโลง เกิดตาสว่างระลึกได้ก็สายไปเสียแล้ว จึงเกิดการตายทิ้งตายขว้างกันไปอีกหนึ่งชาติอย่างน่าเสียดายที่สุด

หลายๆ คนที่เชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษอาจจะสงสัยว่าเจ้ากรรมนายเวรของเราทุกคนนั้นอยู่ที่ไหน ถ้ายังไม่รู้ ขอให้รู้กันไว้เลยว่าอยู่ไม่ไกลหรอก ใกล้เกินกว่าที่เราจะคาดคิดได้ คืออยู่ในจิตเราน่ะเอง เจ้ากรรมนายเวรเรามีนับไม่ถ้วน แต่ละชาติที่เราเคยเวียนว่ายตายเกิดมาหลายกัปกัลป์  จิตมีหน้าที่เก็บข้อมูลทำงานเช่นเดียวกับทรัมไดร์ แต่มีพื้นที่ในการเก็บสะสมกันได้ชนิดข้ามภพข้ามชาติ แม้ว่าเราผู้กระทำจะหลงลืมไปหมดแล้ว มันสุดวิสัยที่จะจำได้หมด นอกจากผู้ที่จะระลึกชาติได้ ตั้งแต่ชาติแรกมาเลย กับพระศาสดาเอกเท่านั้นจึงจะระลึกได้ตั้งแต่ชาติแรกของพระองค์เอง กับของทุกสรรพสัตว์เลย พระองค์ผู้เดียวเท่านั้นที่ทำได้ ดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของจิตโดยตรง ข้อมูลที่จิตเก็บจะแบ่งเป็นแค่ 2 ชนิด คือ กรรมดีกับกรรมชั่ว หรือ กุศลกับอกุศลกรรม  ถ้าเป็นอกุศลกรรมเขาเรียกว่า  วิบากกรรม  ถ้าเป็นกุศลกรรม เรียกว่า อริยทรัพย์ สามารถนำมาจับจ่ายใช้สอยได้ทั้ง อริยทรัพย์ และวิบากกรรม

อริยทรัพย์ หรือกุศลผลบุญนั้น จะเป็นเสมือนใบเบิกทางเป็นเหมือนทรัพย์ที่นำติดตัวไปกับจิตตอนเราตาย จับจ่ายให้เราขึ้นสู่สุขคติภูมิ ไม่ต้องลงอบายภูมิ ส่วนจะขึ้นสูงแค่ไหนขึ้นอยู่กับการสั่งสมว่า อริยทรัพย์ที่เขาได้สั่งสมมานั้นมากมายเพียงใด มากที่สุดคือเข้าแดนดับไปเลย คือพระนิพพาน ไม่ต้องมาเกิดให้ทุกข์อีก ส่วนวิบากกรรมที่มนุษย์ทุกวันนี้ในเครื่องแบบ ในสี ในหน้าที่การงานระดับผู้บริหาร นักปกครองที่ต่างก็เลือกจะสั่งสมกันอย่างหน้าดำคร่ำเครียด จะได้วิบากกรรมติดกับดวงจิตไป ซึ่งเขาสามารถนำไปใช้ได้เช่นกัน  คือใช้หนี้เวรหนี้กรรม มันติดลบต้องตกระกำลำบากในนรกขุมลึกลงไป โทษทัณฑ์หนักหนาสาหัส ระยะเวลาในการชำระโทษยาวนานออกไปไม่เคยเห็นแสงแห่งพระธรรมยิ่งกว่าบัวใต้ตม

เจ้ากรรมนายเวรทุกการกระทำ ไม่ว่ากุศลหรืออกุศลเขาจะแอบแฝงอยู่ในจิตของเรานี่เอง เมื่อได้มาเกิดเป็นมนุษย์เพื่อชดใช้คืน อย่าเพิ่งดีใจที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์นะ วันแรกที่ได้เกิดแจ้งตายกันได้ทันทีแต่จะตายกันอย่างไรเท่านั้น ตายโหง ตายห่า ตายทั้งยืน ตายทั้งเป็น ตายจากคุณงามความดี  หรือตายอย่างสงบ เราเลือกกันได้ เช่นเดียวกันเจ้ากรรมนายเวรที่แอบแฝงอยู่ในจิตเรานั้น เขาจะเลือกวาระเวลาสถานการณ์ ชาติ ภพ ที่เราได้มาเกิด เมื่อไหร่ก็ตามเมื่อสถานการณ์นั้นๆ มาถึง ที่เคยมีหนี้บุญหรือหนี้กรรมกับเจ้ากรรมนายเวรตนใด มาถึงเจ้ากรรมนายเวรตนนั้นจะออกมาซ้ำเติม ตอบสนอง แทนคุณตามเหตุการณ์เฉพาะหน้า ที่จะมาถึง เรื่องนี้ไม่มีสอนที่ไหนเพราะละเอียดลึกซึ้งมาก ส่วนเจ้ากรรมนายเวรที่อาฆาตแค้นกันมานานเขาจะเกาะตามสถานการณ์ความเป็นไปของคนๆ นั้นนอกจากจะเข้าปัดแข้งปัดขาทุกครั้งเขายังสามารถจัดฉาก …. ตามตอนต่อไป