จึงเริมศึกษาโหราศาสตร์ไทยในขั้นแรก จากนั้นได้หันไปศึกษาโหราศาสตร์ของระบบภารตะ คือระบบฮินดู เพราะคุณพ่อเก่งภาษา ได้เป็นครูสอนนักเรียนทหาร มีโอกาสไปศึกษาต่อที่ประเทศอเมริกา ออสเตรเลีย ฟิลิปปินส์ ไปสอนนักเรียนทหารที่นั่น ทำให้คุณพ่อแตกฉานในภาษาอังกฤษ ถึงกับสั่งตำราโหราศาสตร์จากประเทศอินเดีย ซึ่งเป็นภาษาอังกฤษล้วนๆ มาเรียนด้วยตัวเอง ในบรรดาลูกทั้งหมดของคุณพ่อ เราเป็นคนเดียวที่ชอบอ่าน ขุดคุ้ยหาความรู้ทั่วๆไปตั้งแต่เด็ก ยังเป็นลูกเพียงคนเดียวที่เก่งทางสร้างสรรค์ โดยเฉพาะงานไม้ งานฝีมือ งานช่าง อันนี้ได้มาจากคุณพ่อ ส่วนนิสัยเขียนบันทึกประจำวัน ก็ได้มาจากคุณแม่ นอกจากนั้น คุณพ่อยังเก่งด้านกีฬา เป็นมือเทนนิสของทีมทัพบก ถูกส่งออกไปแข่งกับทีมประเทศเพื่อนบ้านบ่อยๆ

นอกจากจะได้รายได้ด้านรับตรวจดวงชะตาแล้ว คุณพ่อยังรับสอนผูกดวงดูดวง ซึ่งมีข้าราชการระดับสูงๆมาเรียนกับคุณพ่อหลายคน ตั้งแต่เราจำความได้ คุณพ่อไม่เคยอยู่นิ่งๆเลย เมื่อถูกส่งไปประจำการที่ค่ายทหารคอหงส์ ที่หาดใหญ่ จ. สงขลา คุณพ่อก็ลงทุนเลี้ยงไก่ที่ใต้ถุนบ้าน ให้ทหารมาต่อเล้าไก่เต็มใต้ถุนบ้านไปหมด ปรากฏว่าปีนั้นไก่ติดโรคระบาดตายเรียบ ครั้งนั้นคุณพ่อขาดทุนหลายหมื่นบาท เงินหมื่นสมัยนั้นหนักเอาการอยู่ คุณแม่จึงเริ่มทำขนมขายช่วยคุณพ่ออีกแรง จนสามารถเก็บเงินมาซื้อที่ดินในกรุงเทพฯได้ แล้วคุณพ่อก็ถูกย้ายไปประจำการที่ศูนย์ปืนใหญ่ จ. ลพบุรีอีกครั้ง ประจำการอยู่หลายปีซึ่งมีบ้านพักให้สะดวกสบายเช่นครั้งแรก จึงเป็นจังหวะเวลาที่คุณพ่อคุณแม่ช่วยกันเก็บ อดออมสะสมเงินทอง ช่วงนั้นคุณพ่อย้ายลูกๆ มาเข้าโรงเรียนที่กรุงเทพฯก่อนแถวบางเขน เป็นที่ ที่ซื้อทิ้งไว้นานแล้ว คุณพ่อเสาะหาแก่นไม้ ปลีกไม้มากองสะสมไว้ในที่ จนมากพอที่จะจ้างช่างทหารมาปลูกเพิงให้ลูกๆอยู่กับทหารรับใช้ อยู่กัน 5 ชีวิต ทหารรับใช้ถูกเลือกที่เป็นผู้รักเด็ก เลี้ยงเด็กได้ ทำอาหารให้เด็กกินได้ จะเห็นว่าคุณพ่อเป็นจอมนักวางแผนล่วงหน้าที่ฉลาดคนหนึ่งทีเดียว มันสมองมีเท่าไหร่งัดออกมาใช้ทั้งหมด เพราะโกงกินฉ้อราษฎร์บังหลวงอะไรกับเขาไม่เป็น คุณแม่ก็อยู่กับคุณพ่อที่ จ. ลพบุรี ทุกๆวันศุกร์จึงกลับมาอยู่กับลูกพร้อมหน้าพร้อมตากัน จนกระทั่งคุณพ่อเริ่มขยับขยายมาซื้อบ้านที่ถนน นวมินทร์ จากเงินที่ช่วยกันเก็บกับคุณแม่ แล้วย้ายพวกเราเข้ามาอยู่ที่บ้าน 80 พอดีเป็นช่วงที่คุณพ่อถูกย้ายเข้ามารับราชการในกรุงเทพฯ ( จำได้ว่าอายุเราขณะนั้น 18 ปี พอดี ) เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว คุณพ่อได้เริ่มไปศึกษาวิชาแพทย์แผนโบราณที่วัดโพธิ์อีกแขนงหนึ่ง เรียนอย่างจริงจัง แล้วได้ปรุงยาตัวหนึ่งขึ้นมา เป็นยาแก้โรคมะเร็ง เป็นยาน้ำมีสีดำ คงได้จากการเคี่ยวตัวยาเข้าด้วยกันโดยมีท่านเจ้าคุณวิชัย ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสวัดเล็กๆวัดหนึ่งในจังหวัด สงขลา อันเป็นบ้านเกิดของคุณพ่อเอง คุณพ่อกับพระครูท่านนี้ได้ช่วยกันทำยาตัวนี้ขึ้นมาจนสำเร็จ โดยพระครูให้เด็กไปช่วยค้นหาตัวยาจากป่าทางภาคใต้  ปีที่คุณพ่อเริ่มไปเรียนแพทย์แผนโบราณที่วัดโพธิ์นั้นคือ ปี 2514 ขณะนั้นเราอายุ ประมาณ 17 – 18 ปี เคยเอายาไปส่งให้คนไข้กับคุณแม่ บางทีคนไข้นัดมารับยาที่บ้าน ซึ่งขวดใหญ่ขนาดขวดน้ำดื่ม ขายขวดละ 2,000 บาท คุณพ่อเลยกลายเป็นหมอยาอีกอาชีพหนึ่ง บางทีต้องไปตรวจเยี่ยมอาการคนไข้ที่เป็นมะเร็ง คนไข้จำนวนมากที่หายจากโรคมะเร็งจากยาตัวนี้ เราเคยทานยานี้ถึง 3 ขวด เป็นยาที่ทานยากมากคือ ขม เป็นยาที่สุดโหดที่สุดในชีวิตที่เคยทานยามา อย่างที่เขาว่า “ หวานเป็นลม ขมเป็นยา ” ไม่รู้เราทานหมดไป 3 ขวดได้อย่างไร ต้องทานก่อนอาหาร 30 นาที ฐานะคุณพ่อจึงขยับดีขึ้นมาก จากน้ำพักน้ำแรงของตนเอง ซื้อรถใหม่เอี่ยมให้คุณแม่หนึ่งคัน ตนเองขับรถมือสอง

นี่คือการอาบเหงื่อต่างน้ำ เลี้ยงครอบครัวด้วยลำแข้งของคุณพ่อ ต่อมาเมื่อเราได้ไปเรียนต่อที่อเมริกา แล้วติดลมอยู่ยาว ออกมาทำงานเก็บเงินอย่างสนุกสนาน จึงไม่รู้เรื่องราวของคุณพ่อต่อ ทราบว่าคุณพ่อถูกส่งมาเรียนต่ออเมริกาอีกครั้ง พอเจ้าอาวาส ท่านละขันธ์ การทำยาของคุณพ่อเลยชะงักขาดช่วงไป รวมกับคุณพ่อได้แยกทางกับคุณแม่ ย้ายไปอยู่เชียงใหม่ เพราะหมดวาระเวลาต่อกันแล้ว ช่วงนั้นคุณพ่อค่อนข้างลำบาก เพราะยกทุกอย่างให้คุณแม่หมด เราซึ่งทำงานอยู่ที่อเมริกาไม่รู้เรื่องอะไร วันหนึ่งท่านติดต่อมาจากเชียงใหม่ว่า พ่ออยากได้รถคันหนึ่ง จิ๊ดช่วยผ่อนให้พ่อที เดือนละ 5 พันบาท เป็นเวลาหนึ่งปี ซึ่งเราก็จัดให้ การได้ตอบแทนคุณพ่อแม้จะน้อยนิด ไม่รู้ใครผิดใครถูก เกิดอะไรขึ้นในครอบครัว รู้แต่เพียงว่า นี่คือพ่อ นั่นคือแม่ ได้ส่งให้แม่อยู่แล้วทุกเดือนตั้งแต่มีรายได้ที่อเมริกา ถือว่าเป็นหน้าที่ของลูก ใครผิดใครถูกไม่อยากจะรู้  ไม่มีทั้งพ่อ และแม่ เราก็ไม่มีวันนี้ เป็นปัญหาโลกแตก ที่ถือว่าธรรมดาจริงๆ เกิดขึ้นได้ในทุกครอบครัว ขณะนั้นเราเริ่มตระหนักแล้วว่าจะต้องเอาอะไรอย่างหนึ่งจากคุณพ่อให้ได้ จึงตัดสินใจเดินทางกลับเมืองไทย เพื่อมาเรียนวิชาโหราศาสตร์ระบบฮินดูกับคุณพ่อให้ได้ ก่อนที่คุณพ่อจะจากเราไป เพราะความที่คุณพ่อไม่ใช่คนร่ำรวย ไม่ใช่คนกอบโกย เท่าที่ผ่านมาสามารถเอาครอบครัวตนเองให้รอดมาได้นั้น จากความสามารถและความรู้ของท่านเองจริงๆ ยอมรับว่าคุณพ่อเป็นคนเก่งมาก แล้วก็เป็นคนตัวเล็ก แต่เป็นเล็กอย่างเล็กพริกขี้หนู เก่งรอบตัว เราเดินทางกลับเมืองไทยเที่ยวนั้น ไปเรียนโหราศาสตร์ไทย ที่วัดเอี่ยมวรนุช กับอาจารย์ ทวีทรัพย์ เรืองกลิ่น พอรู้พื้นฐานการผูกดวง ทั้ง 12 ราศี  เรียนอยู่กับท่าน 3 เดือน จากนั้นได้กลับไปอเมริกาอีกเที่ยวทำงานต่อ กลับไทยครานั้นยังไม่มีวาสนาเรียนกับคุณพ่อ แต่ขณะนั้นก็ได้ใช้วิชาผูกดวงระบบศาสตร์ไทย เพื่อหาประสบการณ์ ไปเรื่อยๆ นัยว่า ไม่มีทางทิ้งเด็ดขาด ขณะเดียวกันการทำมาหากินอยู่ในอเมริกา ภาษามันได้มาเองโดยอัตโนมัติ เรายังหันมาเรียนดูลายมือ กับเลขศาสตร์อีกแขนงหนึ่ง ซึ่ง 2 อย่างนี้คุณพ่อไม่ได้ศึกษามา ภายหลังคุณพ่อยังขอมาเรียนระบบเลขศาสตร์กับเราด้วยซ้ำ แต่เพราะไม่มีเวลา เราจึงก๊อปต้นฉบับซึ่งเป็นภาษาอังกฤษ ของชีโร ให้คุณพ่อไปศึกษาเองเลย

เวลาเหล่านั้นมันเป็นเวลาที่ต้องเร่งสร้างตัว หาประสบการณ์ ศึกษาศาสตร์แขนงใดก็ได้ให้เป็นความรู้ติดตัว เพื่อเอาชีวิตรอด อีก 4 ปีต่อมาเราตัดสินใจกลับไทยอีกครั้งเพื่อเรียนระบบฮินดูจากคุณพ่อให้ได้ เที่ยวนี้ได้เรียนสมใจ แต่ได้เรียนเพียง 2 อาทิตย์ ก่อนจากคุณพ่อมา คุณพ่อได้ ให้ตำราระบบภารตะมา 4 – 5 เล่มซึ่งเป็นภาษาอังกฤษ เราตระหนักทันทีว่า ตำราจากคุณพ่อเหล่านี้ คือมรดกจากคุณพ่ออย่างแท้จริงเพราะเราใช้มันเลี้ยงชีพ ซื้อบ้าน ซื้อรถ ได้ด้วยเงินสดจากความรู้ที่ได้จากตำราเหล่านี้ทั้งหมด

ว่าไปแล้วอาชีพนักทำนายทายทัก ถ้ามีความซื่อสัตย์ แม่นยำ และมีคุณธรรมประจำใจ ยิ่งอายุมาก ความแม่นยำ ที่ได้มาจากประสบการณ์ยิ่งมากตามมา อย่าหวังว่าจะได้เกษียณ