อาจารย์มาทางนี้ครับ ลูกแรกไกรพบ แต่เขาไปเชิญขึ้นจากน้ำไม่ได้ แม้เขาจะพบก็จริง แก้วก็ต้องตกเป็นของเรา เพราะงานนี้เป็นงานของจานวา เขาเป็นลูกหาบพาคนเข้าออก กับเราเท่านั้นที่จะเป็นคนเชิญแก้วขึ้นจากน้ำได้ มันเป็นแอ่งน้ำที่เราเพิ่งจะคลานผ่านไป มองเห็นมัวๆ เพราะน้ำขุ่น เมื่อเชิญขึ้นจากน้ำ เสียงนายเตียงอุทานเพราะสีนี้หายากมาก เป็นสีชมพูมีลายแดงสลับ มาทราบภายหลังว่า เป็นของปู่ภุชงค์นาค  5 เศียร ที่เราเคยไปช่วยหนูนิศามหาเทวี ให้ตอนงานไปบั๊งไฟ ท่านมาขอให้ช่วยเองเลยโดยผ่านทางเจ้าหนิ่งลูกศิษย์คนหนึ่ง ขณะที่เราคุยกันอยู่เธอมีอาการแปลกแล้วพูดออกมาเลยว่า “ อาจารย์ปู่ภุชงค์ขออนุญาตมาคุยกับอาจารย์ได้ไหม? ” เมื่อเราอนุญาตเขาไม่อ้อมค้อม “ ข้าจะมาขอเจ้า ขอให้เจ้าช่วยไปปลดนางสนมคนหนึ่งของข้า เขาอยู่ตรงที่เจ้าจะไปกัน ” เธอซื่อ นิศามหาเทวี เป็นสนมลำดับที่ 137 ของนาคภุชงค์ แล้วถูกปู่ภุชงค์ จองจำด้วยบ่วงบรรจถรณ์ มานานกว่า 3,000 ปี คนที่มีบุญบารมีสูงจริงๆเท่านั้นจึงจะปลดเธอได้  เราได้ปลดปล่อยเธอเป็นอิสระแล้ว ซึ่งตอนนี้หนูนิศาก็ไม่ยอมไปไหน อยู่ที่บ้านบุญรักษา ไม่ยอมไปเกิด แต่จะรอให้เราดับขันธ์แล้วจะตามไปเป็นบริวารอีกคนหนึ่งของเรา โดยไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิด กับยังตามเราไปทุกแห่งหนเวลาเราเปิดคลาสที่ไหน เธอฟังอย่างตั้งใจ จนภูมิจิตภูมิธรรมของเธอสูงได้ระดับ พอส่งแก้วลูกนี้ให้นายเตียงบางอย่างบอกให้เราเลยไปดูที่แอ่งน้ำแอ่งถัดไป แต่อยู่ลึกลงไปเราต้องกระโดดข้าม แอ่งน้ำลึกกว่าช่วงแขนเราจึงเอื้อมมือลงไปควานใต้พื้นดิน ควานไปควานมา มือไปสัมผัสอะไรใต้น้ำลื่นๆกลมๆใช่เลย คว้าขึ้นมาจากน้ำเป็นลูกสีขาวขนาดใหญ่ซึ่ง เจ้าไกรได้ถ่ายวีดิโอไว้พอดี ทุกคนตกใจในบารมีของเรา เพราะลูกนี้ เราพบเอง จากมือ คือของปู่วิษณุ นาคเก้าเศียร ท่านได้รักษาสัจจะวาจาของท่านแล้ว กับเราผ่านสอบทุกกระบวนความแล้ว เมื่ออกมาจากถ้ำ หมดสภาพ เสื้อผ้ากางเกงคลุกไปด้วยทราย ฝ้ายต้องเอาเสื้อไปซักให้ นอนค้างที่สว่างแดนดินอีกคืน เช้าวันต่อมา ฝ้ายกับเจ้าไกรไปส่งเราที่แอร์พอร์ตจังหวัดอุดรฯเลย กับยังหอบแก้วที่ได้มาจากฝ้ายมาอีกหลายลูก งานนี้จึง สรุปลงได้ว่า แก้วนาคา จากถ้ำนาคา มีจริงของจริง ….สิ้นสงสัย แต่คนที่ศีลไม่บริสุทธิ์ จะได้ กินแห้วแทน ไม่ได้แก้วเพราะบุญไม่ถึง