จู่ๆ ตื่นมาเช้าหนึ่ง ของต้นๆเดือนเมษายน ปู่วิษณุ มาบอกว่า “ลูกแก้วของเอ็งอยู่ที่สกลฯไปรับเอาเองข้าให้”  “อะไรขาเจ็บนี่นะจะให้เข้าป่า ช้าก่อน” “จะเอาไม่เอาเรื่องของเอ็ง”เป็นการสื่อมาทางจิตจาก ปู่วิษณุ ท่านเป็นนาคระดับเก้าเศียร ระดับขุนพล ธรรมะของท่านสูง มนุษย์บางคนเทียบไม่ได้  เราพบกับปู่ตอนเดือน กุมภาพันธ์ 2017 ตอนไปทำบุญที่เชียงดาวมีลูกศิษย์ไปด้วย 6-7 คน กลับจากทำบุญ เราจะเปิดคลาส 3 วันให้แม่ ตอนนั้นแม่ยังไม่เสีย กลับมาก็ต้องรีบเข้าคลาสเลย  กับยังไม่มีปัญหาเรื่องขาในเวลานั้น  ขากลับจากทำบุญที่เชียงดาว คณะเราแวะที่ถ้ำเชียงดาว เหมือนมีอะไรรออยู่ เหมือนดลใจให้เราต้องแวะ เหมือนพวกเขาคาดหวังจะพบเราอยู่ ปรากฏว่าขณะที่ไกต์พาเดินเข้าถ้ำนั้น พอลึกไปถึงกลางถ้ำ ท่านศรีสักกะนาค ลงผ่านร่างเด็กเราในกลุ่มหนึ่งคน บอกให้เดินต่อเข้าไปข้างใน มีใครรออยู่ พอคณะเรา 6-7 คน เดินเข้าถึงกลางถ้ำ ตรงตำแหน่งหินก้อนหนึ่งที่ผุดขึ้นมา ลักษณะเหมือนหัวพญานาค มีผ้าแดงคาดพร้อมของเซ่นไหว้วางอยู่ เด็กหยุด แล้วปู่วิษณุ นาคซึ่งเป็นนาคระดับ ใหญ่ 9 เศียร เข้าร่างเด็ก กับขอให้เรากับคณะช่วยกันปลดวิญญาณนาคที่ติดอยู่ในถ้ำ ที่ถึงวาระที่จะไปเกิด เขาติดกันมานาน รอผู้ที่มีฌานบารมีแก่กล้า ที่จะผ่านเข้ามากับเขาเสาะหาจนเจอ จึงดลจิตดลใจให้มาถึงที่   ปู่วิษณุดลจิตดลใจให้แวะโดยตรง พอเดือนเมษายน  คือผ่านจากวันเข้าถ้ำแค่  2 เดือน ปู่วิษณุให้รางวัลที่ไปช่วยท่านปลดพรรคพลนาคให้ ซึ่งปู่ก็บอกว่า เราเอง เคยอยู่ตรงนั้นมาก่อน แม้ขาจะเจ็บอยู่ เราตัดสินใจเลยเพราะอยากรู้เหมือนกัน มันคงจะเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่แน่นอน เพราะแก้วที่ได้มาไม่เคยได้ไปเก็บมาเองกะมือ  จะต้องไปสัมผัสกับของจริง อย่างน้อยสักครั้งหนึ่งในชีวิตให้ได้ แม้ขาจะเดินไม่ถนัดเหมือนเดินขาเดียวก็ตาม มันคือบททดสอบอีกบทหนึ่ง ซึ่งเราก็ต้องไป การไปเอาแก้วครั้งนี้ก่อนเราเปิดคลาสเพียงไม่กี่วันทุกอย่างกระชั้นชิดกับเหนื่อยมาก เมื่อปิดคลาสต้นเดือน พฤษภาคม ปลายเดือนก็ต้องเตรียมเดินทางเข้าอเมริกายาว แทบไม่ได้หายใจ  จึงให้นิชาวัลย์ เลขา จองตั๋วระยะเผาขน ไปลงที่อุดรฯ จากอุดรฯ ต่อรถไปสว่างแดนดินที่สกลนคร  นัดกับเด็กคนเดินพาเข้าป่าทางนั้นให้มารับ แล้วพาไปอำเภอส่องดาว เข้าวนอุทยานแห่งชาติภูผาเหล็ก โดยเด็กจอง ห้องพักให้ 2 คืน  ทุกอย่างราบรื่นอย่างเหลือเชื่อ งานนี้เราบินเดี่ยวเลย ไปคนเดียว ช่วงไปต่อรถที่ จ.อุดรฯ ไปสว่างแดนดิน รถที่ไปเหมือนออกมาจากพิพิธภัณฑ์ คนที่นั่งในรถแก่ยิ่งกว่าของเก่าบรรยากาศ น่ากลัวมากเหมือนเมืองเถื่อนของอีกโลกหนึ่งที่เราหลุดเข้าไป รถรอเวลาออก ทันทีที่แบกเป้ กับกระเป๋าอีกใบ ก้าวขาข้างที่เจ็บขึ้นไปบนรถ คนยืนเบียดกันแน่น แทบไม่มีที่เดิน พระเจ้าหมายความว่าเราต้องยืนไปตลอดทาง เกือบชั่วโมงกว่าเหรอ บนขาข้างเดียว มันเป็นการทดสอบจากปู่วิษณุ หรืออะไร ? เบาะหลังคนขับ มีหญิงสูงอายุนั่งอยู่ ที่ข้างๆเธอว่าง เธอคงจองให้ลูกหลานที่มาด้วย  ขณะที่เริ่มปลงกับชีวิตและเริ่มขยับตัวให้เข้าที่เข้าทาง หญิงสูงอายุคนนั้นเอื้อมมือมาคว้ากระเป๋าของเราไปวางไว้บนเบาะข้างๆ แล้วบอกเราว่า คุณ เข้ามานั่งที่ตรงนี้ว่าง เราจองไว้แล้ว แต่เลือกคนที่จะให้มานั่งด้วย  เห็นคุณ เราเลยเลือกให้คุณนั่ง เออ อย่างนี้ก็มีด้วย นี่แหละธรรมจัดสรร เราจึงคุยกันไปตลอดทาง เธอศรัทธาเรามากอายุ มากกว่าเรา 5 ปี เสียดายพอเราไปอเมริกา        6 เดือนจึงขาดการติดต่อกับเธอไปเลย เธออยากไปเก็บแก้วในถ้ำมาก บ้านเธออยู่ในจังหวัดสกลนครเองแท้ๆ เธอเคยได้ฟังแต่เสียงเล่าลือไม่เคยไปด้วยตนเองจริงๆ เธออยากไปมาก   พอถึงสว่างแดนดิน เจ้าฝ้ายกับแฟนหนุ่ม เอารถกระบะ มารับพาเข้าที่พัก