ประหลาดใจมากเด็กเราไปทำตามที่ปู่ ชีวกฯ แนะนำ วันแรกที่ไปท่องเธอเล่าว่า แม่มีอาการฮึดฮัด ดิ้นไปมา จะยื้อเวลาไม่ยอมไป (ทั้งๆที่ไม่ใช่ตัวแม่ ขันธ์แม่ไม่ไหวแล้ว แต่อะไรที่แทรกอยู่ มันนรกชัดๆ ลำพังแม่เอง แม่ไม่รู้ตัว) ฟังแล้วขนลุกมาก เจ้ากรรมนายเวรของแม่ในตัวแม่ กะเล่นเราโดยตรงคือ ยื้อเวลา ไม่ยอมไปง่ายๆ เพื่อให้เราหมดอิสระ ไปไหน ทำอะไร ไม่สะดวกในการเดินสายโปรดเวไนยสัตว์ เพราะห่วงแม่ ทุกข์ ไม่เป็นอันกิน อันนอน  จะหายก็ไม่หาย เพื่อจะได้กลับบ้าน จะละขันธ์ สู่สุขคติ เพราะเราทำทางไว้ให้แล้ว ก็ไม่ไปสักที จนดูๆไปแล้วหากต่อเวลาไปอีก สัก 2-3 อาทิตย์ เรามีสิทธิ์ตายก่อนแม่แน่นอน พอโดนมนต์บท ณ จังงัง ยอดพระกัณฯจากเจ้า ป. แม่รู้ชะตา เจ้ากรรมนายเวร อยู่ไม่ได้ ต้องทิ้งร่างแม่  พอวันที่ 4 เราไม่ไปไหนเลย ไปนั่งอยู่ข้างเตียงแม่ตั้งแต่ บ่ายโมง  รู้แน่ว่าแม่ต้องไป ตอน 17.00 น. หรือ ห้าโมงเย็นวันนี้แน่นอน แม่ไปตอน 16.55 น.โดยมีเราอยู่ข้างเคียง กับเราทำหน้าที่ติดต่อ จัดงาน เป็นธุระ  ให้แม่โดย ตั้งศพที่วัดบ้านท่อ ใกล้ๆบ้านบุญรักษา ลูกศิษย์ลูกหา มากันคับคั่ง น้องสะใภ้กับหลานชายมาช่วยงานศพจนเสร็จสิ้น อย่างราบรื่น ลูกศิษย์ลูกหาช่วยกันคนละไม้ละมือ เรื่องราวของแม่ถูกลงในเฟสบุ๊ค เป็นวิทยาทานว่า กรรมของพ่อกับแม่นั้นลูกปลดได้ กรรมของลูก พ่อแม่ปลดให้ได้ ภายหลังจากนั้นไม่กี่เดือน เราได้สนทนาธรรมกับหลวงปู่โต ท่านบอกว่า ข้าดูแลแม่เจ้าอยู่ เขาขึ้นแล้ว ทางเดียวที่แม่เจ้าจะขึ้นได้ คือเจ้าต้องเข้านิพพานแล้วเท่านั้น ตอนนี้แม่เจ้าเขาเลือกไม่มาเกิดแล้ว และเขารอเจ้าอยู่ข้างบน  เรื่องนี้ยังยืนยันอีกว่า ใครที่ปฏิบัติจนได้ มรรคผลนิพพาน พ่อแม่จะได้ อภิสิทธิ์ ตรงนี้ แม้แม่จะมีกรรมมาก แต่แม่ก็ ใส่บาตรมาตลอด 50 ปี จนหมดแรงจะเดินไปซื้อกับข้าวที่ตลาด แต่แม่ก็สวดมนต์กับถวายดอกไม้ ผลไม้ ที่หิ้งพระมาตลอดชีวิต ฐานเก่าแม่ยังพอดี ส่วนกรรมใหม่ของแม่ ในชาตินี้ เพราะกลัวว่าแม่จะไปเป็นเปรต มันเป็นภาคบังคับให้เราเอาตนเองเข้านิพพานด้วยความใจเด็ด ลากขาเข้าเส้นชัย ในท้ายสุด แม่จากเราไป วันที่ 19 กุมภาพันธ์ รวมเวลาที่กรรมเลี้ยงแม่และเราอยู่ 2 เดือนกว่า พอแม่เสียเดือน ก.พ.เราเดินทางไปอเมริกาทันที ในเดือน พ.ค. กลับไทย 18 พ.ย. แต่กลับเชียงใหม่ จริงๆ 5 มกราคม ปี 2018 เพราะพอกลับอเมริกา ต้องพาเด็กไปถ้ำแกลบ   กว่าจะได้กลับบ้านบุญรักษา คิดถึงบ้าน มากจากบ้านมา 6-7 เดือน พอมาถึงบ้านหาแม่ไม่เจอ นอนร้องไห้คิดถึงแม่อยู่ทุกคืน กลางเดือน มกราคม เจ้าเปิ้ลแวะมาเยี่ยม เปิ้ลเคยดูแลตอนแม่เจ็บ มาเยี่ยมแม่บ่อยจนแม่จำเปิ้ลได้ กับแม่รักเปิ้ลมาก  เราชวนกันไปร.พ. นครพิงค์ ซื้ออาหารน้ำไปกราบปู่ชีวกฯ และเราอุทิศส่วนกุศล จากการไปเปิดคลาดสมาธิที่อเมริกา 3-4 คลาส ให้กับปู่ เพราะการไปอเมริกาเที่ยวนี้ บารมีเราเต็ม ไม่สามารถสูงกว่านี้อีกแล้ว นิโรธมานานแล้ว หลวงปู่ทวด ยืนยัน หลวงปู่โต ยืนยัน ข้อสำคัญไม่มีใครรู้ดีกว่าเรา เพราะไม่ว่าเราจะคิดหวัง หรือทำสิ่งใดมันสำเร็จทั้งหมด จนวันหนึ่งหลวงปู่ทวดพูดว่า “ถ้ามึงยังไม่ได้ มึงจะทำอะไรได้สำเร็จอย่างนี้ทุกอย่างหรือ? ใครเขาทำกันได้อย่างเอ็งหรือ?”